10 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΩΤΕΥΤΕΙΣ ΕΝΑΝ ΗΘΟΠΟΙΟ ΚΑΙ 10 ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΕΡΩΤΕΥΤΕΙΣ
- Ημερομηνία: Παρασκευή, 12/10/2018 15:43
Να τους ερωτευτείς; Να μην τους ερωτευτείς; Αυτή είναι η ερώτηση.
Υπογράφει η Κάπα. Κάπα.
Αφού οι εποχές των μεγάλων σταρ τέλειωσαν για τον χώρο του θεάματος κι αφού τα social media συνέβαλαν στην οικειότητα μεταξύ θεατών και ηθοποιών, πλέον, τα ερωτικά αισθήματα μπορούν να ανθίσουν πιο εύκολα και ίσως λιγότερο πλατωνικά. Παράλληλα, η αύξηση του πληθυσμού των ηθοποιών και το μοίρασμά τους σε πολύ διαφορετικά μεταξύ τους περιβάλλοντα εργασίας (από promotion μέχρι dj) ώστε να συμπληρωθεί το εισόδημά τους, δίνουν την ευκαιρία στους θαυμαστές τους να τους συναντήσουν ευκολότερα.
Να τους ερωτευτείς; Να μην τους ερωτευτείς; Αυτή είναι η ερώτηση. Τι συμφέρει στον άνθρωπο; Να υποκύψει αντέχοντας τις ταλαιπωρίες που θα φέρει η επαφή μαζί τους; Ή να αντισταθεί στην χειμαρρώδη γοητεία τους; Να αφεθείς και να αφεθούν μαζί σου όλα τα πάθη κι όλοι οι φόβοι που απ’ αυτά είσαι πλασμένος…
Διάβασε. Και τη λίστα μου και τον «Άμλετ» (για να ΄χεις άποψη). Κουράγιο. Είναι μεγάλο το δίλημμα. Το ξέρω.
1. Ο χρόνος
ΝΑΙ ΜΕΝ…
έχει τρελά ωράρια. Μπορεί να δουλεύει συνέχεια. Κυριολεκτικά. Χωρίς ρεπό, χωρίς διακοπές, χωρίς να κοιμάται. Και ποιος ξέρει που… Μπορεί λίγα χιλιόμετρα μακριά απ’ το κέντρο της πόλης, μπορεί και πέρα απ’ τον Ατλαντικό.
ΑΛΛΑ…
το ότι σε ψιλοξεχνάει όταν δουλεύει πολύ, σου προσφέρει την ησυχία σου και κάποιον ελεύθερο χρόνο. Άσε που όταν έρχεται πάλι κοντά σου είναι σαν να βρίσκεις έναν νέο έρωτα, με πολλά στοιχεία του προηγούμενου εαυτού του, αλλά και με πολλά καινούρια. Εξελίσσονται. Και μαζί τους εξελίσσεσαι κι εσύ. Το ότι τους αρέσει να προσπαθούν για κάτι πολύ και να το καταφέρνουν είναι η τροφοδοσία της ζωής τους. Μην τους το απειλήσεις με γκρίνιες και μούτρα. Είναι ανανεωτικό.
2. Η αστάθεια
ΝΑΙ ΜΕΝ…
είναι ασταθής. Και οικονομικά και συναισθηματικά και γενικά σπάνια γνωρίζει τι ακριβώς θέλει απ’ τη ζωή του κι αν ξέρει, τότε μπορεί να είναι σίγουρος μόνο για μια / δυο σεζόν. Σπανίως θα είναι αυτό που λέμε «παιδί για σπίτι», γιατί του αρέσουν οι εναλλαγές (σκέψου πως αλλάζει ένα σωρό περιβάλλοντα εργασίας το χρόνο ή το μήνα, οπότε μάλλον σιχαίνεται τη ρουτίνα).
ΑΛΛΑ…
σκέψου πως δεν επιτρέπεται να είναι βαρετός. Η Στέλλα Άντλερ είχε πει πως «η ζωή είναι βαρετή, ο καιρός είναι βαρετός, αλλά οι ηθοποιοί δεν πρέπει να είναι βαρετοί». Κι οι ίδιοι έχουν μια εμμονή σε σχέση μ’ αυτό, είτε το παραδέχονται είτε όχι. Αν μη τι άλλο, λοιπόν, δεν θα βαρεθείς.
3. Τον μοιράζεσαι
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ…
φιλάει άλλες. Και αγκαλιάζεται. Και τον μυρίζουν. Και γενικά τρίβεται με ξένο κόσμο.
ΑΛΛΑ…
για να φιλάει άλλες, πάει να πει ότι ένας σεναριογράφος κι ένας σκηνοθέτης του είπαν να τις φιλήσει. Που σημαίνει ότι κάτι θα έχει γοητευτικό για να του λένε να φιλιέται έτσι δημοσίως και να περιμένουν να κοπούν εισιτήρια γι’ αυτό το λόγο. Αλλά ακόμη και πολύ γοητευτικός να μην είναι, σίγουρα θα έχει ένα πολύ ενδιαφέρον πρόσωπο. Οπότε ό,τι κι αν συμβεί, ακόμη κι αν γεράσετε μαζί και χαθεί η λάμψη κι η δόξα του, το ενδιαφέρον πρόσωπό του θα μείνει εκεί. Να ‘χεις κάτι να χαζεύεις όταν θα ξεμένεις από νήμα για το βελονάκι.
