AUX LARMES, CITOYENS
- Ημερομηνία: Παρασκευή, 29/07/2016 12:06
Όλα ξεκίνησαν με το που έπεσε η Βαστίλλη, το σύμβολο της τυραννίας. Στις 14 Ιουλίου του 1789. Τότε που πήρε μπρος η γαλλική επανάσταση.
Η μέρα αυτή καθιερώθηκε ως εθνική επέτειος και οι Γάλλοι τη γιορτάζουν όχι μονάχα με μια στρατιωτική παρέλαση αλλά και με πυροτεχνήματα και λαϊκούς χορούς στις γειτονιές.
Αξίζει όμως να σας πω πώς περιγράφει την πτώση της Βαστίλλης η διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια:
΄΄Ένα οχλοκρατικό, τρομοκρατικό επεισόδιο που αφορούσε την ένοπλη κατάληψη των φυλακών της Βαστίλλης με στόχο τη διαρπαγή του φυλασσόμενου εκεί οπλισμού (…) ένα επεισόδιο περιορισμένης σημασίας που καμία ουσιώδη πολιτειακή αλλαγή ή κάποιο άλλο συνταρακτικό γεγονός δεν επέφερε΄΄.
Ώστε ‘’ένα τρομοκρατικό επεισόδιο’’ και η πτώση της Βαστίλλης; Είναι όλα θέμα οπτικής γωνίας, δηλαδή;
Μα αν απομυθοποιήσουμε τα σύμβολα -και γιατί όχι, θα μου πεις- τότε ούτε η Γαλλική επανάσταση επέφερε τις αλλαγές που ισχυρίζεται η επίσημη Ιστορία. Ο Ναπολέων κατέληξε αυτοκράτορας, η βασιλεία παλινορθώθηκε, ξανά επανάσταση, ξανά δημοκρατία, ξανά αυτοκρατορία, Παρισινή Κομμούνα, ξανά δημοκρατία σε παραλλαγές και τα λοιπά. Ο εκδημοκρατισμός δεν άργησε μια μέρα, άργησε πολύ. Ακόμα είναι καθοδόν. Έγινε όμως η αρχή.
Κάτι είναι κι αυτό. Η άλωση της Βαστίλλης μετέτρεψε τους διαμαρτυρόμενους πολίτες σε στασιαστές και στη συνέχεια σε επαναστάτες. Ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησαν τη δύναμή τους και τι ήταν ικανοί να κάνουν.
΄΄Aux armes, citoyens!΄΄ λέει ο εθνικός τους ύμνος, η ξακουστή Μασσαλιώτιδα. Στα όπλα, πολίτες!
Ας επιστρέψουμε, προς το παρόν, στους λαϊκούς χορούς στις γειτονιές, που αφήσαμε στη μέση.
Τη νύχτα της Βαστίλλης και την παραμονή, σ΄ολόκληρη τη χώρα, γίνεται πανηγύρι. Στο Παρίσι, το ξεφάντωμα το οργανώνουν πυροσβέστες στους πυροσβεστικούς στρατώνες, όπως τους λένε οι Γάλλοι.
Η παρεϊστικη διάθεση, το κέφι, τα πειράγματα φτιάχνουν μια απροσδόκητα αγαπησιάρικη ατμόσφαιρα. Διεγερτική. Βαλσάκια που σε στροβιλίζουν όλη νύχτα και το ακορντεόν να δίνει ρέστα.
Ε, λοιπόν, τόσα χρόνια στο Παρίσι δεν έτυχε ποτέ να ζήσω από κοντά αυτούς τους λαϊκούς χορούς. Κάλυψα το κενό τυχαία πρόπερσι, περαστικός, με φίλους.
Περάσαμε πολύ καλύτερα από όσο προσδοκούσαμε και επιπλέον όλο αυτό μας φάνηκε αυθεντικό και γνήσια λαϊκό. Με αφορμή την εθνική του επέτειο ο γαλλικός λαός γλεντούσε. Και μεις μαζί.
Ποιος το περίμενε πως φέτος η γιορτή θα γύρναγε σε μακελειό;
Χτύπημα ύπουλο, τυφλό. Χτύπημα τρομοκρατικό.
Aux larmes, citoyens!
Που δεν θα πει στα όπλα. Στα δάκρυα θα πει.
Δακρύστε, πολίτες.
Υ.Γ. Λίγο μετά την πτώση της Βαστίλλης, αρχηγός των Ορεινών, των αδιάλλακτων, έγινε ο Ροβεσπιέρος, ο αδιάφθορος. Όταν οι Ορεινοί ανέλαβαν την εξουσία ο Ροβεσπιέρος έγινε ο αρχηγός της χώρας. Τεράστια η επιρροή του. Τον θαύμαζε ο λαός απεριόριστα. Ήταν ο ηθικός επαναστάτης, ο αδέκαστος. Για την εδραίωση της επανάστασης δεν δίστασε να στέλνει καθημερινά στη λαιμητόμο κατά εκατοντάδες τους αντιφρονούντες, ακραίους και μετριοπαθείς. Και με συνοπτικές διαδικασίες. Θα έφαγε και μερικούς αθώους η μαρμάγκα, δεν μπορεί.
΄΄Αν η βάση μιας λαϊκής κυβέρνησης σε καιρό ειρήνης είναι η αρετή, στον καιρό της επανάστασης είναι η αρετή και η τρομοκρατία΄΄ έλεγε ο Ροβεσπιέρος. ΄΄Αρετή, χωρίς την οποία η τρομοκρατία είναι θανάσιμη. Τρομοκρατία, χωρίς την οποία η αρετή είναι αδύναμη΄΄. Την περίοδο της κυριαρχίας του επικρατούσε απόλυτη τρομοκρατία, στηριζόμενη στα Επαναστατικά Δικαστήρια και στην περίφημη Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας.
Η Τρομοκρατία τελείωσε με το πραξικόπημα της 9ης Θερμιδόρ (27 Ιουλίου 1794) από τους ίδιους τους συντρόφους του που άρχισαν να τον φοβούνται. Ο Ροβεσπιέρος οδηγήθηκε στη λαιμητόμο χωρίς δίκη ΄΄υπό τα χειροκροτήματα του λαού του Παρισιού του οποίου λίγο πριν υπήρξε είδωλο΄΄. Η επανάσταση εκφυλίστηκε. Ο Ναπολέων, πρωτοπαλίκαρο του Ροβεσπιέρου αρχικά, καρπώθηκε επιδέξια τα πάντα και αναγορεύτηκε εντέλει αυτοκράτορας.
Αφιερωμένο στα θύματα της Νίκαιας που στις 14 Ιουλίου ξεκίνησαν για λαïκούς χορούς και για πυροτεχνήματα και βρέθηκαν στο διαδρομή του τρομοκράτη. Και στη Μαρία που τότε είμαστε μαζί στο γλέντι. Δικό της και το ΄΄λογοπαίγνιο΄΄ του τίτλου αν και με άλλο σκεπτικό και αιτιολογία. Ταίριαξε δυστυχώς στο μακελειό.