'Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΤΕΧΝΗ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΕΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ'!
- Ημερομηνία: Σάββατο, 03/03/2018 19:00
Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου εμπνέεται από πίνακες 7 ζωγράφων και δημιουργεί Συμφωνικά Ζωγραφικά Soundtracks. Σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, 6 και 7 Μαρτίου.
- Οι 7 σπουδαίοι ζωγράφοι, πώς ακριβώς ενέπνευσαν το νέο συμφωνικό σας έργο;
Δεν θέλει και πολύ. Έχω σημάδια πολλά στο μέτωπο από τη ζωγραφική. Η θέα των αριστουργημάτων όταν ήμουν παιδί ήταν σαν μεγάλη πέτρα που χτυπάει και ματώνει το κούτελο. Το σημάδι μένει για πάντα.
Απλά αυτοί οι ζωγράφοι είναι εφτά από εκατοντάδες… Ο τρόπος που διαχειρίζονται τον χρόνο είναι αντιδιαμετρικός, αυτό νομίζω ότι “τους συνδέει” αντιθετικά. Δεν μοιάζουν καθόλου στον τρόπο που διαχειρίζονται την μεταφυσική αγωνία του περάσματος του χρόνου, του στιγμιαίου και του αιώνιου. Η πάλη της στιγμής με τον θάνατο στη ζωγραφική παράγει το αιώνιο. Και αυτό με αφορά τρελλά εμένα τον μουσικό που είμαι απλά διαχειριστής χρόνου.
-Έχετε σκεφτεί το ενδεχόμενο, μια δική σας σύνθεση να εμπνεύσει εικαστικό;
Έχει συμβεί και με ποιήματα και με πίνακες και με ταινίες. Είναι πολύ σπουδαίο το να εμπνεύσεις ένα άλλο έργο ειδικά άμα είναι σε άλλη τέχνη. Σε κάνει να νοιώθεις πολυδιάστατος. Όμως άλλο το να εμπνέεις και άλλο το να προσπαθήσει κάποιος να “ζωγραφίσει” τη μουσική σου verbatim. Στην πρώτη περίπτωση είσαι μεν ο σπινθήρας, αλλά το μπαρούτι είναι υλικό που προϋπήρχε στον ζωγράφο. Στην άλλη είσαι θεωρητικά ο πλήρης “στόχος”. Νοιώθω μεγάλη τιμή.
-Τι έχετε κρατήσει από την επεισοδιακή γνωριμία σας με τον Μάνο Χατζιδάκι;
Τα πάντα σαν ακριβή μνήμη και τίποτε απολύτως ως ύλη. Την αληθινή μου αγάπη για αυτόν που μεγαλώνει με τα χρόνια. Την δική του απολύτως άδολη αγάπη. Εγώ ήμουν πολύ μικρός για να τον αποτιμήσω, εκτιμήσω και αγαπήσω. Μόνο από ένστικτο οδηγήθηκα.
-Ως σεσημασμένος Χατζιδακικός πώς αντιδράσατε όταν ο Μίκης Θεοδωράκης σας χαρακτήρισε ως τον σημαντικότερο νέο Έλληνα συνθέτη;
Ο κάθε μεγάλος της παλαιάς γενιάς οσμίζεται τη δική του ύπαρξη στη μουσική των νεώτερων και ξέρει. Και ο Μαμαγκάκης κατάλαβε από χιλιόμετρα ότι τον είχα ως μουσικό πρότυπο. Ο Μίκης όμως μόνο μου είπε κάποτε με σιγανή φωνή: «Ξέρω, είσαι Χατζιδακικός εσύ, αλλά γράφεις και σαν εμένα!» Όλοι μας νομίζω είμαστε μεταλλάξεις των όσων αγαπήσαμε πολύ. Ας μη ξεχνάμε και τον Ξαρχάκο, τον Μούτση… Ο Μάνος όμως έγινε δάσκαλος και οδηγός και στη στάση ζωής και κοινωνικά και προσωπικά και “πολιτικά”.
