ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΕΒΙΝ ΣΠΕΪΣΥ ΠΟΥ ΘΑΥΜΑΖΩ

---

• Ημερομηνία: Δευτέρα, 06/11/2017 10:41
• Συντάκτης: Παναγιώτης Μέντης
• Κατηγορία: Άρθρο

Σάλος μεγάλος γύρω από το όνομά του, και πως, και γιατί, και κοίτα να δεις, και αυτά γίνονται στην ακόλαστη Αμερική, και άλλα πολλά περί ηθικής και ανηθικότητας. Το πρόσωπο που ξαφνικά πρέπει να αποκαθηλωθεί τι έχει να παρουσιάσει στο βιογραφικό του; Μόνο σημαντικές επιλογές. Μόνο, κατά κανόνα, πολιτικής και κοινωνικής εμβέλειας έργο στον κινηματογράφο και το θέατρο. Είναι συμπαραγωγός σε καλλιτεχνικά προϊόντα που έχουν θέση και προοδευτική πολιτικά οπτική πάντα. Έδωσε αίγλη με εξαιρετικής ποιότητας παραστάσεις σε μεγάλο θεατρικό οργανισμό της Αγγλίας για τρία χρόνια, χωρίς να γαντζωθεί στη συνέχεια στην καρέκλα του Διευθυντή. Τον είδαμε στην Επίδαυρο σε μια εκπληκτική ερμηνεία του Ριχάρδου του τρίτου. Είναι από τους συμπαραγωγούς, που πάει να πει πως συμμετέχει και οικονομικά στην παραγωγή της σειράς House of Cards, που τολμά να αποκαλύψει τη σαπίλα της πολιτικής και της εξουσίας, στην Αμερική και όχι μόνο.

Οι άνθρωποι διαχειρίζονται τα ανθρώπινα και στη διαχείρισή τους Ουδείς Αναμάρτητος. Οι κριτές και οι επικριτές είναι σίγουροι για το έντιμο του δικού τους βίου; Και ποια ακριβώς είναι τα όρια της αμαρτίας με τα ανθρώπινα κριτήρια. Σαν Χριστιανοί πρεσβεύουμε πλάι στο «ουδείς αναμάρτητος» και τη ρήση του Ιησού: «Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο...» κλπ κλπ. Σαν Έλληνες με ρίζα στους αρχαίους προγόνους μας τα όρια της αμαρτίας και της ερωτικής πιο εξειδικευμένα αμαρτίας, είχαν εκ του Δωδεκαθέου άλλες ανοχές και διαστάσεις. Ο Δίας περιερχόταν τεχνάσματα επί τεχνασμάτων και μορφές επί μορφών προκειμένου να «το κάνει» με όποιο θνητό πλάσμα παθιαζόταν. Όσο δε για την παιδεραστία; Ο Δίας και άλλοι θεοί και ημίθεοι, την είχαν πάντα στο ερωτικό μενού τους.

Θα κάνω εδώ ένα λοξοδρόμισμα και θα ρωτήσω, η ερωτική επιθυμία, που η ικανοποίησή της θεραπεύεται πέραν του αυνανισμού, πως εκδηλώνεται προς το επιθυμητό άλλο ανθρώπινο πλάσμα; Με το να του την παρουσιάσουμε, αν δεν απατώμαι. Η παρουσίαση λοιπόν ανάλογα το κοινωνικό στάτους, του επιθυμούντος και του υποκειμένου της επιθυμίας ονομάζεται: Φλερτ, κόλλημα, πέσιμο, διπλάρωμα, καμάκι, και άλλα πολλά που διεγείρουν φαντασία και όργανα. Και στη σύγχρονη νομική ορολογία, προκειμένου να επιτευχθεί η ποινικοποίηση και η οικονομική κυρίως αποζημίωσή του στριμώγματος, έχουμε τον όρο σεξουαλική παρενόχληση. Και καλώς τον έχουμε και καλώς επιφέρει τιμωρία στον εκμεταλλευόμενο την όποια θέση ισχύος προκειμένου να ικανοποιήσει τη σεξουαλική επιθυμία του. Όμως η καταγγελία από τον θιγόμενο πρέπει να γίνεται στην ώρα της.

