ΑΝΝΑ ΓΕΡΑΛΗ: "Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΥΣΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΗΛΙΚΙΕΣ"
- Ημερομηνία: Τρίτη, 19/11/2019 21:30
Η διακεκριμένη πρωταγωνίστρια Άννα Γεραλή, συμπρωταγωνιστεί με τον εξαιρετικό Λάμπρο Τσάγκα, στη ''Φθινοπωρινή Ιστορία'' του Αλεξέι Αρμπούζωφ, σε σκηνοθεσία Μάνιας Παπαδημητρίου, για δεύτερη χρονιά, στο θέατρο "Κνωσός".
"Ο Αρμπούζωφ -λέει στην "R"- γράφει μία Κωμωδία του Παλιού Καιρού, όπως είναι ο πραγματικός τίτλος του έργου, πλημμυρισμένη με υποβόσκουσα σάτιρα, αλλά και αγάπη για τον άνθρωπο και τα πάθη του. Άρα, είναι εξαιρετικά επίκαιρος.
Πώς είναι να ξαναβρίσκεστε (και μάλιστα στη σκηνή), με έναν παλιό συμμαθητή σας;
- Αυτή η συνεργασία θα έπρεπε να είχε γίνει από χρόνια. Αλλά, ποτέ δεν είναι αργά. Υπήρξαμε συμφοιτητές στη σχολή του ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ και αγαπηθήκαμε. Μετά τράβηξε ο καθένας τον δρόμο του, αλλά παρακολουθούσαμε πάντα ο ένας τον άλλον. Δεν έτυχε να παίξουμε μαζί, αλλά είναι μια πολύ ευχάριστη έκπληξη το αντάμωμά μας, σε αυτό το υπέροχο και τόσο αισιόδοξο έργο!
-Τι σημαίνει άραγε να είσαι πρωταγωνίστρια από πολύ νεαρή ηλικία;
- Ειλικρινά δεν θυμάμαι να είχα τίποτα άλλο, ποτέ στο μυαλό μου, πέρα από μεγάλη λαχτάρα για ρόλους, δίψα να πέσω με τα μούτρα να ψάξω, να ψαχτώ, να επικοινωνήσω, να ακούσω τον σκηνοθέτη, να είμαι πάντα σε εγρήγορση. Δεν μου αρκούσαν όσα έκανα, παρ’ όλα τα καλά λόγια που άκουγα, είχα τρομερή περιέργεια για τα πάντα. Δεν νομίζω ότι έχω αλλάξει και πολύ…
Τι έχετε κρατήσει από τους σπουδαίους δασκάλους σας;
- Τις αναλύσεις του Τερζάκη στον "ΑΜΛΕΤ" και "’Θείο Βάνια", τόσο προχωρημένες για την εποχή. Αργότερα όταν έτυχε να παίξω Οφηλία και Σόνια, ήταν εκεί, που ακούμπησα για το πρώτο πλησίασμα. Θυμάμαι πάντα τον σκηνοθέτη Τάκη Μουζενίδη και το σύστημα μελέτης που μας δίδαξε. Σπουδαίος δάσκαλος! Την Μαρία Χορς που μας έκανε κίνηση με αυτοσχεδιασμό! Τον Καλλέργη που εκτός από υποκριτική, μας έμαθε θεατρικό μακιγιάζ. Την Ελένη Χαλκούση, σπουδασμένη στο Παρίσι, που μας δίδαξε και σκηνική συμπεριφορά. Από την Παξινού μάθαμε, εκτός των άλλων, ότι στον ζωντανό λόγο δεν υπάρχουν κόμματα, αλλά τελείες. Ο Κωτσόπουλος μας έκανε αρχαίο δράμα και επέμενε πολύ στην αξία της ποίησης της γλώσσας μας. Ο Βόκοβιτς, μεγάλος θεατρίνος και ανιχνευτής της αλήθειας στο παίξιμο του ηθοποιού.
Η Λίντα Βασίλιεβνα Ζέρμπερ που ερμηνεύεται στην "Φθινοπωρινή Ιστορία", τι είδους πλάσμα είναι;
- Είναι μια λατρεία για μένα. Είχα χρόνια να παίξω έναν ρόλο, τόσο αστείο και συγκινητικό μαζί. Μια γυναίκα πολύπλευρη, που κρύβει καλά το μυστικό της και λατρεύει τη ζωή. Πρώην δραματική ηθοποιός στη Σοβιετική Ένωση, πρώην νουμερίστα στο τσίρκο της Μόσχας και τώρα ταμίας σ′ αυτό, κάνει τις διακοπές της σ′ ένα θεραπευτήριο της Ρίγα και εκεί γνωρίζεται με τον διευθυντή του, γιατρό Ροντιόν Νικολάγιεβιτς. Άνθρωπο κλειστό στον εαυτό του και σχεδόν μισογύνη. Και αρχίζουν οι μεγάλες κόντρες και μετά οι αποκαλύψεις.. Η χαρά της ζωής είναι παρούσα σε όλες τις ηλικίες όταν μάθεις να την ανακαλύπτεις!
Ποια θεωρείτε την πιο συγκινητική στιγμή της παράστασης;
Έχει πολλές τέτοιες σκηνές το έργο... όπως και πολλές χαριτωμένες και αστείες. Στο φινάλε λέγεται κάτι, που είναι λύτρωση και ελπίδα: «Ξέρεις, είναι πολύ αστείο, αλλά νομίζω πως το μόνο που κατάφερα στη ζωή μου, είναι που ήρθα να σε συναντήσω».
Φωτογραφία άρθρου: ΚΛΕΟΝΙΚΗ ΚΑΛΛΕΡΓΗ