-Συναντάμε συχνά στην Ελλάδα, επαναστατικά έργα τέχνης, που προέρχονται από συντηρητικούς ανθρώπους ή και ξεπουλημένους;
Οι αισθητικές επαναστάσεις στην τέχνη έγιναν συνηθέστερα από δημιουργούς αστούς την καταγωγή και υιοθετήθηκαν από την αστική κουλτούρα λίγο μετά. Η επανάσταση είναι δικαίωμα όλων… Η αληθινή τέχνη είναι φύσει επαναστατική, αφού παρακινεί, ευαισθητοποιει και ανατρέπει την καθεστηκυία εντύπωση του κόσμου. Και οι αληθινοί δημιουργοί είναι πάντα περιθωριακοί όσο επιτυχημένοι και να είναι και για όσο παραμένουν αληθινοί δημιουργοί. Έχουν το δικό τους σκληρό περιθώριο να βιώσουν. Παράγουν άυλα και μη αντικειμενικά αποτιμήσιμα προϊόντα που έχουν θέση μόνο στον ύποπτο πνευματικό πολιτισμό αφού δεν καταναλίσκονται. Ομως μη συγχέετε το έργο με τον δημιουργό. Είναι πολύ απλοϊκό και λαϊκίστικο να αναλύσεις με τη βιογραφία του δημιουργού ένα αριστουργηματικό έργο. Το έργο αυτοεξηγείται και στέκει ερήμην κάθε δημιουργού. Καταφεύγουμε σε δευτερεύουσες πληροφορίες από δική μας έλλειψη αντίληψης. Ύστερα ο δημιουργός ζώντας αλλάζει, εξελίσεται. O δημιουργός συχνά χρησιμοποιεί το έργο του για δευτερογενείς λόγους, το επανερμηνεύει συμφεροντολογικά… Ποιός είναι ο αληθινός, ο νέος, ο ώριμος ή ο υπερήλιξ;
-Είναι αλήθεια ότι αγαπάτε το ποίημα "Αντισταθείτε" του Μιχάλη Κατσαρού; Αν ναι, γιατί;
Το “Κατά Σαδδουκαίων” -έτσι λέγεται- είναι από τα πιο “εύκολα” ποιήματα του Κατσαρού. Είναι ένα μανιφέστο αναρχικά δημοκρατικό, θεόπνευστα άθεο, ουτοπικό και αληθινό. Συγκινητικό και καίριο. Ένα παραλήρημα αγάπης ενός αληθινού ποιητή ίσως λίγο πριν “αναχωρήσει”. Μιά άλλη Οκτάνα. Γνώριζα τον Μιχάλη Κατσαρό πολλά χρόνια μετά που έγραψε το ποίημα αυτό . Είχε “αναχωρήσει” για τον κόσμο της απόλυτα άναρχης σκέψης. Με είχε γοητεύσει αυτή η τρομερή, ανεξίτηλη στο διάβα της, περσόνα. Αυτό που λέει ο Σέξπηρ, «Η Φαντασία έχει τρεις πιστούς, τους εραστές τους ποιητές και τους τρελούς», γράφτηκε για αυτόν! Ο Κατσαρός ήταν και τα τρία ταυτόχρονα και στο έπακρον. Τον έβλεπα στο “Μπραζίλ” όπου μου συνέστηνε για πλάκα να τρώω “Τetes des negres” αυτό το σοκολατένιο γλυκό με το φρικτό αποικιακό όνομα περιμένοντας την αντίδραση μου! Μου έπαιζε για ώρα στην Πανεπιστημίου αυτοσχεδιαστικά φλογέρα -χωρίς βέβαια να ξέρει να παίζει- και με καλούσε σε εκθέσεις ζωγραφικής που έκανε σε πολύ απόμακρα δάση! Και όντως τις έκανε. Πήγαινε συχνά για μπάνιο στο Παλαιό Φάληρο, στην “Παλμύρα” με κάτι τεράστια μασκοπέδιλα σε νάυλον σακούλες και άραζε στον Παχό τα μεσημέρια. Δεν ήξερες ποτέ αν μιλάει σοβαρά η κοροϊδεύει. Μάλλον έκανε και τα δύο ταυτόχρονα. Διέκρινες πάντα στο βλέμμα του μια σκωπτική αγάπη. Μετά από ώρες χωρίς να το καταλάβεις συνέθετες εμβρόντητος από τα λεγόμενα του μια τρομερά συγκροτημένη σκέψη-άποψη. Όπως λ.χ. τον στίχο “Όχι μαμά στην Ερμού σαράντα χρόνια! Ακόμα δεν φτάσαμε στο Σύνταγμα, να δούμε οι πλάκες τι γράφουνε: Ελασών, Λαζαράδες, Γρύμπο... μπομπομποβοβοβοβο γρύμπομπομπο... Όχι μαμά στην Έρμού, σαράντα χρόνια!” Τον απήγγειλε στο περιοδικό του ποιητή Θάνου Σταθόπουλου που εξεδόθη άπαξ σε κασέτα, το περιοδικό “Κασέτα”. Είχα συνθέσει τη μουσική!
Real news 04/03/2018