ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ;
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 27/04/2020 14:47
Δηλαδή τι; Θα συνεχιστούν για πολύ, οι μέρες που θα βλεπόμαστε μέσω βιντεοκλήσεων, θα μετακινούμαστε με ανταλλαγή sms, θα ψωνίζουμε online, θα κλείνουν μαγαζιά, θα καταργούνται δικαιώματα, θα μπαίνει λουκέτο σ' επιχειρήσεις και θα απολυόμαστε;
Ε ...ναι, κάπως έτσι. Ξημέρωσε ήδη η νέα πραγματικότητα.
Η επόμενη μέρα του ιού, θα μας βρει με στρατιές ανέργων και ημιαπασχολούμενων, με συντροφιά μας το Netflix και φυσικά χωρίς την Ευρωπαϊκή Ένωση -το πολυδιαφημισμένο προεκλογικά «ασφαλές καταφύγιο», που ...έξω από αυτήν, μας τρώει ο λύκος- να είναι δίπλα μας, όπως άλλωστε, δεν ήταν ποτέ! Η Ευρώπη που θα όφειλε να προστατεύει τους αδύναμους, θα είναι πάλι απούσα, αποδεικνύοντας, για άλλη μια φορά, τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της, αφού έτσι συγκροτήθηκε από την αρχή και έτσι πορεύτηκε.
Στην επόμενη μέρα της πανδημίας, ο λογαριασμός για τα σπασμένα, θα σταλεί και πάλι στους εργαζόμενους. Όμως, τότε ακριβώς, είναι που η ατομική ευθύνη, θα πρέπει να γίνει συλλογική δράση και οι φόβοι για τις οικονομικές συνέπειες να γίνουν αγώνες και μαχητικές διεκδικήσεις.
Η εποχή μετά απ' αυτήν την πρωτόγνωρα εφιαλτική περιπέτεια, θα περιλαμβάνει περιπλάνηση ανάμεσα σε φαντάσματα «βιώσιμης ανάπτυξης» και «μοντέλου εξωστρέφειας» στην οικονομία, αλλά και σε φανφάρες «δίκαιης ανάπτυξης» και ...σωσίβιου της «βιομηχανίας του τουρισμού». Κι έτσι, ενώ υπό τους ήχους των τυμπάνων της νέας κρίσης, θα ανοίγει πάλι η συζήτηση για το πόσο ακόμη πρέπει να σφίξει το ζωνάρι (μόνο το δικό μας), θα γίνεται όλο και πιο επιτακτική η ανάγκη μιας άλλης δίκαιης κοινωνίας. Ενός άλλου συστήματος που δεν θα έχει κινητήρια δύναμη το κέρδος, που θα καταργήσει την εκμετάλλευση και θα μετουσιώνει τον πλούτο σε υγεία και δωρεάν περίθαλψη για όλους. Με σύγχρονα σχολεία, πανεπιστήμια, με πολιτισμό για τον λαό, με κατοικίες χωρίς τη δαμόκλεια σπάθη του πλειστηριασμού...
Με πολίτες που έχοντας κατακτήσει μειωμένο εργάσιμο βίο και εργάσιμο χρόνο, θα απολαμβάνουν επιτέλους τον ελεύθερο χρόνο τους, για να τον χαρούν με την οικογένεια και τους φίλους, βρίσκοντας έτσι το πραγματικό νόημα της ζωής.
Κι αυτό, θα μπορούσε να μην είναι μόνο ένα όνειρο.