Η ΠΡΕΖΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
- Ημερομηνία: Παρασκευή, 20/01/2017 13:42
"Πριν δύο χρόνια με είχαν παρακαλέσει τα παιδιά του Ρήγα Φεραίου να παίξω στο Φεστιβάλ τους. Η νεολαία του ΚΚΕ Εσωτερικού είναι η πιο συμπαθής νεολαία μέχρι σήμερα στον τόπο μας, διότι είναι πάρα πολύ απομακρυσμένη από την εξουσία και δεν έχει φθαρεί καθόλου, δεν έχει καμία προοπτική εξουσίας. Συνεπώς, η ένταξη αυτών των παιδιών στο ΚΚΕ Εσωτερικού είναι γνήσια, από τη στιγμή που δεν έχει βλέψεις εξουσίας ή ωφελημάτων. Έκανα, λοιπόν, μία συναυλία στο ΚΚΕ Εσωτερικού και ήταν περίφημη η επαφή μου με αυτό το κοινό, είχα πραγματικά άριστες εντυπώσεις.
Για να μην θεωρηθώ όμως μονομερής ότι ευνόησα τα παιδιά του Ρήγα Φεραίου, δέχτηκα και την πρόσκληση της ΟΝΝΕΔ, διότι ψηφίζω Νέα Δημοκρατία. Έτσι, πήγα και στο δικό τους Φεστιβάλ. Έφυγα σε είκοσι λεπτά, κακήν κακώς. Είχα το αίσθημα ότι έπαιξα σε ένα αναψυκτήριο, όχι σε συναυλία, τέτοια ντροπή δεν είχα ξανανιώσει στη ζωή μου".
Αυτά έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις εν έτει 1985. Τριάντα χρόνια αργότερα η τότε άφθαρτη ακόμα νεολαία πήρε την εξουσία υποσχόμενη ένα κοινωνικό κράτος δικαίου.
Δυο χρόνια τώρα δεν μπόρεσε να κάνει το παραμικρό από όσα υποσχέθηκε. Δυο χρόνια τώρα ψάχνει απεγνωσμένα να βρει τρόπο να κουκουλώσει τις πομπές της. Δυο χρόνια τώρα με νύχια και με δόντια παλεύει να μας πείσει πως δεν έπεσε στη λούμπα.
Πρέζα η εξουσία. Σα μαστουρωθείς γίνεσαι ευθύς βασιλιάς, δικτάτορας, θεός και κοσμοκράτορας…
Δική μου είναι η Ελλάς
Και στην κατάντια της γελάς
Της λείπει το ΄να της ποδάρι
Ρε και το παίξανε στο ζάρι
Και οι αντίπαλοι, που για να κρατηθούν στην εξουσία έκαναν ό,τι πέρναγε απ΄το χέρι τους να πάρουμε την κάτω βόλτα σαράντα χρόνια τώρα, αντί να θλίβονται γλεντάνε που οι τωρινοί απέτυχαν.
Σε πιάνει μια μελαγχολία…
Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται. Μόνο που ετούτη τη φορά η δρυς είναι η χώρα. Η ρημαγμένη χώρα. Και το φιλότιμο δεν μένει πια εδώ.
Χυδαίοι και ξεδιάντροποι οι διεκδικητές της εξουσίας. Καμιά ανάληψη ευθύνης για τα πεπραγμένα τους που μας οδήγησαν εδώ που είμαστε τώρα. Καμιά συμπόνια για τη χώρα.
Σε πιάνει μια μελαγχολία…
Ξεφυλλίζοντας απόψε τα όνειρά μου
να περάσει όπως-όπως η βραδιά μου
στη δική σου τη σελίδα εσταμάτησα
και θυμήθηκα για σένανε πως δάκρυσα
Μα δεν θυμήθηκα το χρώμα των ματιών σου
ούτε τον ήχο της φωνής σου δεν θυμήθηκα
Και προσπαθώντας κάτι για να θυμηθώ
αποκοιμήθηκα
Αν σ’ αγάπησα, απόψε δεν θυμάμαι
και αλήθεια σου το λέω, δε λυπάμαι
κάποιο δάκρυ μου αν κύλησε για σένανε
Πες πως ήταν κάποιο δάκρυ για κανένανε
Για κανένανε… Τρομακτικό.
Υ.Γ. Οι στίχοι από το ΄΄Πρέζα όταν πιεις΄΄ είναι του Αιμίλιου Σαββίδη. Από το ΄΄Ξεφυλλίζοντας απόψε τα όνειρά μου΄΄ του Μίμη Θειόπουλου.
Αφιερωμένο μελαγχολικά σε όσους κατάφεραν να αποκοιμηθούν.
Ξεφτιλίζοντας απόψε τα όνειρά μου….