Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΗΓΜΕΝΑ
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 01/05/2017 12:49
΄΄H ημερομηνία λήξης υποπροϊόντων σκοπιανού αλυτρωτισμού έχει παρέλθει. Xρήση και άκριτη κατανάλωσή τους έχει επικίνδυνες παρενέργειες΄΄ ήταν η επίσημη… μέσω twitter απάντηση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών στην πρόκληση του αντιπροέδρου της Βουλής των Σκοπίων που μίλησε σε δημόσια συγκέντρωση μπροστά από τη σημαία με τον Ήλιο της Βεργίνας.
Ληγμένα παίρνει ο αντιπρόεδρος, είπε το υπουργείο και… καθάρισε. Εξωτερική πολιτική με χειρισμούς εφηβικούς και ανάλογη αίσθηση του χιούμορ.
Προσωπικά, κανένα πρόβλημα δεν έχω με τα ληγμένα – εκτός αν πρόκειται για όνειρα. Και αυτοσεβασμό.
Στη Δανία η πώληση ληγμένου φαγητού είναι νόμιμη. Και σε τιμές έως και 50% κάτω από την αρχική. Τα κέρδη, λέει, διοχετεύονται σε φιλανθρωπικές οργανώσεις. Η ιδέα βρήκε μιμητές και στην Αγγλία.
Στη Γαλλία, απαγορεύτηκε από πέρσι διά νόμου να πετούν τα σούπερ μάρκετ τα ληγμένα είδη διατροφής. Δωρίζονται σε φιλανθρωπικά ιδρύματα και τράπεζες τροφίμων. Με αντάλλαγμα φοροαπαλλαγές.
Ανθρωπισμός; Α, μπα ! Το κόστος απόσυρσης ήταν ασύμφορο για τις επιχειρήσεις. Ασύμφορη και η διαχείριση αποβλήτων. Οπότε χρειαζόταν ένα πρόσχημα. Που βρέθηκε.
Εφόσον δεν υπάρχει, λέει, κίνδυνος για την υγεία του καταναλωτή, γιατί να παν χαμένα; Τα αποφάγια στα σκουπίδια, που γίνονται ανάρπαστα στη χώρα μας, είναι πιο ασφαλή;
Κοινωνική πολιτική με τα ληγμένα. Γιατί να παν χαμένα;
Αυτό θα σκέφτηκε υποθέτω και η πολιτεία του Άρκανσω στις Ηνωμένες Πολιτείες και αποφάσισε να εκτελέσει εσπευσμένα τούτον τον μήνα οκτώ θανατοποινίτες γιατί θα έληγε μια χημική ουσία στο κοκτέιλ που προορίζεται για εκτελέσεις.
Α, όλα κι όλα. Να σε σκοτώσω; Ευχαρίστως. Αλλά όχι με ληγμένα! Που μπορεί και να μη κάνουνε δουλειά. Και να πρέπει και να σε αποζημιώσω κι από πάνω.
Το σκεπτικό της εξουσίας ενιαίο. Το σκεπτικό του συγκεκριμένου κερδοσκοπικού συστήματος. Τίποτα δεν πετάμε όσο μας αποδίδει. Τα πάσης φύσεως αναλώσιμα τα αξιοποιούμε. Στο έπακρο. Τα ξεζουμίζουμε μέχρις εσχάτων και μετά στα σκουπίδια. Όπως και με τους ανθρώπους.
Αν τώρα η εξομοίωση αυτή μας ενοχλεί λιγάκι, δεν μένει παρά να συλλογιστούμε μήπως δώσαμε και μεις την έγκρισή μας γι αυτή την ΄΄πρακτική΄΄ αντίληψη πραγμάτων. Γι αυτή την παγερή και κυνική αντίληψη που αποξηραίνει τη ζωή απ΄ τους χυμούς της και οδηγεί σε αναιρέσεις και αδιέξοδα.
Μήπως μας έπεισαν και μας δηλαδή πως αυτό επιβάλλουν οι ΄΄αντικειμενικές΄΄ συνθήκες τη δεδομένη χρονική στιγμή. Πως αυτό επιβάλλουν οι διεθνείς ισορροπίες, η τρέχουσα πραγματικότητα.
