ΕΛΠΙΖΩ ΣΤΟ ΑΥΡΙΟ;
- Ημερομηνία: Τρίτη, 29/05/2018 12:00
Το αύριο, το αύριο, ελπίζω στο αύριο; Πόσοι διεκδικούν το αύριο μου και πόσοι θέλουν ό,τι θέλουν από μας, αμέσως πια. Χωρίς έστω την –τυπική - ευγένεια, όπως κάθε συναλλαγή προυποθέτει.
Συνέντευξη, κείμενο, τονισμός στην πρόβα, χρήματα, ραντεβού, ακόμα και ερωτική συνεύρεση, είναι πια αιτήματα που δεν μπορούν να περιμένουν ούτε λεπτό.
Στο λάχα – λάχα όλα.
Τρέξε – τρέξε μικρούλη κι αν ποτέ γίνεις μεγάλος, σφύρα μου.
Πάτα απλώς το κουμπί.
Γιατί; Σε πληρώνει κανείς; Ή πληρώνεται η ψυχή σου;
Απο βιασύνη γίναμε όπως γίναμε και τίποτα δε γράφει μέσα μας;
Και τι την γεννά;
Η ανάγκη για εξουσία ή η φτώχεια μας έκανε βιαστικούς και δεν παρατηρούμε; Δεν αγρυπνούν τα μάτια μας; Κι αν δεν παρατηρούμε πως θα παίξουμε;
Στη ζωή και στο σανίδι.
Σανίδα βρεγμένη ή σανίδες βρεγμένες, αντί για σχεδία για να επιπλεύσουν τα όνειρά μας σε αγριεμένη θάλασσα;
Χωρίς καρπούς, ακόμα κι όταν το δέντρο ανθοφορεί και με την αίσθηση πως συμπτωματικά δεν έχουμε σφαχτεί ακόμη, προχωράμε.
Χωρίς βουλή, χωρίς θεό, χωρίς συνέχεια.
Όσο κι αν την ευχόμαστε από ένστικτο, ο ένας στον άλλο,
Ασταμάτητα, καθημερινά, σχεδόν εμμονικά.
Πάντα και παντού: στο καφέ, στο φούρνο, στα διόδια, στη δουλειά..
Καλή συνέχεια λοιπόν στις φιλίες που χάθηκαν, στο ανάστημα που έλλειψε, στον φθόνο που περίσσεψε, στην καχυποψία που μας έπνιξε, στο παρακράτος που ελοχεύει.