Η ΜΑΡΙΑ ΜΑΝΩΛΗ ΚΑΙ ΑΙ2 ΤΡΑΓΩΔΙΑΙ
- Ημερομηνία: Παρασκευή, 18/09/2015 13:43
Αρχικά το θεατρικό έργο "Αι2 Τραγωδίαι" με συνεπήρε από την πρώτη στιγμή που το διάβασα. Το βρήκα έξυπνο, δροσερό και τρομερά επίκαιρο.
Πρόκειται για μία τραγικά ξεκαρδιστική κωμωδία, η οποία μάς βάζει σε μια διαδικασία να σκεφτούμε και να αναγνωρίζουμε την πραγματικότητα που ζούμε. Οι δύο κλασσικοί μύθοι του Οθέλλου και του Οιδίποδα, αυτών των δύο τραγικών ηρώων, γίνονται η αιτία της κωμωδίας αυτής.
Ο κάθε μετανάστης του έργου είναι ένας από εμάς. Ή μάλλον καλύτερα θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας. Το έργο παρουσιάζει με έναν διαφορετικό και ευχάριστο τρόπο, την αδηφάγο καταναλωτική κοινωνία μέσα στην οποία έχουμε συνηθίσει να υπάρχουμε και να «ευημερούμε».
Να θεωρούμε ότι αν δεν αποκτούμε και δεν μας προσφέρονται τα πάντα, δεν έχουμε στην ουσία τίποτα. Το χρήμα, η δόξα και η αναγνωρισιμότητα είναι τα απαραίτητα συστατικά, που ο ήρωας Αχμέτ θέλει να αποκτήσει, πιστεύοντας ότι με αυτά ως μοναδικά εφόδια θα κατακτήσει το όνειρό του.
Τι γίνεται όμως όταν ζει τελικά τις ζωές των ηρώων που του προτείνονται; Είναι έτσι όλα όπως εκείνος πιστεύει και φαντάζεται; Είναι ικανά αυτά τα στοιχεία, να τον οδηγήσουν ένα βήμα παραπέρα από την φτωχική και μίζερη ζωή που έχει;
Χρησιμοποιώντας αρχικά οι συγγραφείς ως αρχική φόρμα την παρεξήγηση και την ύπαρξη διπλών ρόλων και μέσα από συγκρουσιακές κωμικές καταστάσεις με άφθονο γέλιο, ο ήρωάς μας θα κατανοήσει, αλλά και εμείς μέσα από αυτόν, ότι η «λάμψη του χρυσού» δεν είναι κατ’ ανάγκη πάντα πολύτιμη.
Μέσα από αυτή την σκηνοθεσία μου, δίνεται μια μοναδική ευκαιρία να θίξω παθογένειες, τρόπο και στάση ζωής, συνήθειες και προπαντός την «απατηλή λάμψη της ματαιότητας» της δυτικής κοινωνίας μας.
Θέλησα με αυτόν τον τρόπο να δημιουργήσω μια μικροκλίμακα των λαθών μας, έτσι ώστε να γελάσουμε με ό,τι στην πραγματικότητα μας καταστρέφει. Μέσα από τις σουρεαλιστικές καταστάσεις του κειμένου και των παθημάτων των ηρώων, απώτερος σκοπός μου είναι να δείξω, το πως θα είναι να βρεθούμε αντιμέτωποι, με αυτή την ίδια τη ζωή μας που ζούμε στο σήμερα, η οποία και θα μας οδηγήσει, με τα όποια «στολίδια» θα της βάλουμε, σε αυτή που θα έχουμε τελικά στο αύριο.
Μαρία Μανώλη