ΑΙΧΜΗΡΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΜΟΝΟΠΛΑΝΟ
- Ημερομηνία: Σάββατο, 02/12/2017 19:00
Πριν λίγες μέρες κι ενώ βρισκόμουν στο Κτίριο Τσίλλερ του Εθνικού Θεάτρου, έζησα περίπου μία ώρα αναπνευστικής άπνοιας.
Απ' την ώρα που η Στέλλα είπε πως δεν θα παντρευτεί αυτόν που ήθελε ο μπαμπάς της και μέχρι ο μπαμπάς της, ο Γερακάρης, να ξεσπάσει εντελώς τα νεύρα του, εγώ, δεν ανέπνεα.
Όπως, μάλλον, και όλοι οι άλλοι που παρακολουθούσαν μαζί μ' εμένα, την θεατρική παράσταση "Στέλλα κοιμήσου" του Γιάννη Οικονομίδη.
Που όμως δεν ήταν ακριβώς θέατρο. Ήταν φέτα αληθινής ζωής. Ένα ατόφιο δείγμα, ενός θεατρικού είδους, που δεν πρόκειται ποτέ να νικηθεί απ' τον κινηματογράφο και τις νέες τεχνολογίες.
Γιατί ο σκηνοθέτης, εμπνευσμένος απ' την ιστορία της Στέλλας Βιολάντη του Γρηγορίου Ξενόπουλου, έφτιαξε έναν σύγχρονο μετά-Ξενόπουλο, με ηθοποιούς (Α.Ιορδάνου, Ι.Κολλιοπούλου, Μ.Κώνστα, Γ.Μυλωνά, Κ.Μυριαγκού, Γ.Νιάρρο, Στ.Σταμουλακάτο, Ε.Τρίγγου) διαθέσιμους να "τζογάρουν" σε μια παράσταση, που κάθε βράδυ θα διαφοροποιείται σε ένα ανοιχτό πεδίο αυτοσχεδιασμού, στο πλαίσιο ενός προαποφασισμένου καμβά.
Έτσι, βλέπεις αληθινούς ανθρώπους, πλήρεις, σε πραγματικό χρόνο και η ιστορία εισβάλλει στο θεατρικό χώρο και κατακυριεύει τα πάντα.
Παίρνεις το μέρος κάποιων, φοβάσαι την έκρηξη του πατέρα, φοβάσαι να αναπνεύσεις μην ακούσεις κι εσύ κανέναν εξάψαλμο, γελάς με τα σουρεαλιστικά σημεία της ελληνικής οικογένειας και βρίσκεις σε στιγμές, εικόνες και λόγια της δικής σου ζωής.
Ο Σταμουλακάτος είναι ηθοποιός-υπερήρωας, η Μυριαγκού εντυπωσιακή, ο Νιάρρος και η Τρίγγου είναι λαμπρές αποκαλύψεις της νέας γενιάς.
Μια παράσταση που επαναλαμβάνεται λόγω -απολύτως δικαιολογημένης-επιτυχίας και δεν πρέπει να χάσετε.