ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΣΤΗ ΜΟΣΚΩΦ
- Ημερομηνία: Σάββατο, 19/05/2018 19:00
20 χρόνια που λείπει ο πολύτιμος Κωστής Μοσκώφ. (Τον θυμάμαι πάντα, χαμογελαστό, σ εκείνο το ταξίδι μας στο Κάιρο, στη βαρκάδα στον Νείλο !)
Ο Θωμάς Κοροβίνης μ ένα συγκινητικό κείμενο, θυμάται το λατρεμένο παιδί της μπουρζουαζίας, (αλλά και.. δραπέτη της), με το πάθος για τους προλεταριακούς αγώνες, τον χαϊδεμένο των σαλονίσιων τανγκό, αλλά και λάτρη των διονυσιακών ζεϊμπέκικων.
Τον ιδιότυπα μαρξιστή και ιδιότροπα βυζαντινό, τον ορθόδοξο, δυτικοθρεμμένο και Ευρωπαίο -όμως Έλληνα και ελληνικό και «Μέγα Ανατολικό».
Αγγελικός και δαιμονισμένος ο Μοσκώφ. Εξωτερικά εγκρατής, εσωτερικά παράφορος. «Έχω ανάγκη την πυρκαγιά» δήλωνε. "Έχοντας βιώσει το καρτέρι του θανάτου, απ’ τα νιάτα του, για το δεύτερο μισό της ζωής του, ζούσε καθημερινώς την φρικτή του παγανιά", υπενθυμίζει ο Κοροβίνης..
"Ο Κωστής ήταν πλήρης εσωτερικού φωτός, απέραντης ένδον ωραιότητος. Δεν πρόφτασε! Μας έμειναν η αρχοντική του όψη και στάση, το «τίμιον της μορφής του», η ανάμνηση του ψυχικού του κάλλους, η έξοχη ανθρωπογνωσία του, τα ώριμα και εμβληματικά ιστορικά του πονήματα, η νέα περί έρωτος (χαρμόλυπου αλλά μεθυστικού) ηθική, που με τον τρόπο του εκόμισε.
Η πρεσβεία του για την ευφροσύνη ενός λειτουργικού, χωρίς προιδεασμούς, εθνοκεντρισμό και μισαλλοδοξία, ιδανικά ειρηνικού ανατολικού κόσμου.
Η πολύτιμη συμβολή του -μέσω μιας εντελώς προσωπικής σύλληψης- στην συνδιαμόρφωση της μυθολογίας της νεότερης Θεσσαλονίκης –μαζί με τους Πεντζίκη, Ιωάννου, Χριστιανόπουλο, Αναγνωστάκη, Παπάζογλου και αρκετά άλλα άξια πνευματικά τέκνα αυτής της πολύπαθης και λατρεμένης πατρίδας, που τα μυστήρια, οι κακοφορμισμένες πληγές και η –σε πολλά- απαράδεκτη μειοδοσία της, φαίνεται πως για πολύ ακόμη θα μας βασανίζουν".
"...αδύναμος να αποσυντεθώ, τόσο που σ’ αγαπώ" έλεγε..
Real news 20/5/2018