Η ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ. ΓΡΑΦΕΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΚΑΛΙΑΣ
- Ημερομηνία: Τρίτη, 02/01/2018 10:43
Οι περισσότερες Πρωτοχρονιές είναι γεμάτες με οικογενειακή θαλπωρή, πάρτυ σε σπίτια, σε κάποιο μαγαζί ή έστω συνδυασμένο με κάποιο ταξίδι στο εξωτερικό. Τουλάχιστον οι δικές μου είχαν αυτά τα χρώματα. Μια όμως δεν πρόλαβε να πάρει ποτέ το δικό της σχήμα. Μια Πρωτοχρονιά απέτυχε σχεδόν ολοκληρωτικά και έμεινε αξέχαστη. Είναι από την εποχή της ευημερίας. Του ΠΑΣΟΚ και της εθνικής ανάτασης. Της Ελλάδας του δρόμου και της οικουμενικής χαράς. Τότε που το Σύνταγμα γέμιζε από κόσμο. Το κέντρο της Αθήνας ήταν must για να αλλάξεις χρόνο. Τόσο must που κατέβαιναν όλοι με μανία. Τα τρένα είχαν συνωστισμό. Και οι δρόμοι ένα χάος...από τότε. Εκεί με βρήκε το κακό. Εγκλωβισμένοι στο αυτοκίνητο, χωρίς να μπορούμε να προχωρήσουμε ένα μέτρο. Κολλημένοι κάπου στο Κολωνάκι, δίπλα στο Σύνταγμα, να αδυνατούμε να προχωρήσουμε έστω και ένα μέτρο και να το παρατήσουμε πάνω σε ένα πεζοδρόμιο,σε μια θέση αναπήρου, σε μια διάβαση πεζών, ή έστω να διπλοπαρκάρουμε αδιαφορώντας για τους άλλους. Τα πυροτεχνήματα σκάνε από πάνω. Η νύχτα γίνεται μέρα. Και χιλιάδες άνθρωποι με βλέμματα απόγνωσης και πρωτόγνωρης εμπειρίας αλληλοκοιταζόμαστε και εν τέλει βγαίνουμε από τα αυτοκίνητα και φιλιόμαστε μεταξύ μας. Όλοι οι δρόμοι μια αγκαλιά. Κορνάρουμε από χαρά και αγανάκτηση μαζί. Και όλοι μαζί ζούμε την αλλαγή στο δρόμο. Ξαναμπαίνουμε μέσα και επιστρέφουμε...μάλλον η αλλαγή δεν ήρθε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΚΑΛΙΑΣ
*Ο Δημήτρης Μακαλιάς και ο Μίνως Θεοχάρης αποφασίζουν να μας ξαναπούν την πιο τρυφερή ιστορία αγάπης. 3 και 10 Ιανουαρίου στις 21:00, Smiley στο θέατρο ΑΒΑΤΟΝ.