Η ΜΗΔΕΙΑ ΣΤΗ ΧΑΓΗ
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 21/11/2016 15:20
Περνώ στη ζωή μου κάποιες περιόδους, προσωπικές αλλά και επαγγελματικές, που τις φυλάω στις αποσκευές της μνήμης μου με πολλή προσοχή. Μια από αυτές θα είναι σίγουρα και αυτή που μόλις με προσπέρασε.
Χάγη. Νοέμβριος 2016.
Εδώ και τέσσερις μήνες ο Δημήτρης, ο Στέλιος, ο Βασίλης, η Εύα, ο Μιχάλης και εγώ δουλεύουμε πάνω στη Μήδεια του Ευριπίδη. Συνοδοιπόροι μας η Φαίδρα, ο Πλάτωνας, ο Δημήτρης, ο Βασίλης, ο Σταύρος. Τέσσερις μήνες που ένα ανομοιογενές σύνολο ανθρώπων --οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν γνωρίζονταν μέχρι τότε- γίνεται οικογένεια, προσπαθώντας να δώσει ζωή και σκηνική υπόσταση σε ένα κείμενο. Συνθέτοντας τις εμπειρίες μας, την αισθητική μας, τις αντιθέσεις μας και το όραμα μας για την θεατρική πράξη. Φτιάχνοντας μια χειροποίητη παράσταση με ελάχιστους οικονομικούς πόρους.
Προσεγγίσαμε αυτό το δυνατό κείμενο που μιλά για έρωτα και καταστροφή. Ο Ευριπίδης είναι ο πρώτος που ανεβάζει στη σκηνή έργο με τέτοιο θέμα. Εδώ, όπως και στις Βάκχες, ξεπερνώντας τα ανθρώπινα όρια, είναι επίσης ο πρώτος που ψηλαφεί τα όρια του άλογου και της τρέλας. Αιώνες αργότερα θα συνεχίσουν αυτή την αναζήτηση ο Φρόυντ, ο Γιουννγκ κα. Η δική μας Μήδεια παίρνοντας ερεθίσματα από την Ευρώπη των χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών προβάλλει την αλλοδαπή καταγωγή της με ιδιαίτερη έμφαση. Σε προηγούμενες παραστάσεις που εγώ έχω δει αυτό το στοιχείο δεν αξιοποιείται επαρκώς, ίσως γιατί μέχρι σχετικά πρόσφατα δεν χρειαζόταν.
Και επειδή εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε ησυχία, ειδικά σε δύσκολους καιρούς, βρέθηκε και συμπαραγωγή με το Ολλανδικό STET. Έτσι από την Ελλάδα των 1500 no budget θεατρικών παραγωγών ανά σεζόν, βρεθήκαμε στο Εθνικό Θέατρο της Χάγης. Τεράστιες οι διαφορές.
Οι Ολλανδοί σαφώς δεν έχουν την δική μας θεατρική ιστορία. Είναι ένας λαός που προτιμά να καταπιάνεται με σύγχρονα κείμενα. Γράφονται συνέχεια καινούρια θεατρικά έργα και μονόλογοι που επιχειρούν να απαντήσουν σε όλες τις αναζητήσεις τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι παίξαμε σε φεστιβάλ Μήδειας και η μόνη «κλασσική» αντιμετώπιση του έργου του Ευριπίδη ήταν η δική μας. Η κτιριακή τους υποδομή υπερσύγχρονη. Οι σκηνές του θεάτρου είναι η μια καλύτερη από την άλλη. Οι τεχνικοί έστησαν το σκηνικό μας σε λιγότερο από 30 λεπτά. Δυστυχώς δεν καταφέραμε να δούμε άλλες παραστάσεις μια που είχαμε γενικές και μετά 3 συνεχείς παραστάσεις. Όχι οι Ολλανδοί δεν είναι τρελά θεατρόφιλοι. Αλλά είχαμε τη χαρά να δούμε τη Μήδεια μας να κάνει τρία επανωτά sold out. Με μεικτό κοινό Ελλήνων και Ολλανδών. Οι Έλληνες κουβάλησαν τη ζεστασιά τους και το νόστο τους για την πατρίδα. Την χαρά τους και τέλος την περηφάνια τους για το αποτέλεσμα της παράστασης μας. Οι Ολλανδοί, αν και κάποιοι ήρθαν τελείως αθώοι θεατρικά –πολλοί δεν είχαν δει ποτέ στη ζωή τους τραγωδία- κουβάλησαν το ενδιαφέρον τους και την περιέργεια τους για τον πολιτισμό μας. Το σμίξιμο ήταν πολύ δυνατό και οι δυναμικές που έβγαλε πολύ έντονες. Ζήσαμε όλοι μας στιγμές που θα κρατήσουμε στις πιο ζεστές της καριέρας μας.
Για όλους εμάς που ζούμε στην Ελλάδα αυτήν τη σφιχτή και εν πολλοίς άνυδρη περίοδο, το να μπορούμε να μεταφέρουμε τις σκέψεις μας και τη δουλειά μας σε άλλες χώρες είναι πια όαση. Παρόλα αυτά, κακά τα ψέματα, το επόμενο στοίχημα της παράστασης είναι η υλοποίηση της στην Ελλάδα. Εμείς λέμε να το πάμε ανάποδα. Από έξω προς τα μέσα.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Σκηνοθεσία Δημήτρης Γεωργαλας
Μουσική Πλάτων Ανδριτσάκης
Κινησιολογία Φαίδρα Σούτου
Κοστούμια Δημήτρης Ντασιος
Σκηνικά- φωτισμοί Δημήτρης Αποστολατος
Βοηθός Σκηνοθέτη Σταύρος Μαρκουλακης
ΔΙΑΝΟΜΗ
Μήδεια Μαριάνθη Σοντάκη
Ιάσονας Στέλιος Δημόπουλος
Κρέοντας Δημήτρης Γεωργαλάς
Τροφός Εύα Οικονόμου-Βαμβακά
Αιγέας Μιχάλης Ζαχαρίας
ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ Ομαδα SKEPSIS και το Ολλανδικο Θεατρο STET