ΑΚΥΛΛΑΣ ΚΑΡΑΖΗΣΗΣ: ΕΧΩ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ ΠΑΤΕΡΑΣ
- Ημερομηνία: Παρασκευή, 17/03/2017 15:28
Είναι πατέρας δύο παιδιών, αλλά σε αυτή την παράσταση θα μιλήσει ως γιος. Ο Ακύλλας Καραζήσης φιλοδοξεί να δημιουργήσει ένα ψηφιδωτό για το πατρικό πρότυπο αντλώντας υλικά μέσα από θρησκευτικά κείμενα, τη μυθολογία, τη λογοτεχνία, την ποίηση, το σινεμά, αλλά και τη μουσική. Αυτή η μελέτη του ίδιου του σκηνοθέτη αλλά και των συνεργατών του - Μάρθα Φριντζήλα, Θάνος Τοκάκης, Θανάσης Ζερίτης και Κωνσταντίνος Πλεμμένος - γέννησε την παράσταση «Μπαμπά χορεύεις;». Εξηγώντας την επιλογή του τίτλου, ο σκηνοθέτης λέει γελώντας: «Συνήθως οι μπαμπάδες δεν χορεύουν ιδιαίτερα μοντέρνους χορούς!». Ο Ακύλλας Καραζήσης επιμένει ότι τη μορφή του πατέρα τη συναντάει κανείς έξω και έξω από τη στενά συγγενική σχέση. «Ζει κανείς πατεράδες και ως δασκάλους και με την καλή και με την κακή έννοια, φίλους του που παριστάνουν τον πατέρα. Υπάρχει επίσης ο πατέρας αφέντης στο εργασιακό περιβάλλον».
Η πατριαρχική φιγούρα εμπεριέχει την εξουσία και αυτή είναι η αρνητική πλευρά. Ομως ο σκηνοθέτης του «Μπαμπά χορεύεις;» μιλά και για τη θετική φιγούρα μέσα από τον ρόλο του προστάτη: «Αυτό εμπεριέχει και μια παγίδα. Για να γίνει κάποιος προστάτης πρέπει να κατασκευάσει και τους κινδύνους και να πείσει τον άλλο ότι χρειάζεται να τον προστατέψει. Με την έννοια αυτή, ναι, ίσως βλέπω αρνητικά το θέμα "πατέρας". Υπάρχει μια ολόκληρη παλέτα αποχρώσεων με τις οποίες επιχειρείται η σκιαγράφηση του πορτρέτου. Μερικές είναι απαλές, αστείες, αλλά σκληρές. Ολα υπάρχουν».
ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ. Η ίδια η λέξη κρύβει πολλούς συμβολισμούς - ίσως περισσότερους απ' όσους προλαβαίνουμε να επεξεργαστούμε. Οπως λέει ο Ακύλλας Καραζήσης: «Εκτός από το προφανές συναισθηματικό υλικό, εμπεριέχει κείμενα, ποιήματα, τραγούδια αλλά και το προσωπικό στοιχείο του καθενός. Από τις επιλογές των υλικών που γίνονται από όλους μας (η δραματουργία έγινε από όλους τους συντελεστές της παράστασης) μέχρι τον τρόπο που θα ειπωθούν. Δεν θα μπορούσα να κάνω ένα έργο, αν δεν είχα ελευθερωθεί από την αγιογραφία της λέξης πατέρας. Εχω μια κριτική στάση απέναντι στην εν λόγω φιγούρα όπως και σε όλα τα σύμβολα».
Βιώνοντας ο ίδιος τον ρόλο του πατέρα, πόσο ασφαλείς αποστάσεις κράτησε για την όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική προσέγγιση; «Ελπίζω και προσπαθώ με νύχια και με δόντια να είμαι πατέρας νέου είδους. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω. Το κομβικό σημείο, εκεί όπου ενώνονται όλα τα κείμενα που επεξεργαστήκαμε, είναι στο ψυχαναλυτικό σκέλος. Ολα περνούν μέσα από αυτόν τον δρόμο». Ο Ακύλλας ήθελε να κάνει μια παράσταση για την απουσία του πατέρα, αλλά ως πρόσωπο δεν τον βάζει μέσα στην παράσταση. Υπάρχουν οι γιοι που τον περιμένουν και η μάνα που προετοιμάζει την επιστροφή. Αυτόν τον ρόλο κρατάει η Μάρθα Φριντζήλα και εξηγεί ότι πρόκειται για μια αρχετυπική μητέρα: «Ερμηνεύω τη σύζυγο που έδιωξε τον άντρα της και προετοιμάζει τα τρία της παιδιά να τον υποδεχθούν. Αυτό που μένει στα κείμενα είναι η σκιά του πατέρα. Ο φόβος της απουσίας του αλλά και η παρουσία του που πλησιάζει. Η βαριά σκιά του ή η βαριά σκιά της σιωπής. Ο αγώνας της αποδοχής του πατέρα είναι η κοινή μάχη όλων των εποχών και κοινωνικών τάξεων». Υπάρχουν όμως και άλλα κομμάτια που φωτίζονται μέσα από αυτή την παράσταση, συμπληρώνει ο Ακύλλας Καραζήσης: «Είναι ένας αγώνας προσωπικοτήτων αφού και ο πατέρας δίνει τη δική του μάχη για να τον αποδεχθούν τα παιδιά. Ο ρόλος του πατέρα στην εποχή μας έχει άλλες ανάγκες, τουλάχιστον στις δυτικές κοινωνίες. Η τυπική φιγούρα του έχει ξεθωριάσει. Υπάρχει μια πιο ισότιμη σχέση ανάμεσα στη μάνα και στον πατέρα και ελπίζω με τα χρόνια να μπει και το τρίτο μέρος που είναι το παιδί».
ΤΑ ΝΕΑ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