FRERE JACQUES
- Ημερομηνία: Πέμπτη, 11/10/2018 11:58
"Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει. Και η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά" *
Η ομορφιά του Ζακ, του Βαγγέλη, του Παύλου, του Αλέξη, του Σούκραν, του μικρού Άλεξ..
Όλοι τους «ξεχωριστοί».
Έφτιαχναν τραγούδια, έστηναν χορούς, γελούσαν δυνατά, έπαιζαν πιάνο και κιθάρα, οδηγούσαν ποδήλατο..
Στους δρόμους μιας αφιλόξενης πόλης, που αφήνεις την τελευταία σου πνοή, γιατί κάποιοι το αποφάσισαν, έτσι, γιατί δεν τους «πήγαινες»…
Βρέθηκαν τη λάθος στιγμή στο λάθος μέρος ή δε γεννήθηκαν με το «σωστό» δέρμα, τη «σωστή» καταγωγή, τη «σωστή» σεξουαλικότητα, τη «σωστή» καλλιτεχνική έκφραση, τη «σωστή» αγωγή;
Τι αστείο!
Η πόλη που κάποτε ενέπνεε τους πολίτες της, να μη φέρουν στενάχωρο ύφος στην καθημερινότητά τους, από εσωτερικό κυρίως σεβασμό στους συμπολίτες τους, τώρα γεμίζει πτώματα ωραίων αγοριών.
«Ωραία, γιατί ακριβώς είναι ανυποψίαστα» όπως έλεγε και ο ποιητής της Ρωμιοσύνης.
Ανυποψίαστα για το τέρας και το πρόσωπό του - που του μοιάζουμε.
Που δε φοβόμαστε πια.
Να την κλαις τη Ρωμιοσύνη.
Γιατί την τρομάζει η ομορφιά.
Να την κλαις τη Ρωμιοσύνη
Γιατί τη συνήθισε τη φρίκη.
Την επικροτεί.
Δεν την καταδικάζει.
Κι απ’ ότι φαίνεται
Τίποτα, τίποτα δεν αλλάζει
και θα υπάρξουν κι άλλοι Ζακ.
"Αδερφέ Ζακ, Αδερφέ Ζακ, κοιμάσαι; »
Κοιμάστε όλοι πια…
Κοιμόμαστε κι εμείς
«Χτυπούν οι πρωινές καμπάνες,
ξυπνήστε, ξυπνήστε»
Ξυπνήστε!
Τη Ρωμιοσύνη να την κλαις.
[*]Μάνος Χατζιδάκις, Το πρόσωπο του τέρατος. (Κυριακή, 30 Ιουλίου 1978)
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ Μάνος Χατζιδάκις