(Προς Θεού δεν αναφέρομαι στα θύματα των από διαστροφή παιδεραστών, στα δεκατετράχρονα όμως έχει δώσει χαμπέρι ο διάβολος.)

Και εάν ως θιγόμενος, ενήλικας, από τη λαχτάρα και τις ορέξεις του προσώπου που σε γούσταρε, αλλά εσύ δεν ενέδωσες, το διαχειρίστηκες και τον απέφυγες και ούτε γάτα ούτε ζημιά, τότε, είναι αρκετά υποψιάσιμη η συμπεριφορά σου, όταν θυμηθείς να βγάλεις στη φόρα το συμβάν στα γεράματα σου.

Ο άνθρωπος αφ’ ότου κοινωνικοποιήθηκε και άρχισε να ντύνεται και να στολίζεται, και να φορά αρώματα, και να ακολουθεί τη μόδα που κολακεύει το σώμα του, που κρύβει ατέλειες και προβάλει τα λαχταριστά του μέρη, γιατί το κάνει; Για να αρέσει. Και γιατί θέλει να αρέσει; Για να γίνει επιθυμητός. Κι όταν γίνει επιθυμητός φταίει ο άλλος που τον επιθύμησε; Τώρα θα μου πείτε από ποια ηλικία πρέπει να μπαίνουμε στο παιχνίδι του να μας επιθυμούν και να επιθυμούμε το επιθυμητό; Εδώ αδυνατώ να σας απαντήσω, διότι βλέπουμε πως ξεβγάζουν τα παιδιά τους πολλοί γονείς. Όταν όμως ως ενήλικες δεχθούμε σινιάλο σεξουαλικής ορέξεως από άλλο επίσης ενήλικο άτομο, το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι ή να ενδώσουμε αν μας αρέσει, ή να του κόψουμε το βήχα αν δεν γουστάρουμε. Η ίδια όμως η εκδήλωση της προτίμησης του άλλου να συνευρεθεί μαζί μας σε ευγενικό ή συνταρακτικό φάσωμα, είναι απολύτως ανθρώπινο δεδομένο.

Δεν είμαι κοινωνιολόγος και δεν θα προχωρήσω σε κοινωνιολογικές αναλύσεις. Στέκομαι μόνο στα της ανθρώπινης αδυναμίας ή δύναμης, επί του θέματος, θεωρώντας πολύ ύποπτες όλες αυτές τις αποκαλύψεις για τον συγκεκριμένο σπουδαίο ηθοποιό. Το House of Cards, όσο προχωρούσε τόσο πιο βαθιά έθιγε πολιτικά. Αυτό έπρεπε να εμποδιστεί, έπρεπε να σταματήσει. Και δεν αρκούσε βέβαια να σταματήσει ο επόμενος κύκλος του, έπρεπε να βρεθεί ο τέλειος τρόπος ώστε να αποσυρθεί από την αγορά. Όσα βγήκαν στη φόρα βγήκαν. Ο Σπέισυ, ήταν εκ των παραγωγών. Ο Σπέισυ πλήρωνε για να προχωρά η σειρά και αυτό ήταν το μεγάλο αγκάθι που έπρεπε να ξεριζωθεί. Έπρεπε λοιπόν να βρεθεί ο τρόπος της τελείας και παύλας.

Γι’ αυτό και θεωρώ ανόητο όλο αυτό τον θόρυβο της θιγόμενης ηθικής. Ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Πολλοί σπουδαίοι καλλιτέχνες, πολλοί από τις προσωπικότητες που άλλαξαν και επηρέασαν την εξέλιξη του κόσμου, περιείχαν σαν προσωπικότητες και το αρσενικό και το θηλυκό. Αυτοί και μόνο αυτοί μπορούσαν να κυοφορήσουν την εξέλιξη και το καινούριο. Δεν ήταν απαραίτητα όλοι αυτοί γκέι ή λεσβίες, ήταν όμως, ίσως οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι.

Εφ’ όσον δημοσιεύω αυτές τις σκέψεις μου, μπορείτε ελεύθερα να με περιλάβετε προς «σημαιοστολισμό». Δεν θα απαντήσω γιατί κι εσείς ξέρετε, όσο κι αν δεν σας αρέσει, πως έχω δίκιο.

---