Μήπως προσυπογράψαμε και μεις τον πολιτικό ΄΄ρεαλισμό΄΄ που έχει επικρατήσει πια στις μέρες μας ως μόνος τρόπος σκέψης. Την επονομαζόμενη ρεαλπολιτίκ που θεωρεί ληγμένες τις ιδεολογίες. Μήπως αποδεχτήκαμε και μεις τον νόμο του ισχυρού, με άλλα λόγια. Γιατί από κει ξεκινάει και κει καταλήγει η ρεαλπολιτίκ. Να επιβάλλει ο ισχυρός τη θέλησή του. Να προστατεύει τα συμφέροντά του.
Μήπως υποτιμήσαμε τη δύναμή μας, τελικά;
Μήπως τη θεωρήσαμε κι αυτή ληγμένη;
Πράγματι, ανεχθήκαμε πολλά τα τελευταία χρόνια.
Για να μπορέσει να ξαναπάρει μπρος δυναμικά ο κύκλος της καπιταλιστικής συσσώρευσης του πλούτου εις βάρος μας, το κοινωνικό κράτος αποδομήθηκε ολοκληρωτικά, έτσι; Και με τις ΄΄διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις΄΄ –στο όνομα της κρίσης του κερδοσκοπικού συστήματος– αλλάζει πάλι ο κοινωνικός συσχετισμός υπέρ του κεφαλαίου.
Και τι σκεφτόμαστε να κάνουμε με τα –προς το παρόν– ληγμένα δικαιώματα;
Δεν ξέρουμε; Ε, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας, θάλεγε η μάνα μου αν ζούσε.
Επιλογές είναι αυτές. Με γνώση των συνεπειών.
Αλήθεια, τι απόγιναν τα όνειρά μας για μια καλύτερη ζωή, πιο δίκαιη; Πού πήγε η δυναμική μας για να τα κάνουμε πραγματικότητα;
Τα όνειρα δεν έχουν ημερομηνία λήξεως, έτσι;. Ούτε και οι αγώνες.
Δεν υπάρχουν κεκτημένα δικαιώματα, έλεγε ένας καθηγητής μου στο Εργατικό Δίκαιο, στη Nanterre, σαράντα χρόνια πριν, και μου κακοφαινόταν να το ακούω.
Όλα υπό διαρκή κατάκτηση ή ανακατάκτηση είναι. Γι αυτό και οι αγώνες δεν λήγουνε ποτέ.
Και μην ξεχνάμε, μέρα που ξημερώνει. Χύθηκε αίμα την Πρωτομαγιά. Στο Σικάγο αρχικά το 1886. Για το ωράριο εργασίας –και όχι μόνον. Για το οχτάωρο που τώρα παραβιάζεται ξανά και ξανά και ξανά.
Χύθηκε αίμα την Πρωτομαγιά. Πιο κόκκινο κι από τις παπαρούνες.
Τώρα, αν αυτό εμάς μας φαίνεται λιγάκι γραφικό τι φταίει άραγε;
Μπορεί να φταίνε τα ληγμένα όνειρα. Και ο ληγμένος αυτοσεβασμός.
Υ.Γ. ΄΄Ο τυφλοπόντικας της ιστορίας ανοίγει τα λαγούμια του αθόρυβα΄΄ έλεγε ο Sakharov ο ελληνικής -από τη μάνα του- καταγωγής Ρώσος φυσικός, ο οποίος αφού συνέβαλε στη δημιουργία της πρώτης σοβιετικής βόμβας υδρογόνου κατέληξε αντιφρονών και ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο τυφλοπόντικας της ιστορίας… Λες;
Ο Δημήτρης Πετρόπουλος παίζει στην ‘’Ολεάννα’’ του Νταίηβιντ Μάμετ στο θέατρο Όλβιο μέχρι την Κυριακή 7 Μαϊου και το επόμενο Σαββατοκύριακο στο θέατρο Αυλαία στη Θεσσαλονίκη