4. Η γοητεία του
ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΛΛΗ…
όσο κι αν προσπαθώ να σε κατευνάσω με τα ωραία γηρατειά που θα ‘ρθουν, ζηλεύεις. Ζηλεύεις γιατί μπορεί να τον θέλουν αυτές τις οποίες φιλάει, αυτές που πληρώνουν για να τον παρακολουθούν πως φιλάει, αυτές που βάζουν τα επεισόδιά που έχει παίξει στο repeat στο youtube, αυτές που τον περιτριγυρίζουν στα μπαρ μετά τις πρόβες, αυτές που του στέλνουν μηνύματα στο Instagram. Ζηλεύεις. Και δεν θα σταματήσεις να ζηλεύεις που τον θέλουν πολλές. Και συνήθισε να τραβάς τα μαλλιά σου για τις φήμες που μπορεί να διαβάσεις από ‘δω κι από ‘κει.
ΟΜΩΣ,
εσένα αυτό μπορεί να σου δημιουργεί μια περηφάνια, μια αίσθηση ότι κατάφερες κάτι που δεν μπορούν όλοι όσοι το θέλησαν. Μπορεί να κοκορεύεσαι που σας μιλάει άγνωστος κόσμος, που ανοίγουν διάφορες κλειστές πόρτες στο διάβα σας, αλλά να θυμάσαι την ατάκα του Ντε Νίρο: «Το πιο δύσκολο πράγμα όταν είσαι διάσημος είναι ότι οι άνθρωποι είναι πάντα καλοί μαζί σου». Ο άνθρωπος που ερωτεύτηκες δεν είναι ένας διάσημος για σένα. Είναι «ένας διάσημος» μόνο για τους άλλους. Κι αυτό ή θα το νιώσεις αμέσως κι όλα καλά, ή άντε γεια.
5. Η εργασιομανία του
ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ:
Υπερλατρεύουν τη δουλειά τους, είναι με κάποιον τρόπο προτεραιότητα στη ζωή τους. Μιλούν συνέχεια γι’ αυτήν. Τους απασχολεί πιο βαθιά (υπαρξιακά!) απ’ ότι απασχολεί τον μέσο εργαζόμενο η δουλειά του σε έναν οποιοδήποτε άλλο τομέα. Κι όπως έλεγε κι η Μονρόε, το «δεν θέλω να βγάλω λεφτά, θέλω μόνο να είμαι υπέροχη» θα το προσπαθεί διαρκώς, χωρίς σταματημό, μέχρι να πεθάνει, χωρίς να ικανοποιηθεί ποτέ. Παράλληλα με το ανικανοποίητο και την τελειομανία, μπορεί να τρώγονται από τα απωθημένα τους (π.χ. από ρόλους που δεν έπαιξαν, από την ψυχολογική βία που τους άσκησαν συνάδελφοι, από δημοσιογράφους που τους απέρριψαν). Σίγουρα, πάντως, τρώγονται από την κυκλοθυμία που τους δημιουργεί η ίδια η φύση της δουλειάς τους. Γιατί θέλοντας και μη, η παράσταση είναι μια φευγαλέα δημιουργία, που την μία μέρα μπορεί να είναι υπέροχη και την άλλη μέρα χάλια. Κι αυτό θα τους καταδιώκει κι όλες τις εκτός παράστασης ώρες, να το ξέρεις.
ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ:
Είναι καλλιεργημένοι πνευματικά, είναι ανοιχτοί σε οτιδήποτε νέο. Γίνονται συχνά ποιητικοί και ιδιαιτέρως ρομαντικοί. Στις παθιασμένες στιγμές τους ενδέχεται να ξεσηκώσουν ασυνείδητα κάποιον μεγάλο κινηματογραφικό γόη ή και τον Δον Ζουάν αυτοπροσώπως, με σκέτα λόγια ή και με το σώμα τους. Φυσικά, το θεατράλε πάει πολύ στα ερωτικά αισθήματα. Κι αν όντως είναι πηγαίο και δεν ποζάρουν συγχρόνως σε κάποιον καθρέφτη, θα σ’ αρέσει.
Πέρα, όμως, απ’ την πολλή δουλειά που κάνουν με την «επιφάνεια» τους, κάνουν, αναγκαστικά, και μπόλικη δουλειά με τον εαυτό τους (σαν αυτοψυχοθεραπεία, ας πούμε). Καθώς αναμετριούνται με τα κείμενα και τους ρόλους, μπαίνουν στη διαδικασία να πλησιάσουν και να ερμηνεύσουν ανθρώπους και καταστάσεις, να διεισδύσουν στα άδυτα αυτών των «φαντασμάτων». Κι αυτό, όπως καταλαβαίνεις, έχει ως αποτέλεσμα να παλεύουν κι οι ίδιοι με τους δικούς τους δαίμονες. Κι όταν παλεύεις με τους δαίμονές σου, το πιθανότερο είναι να γίνεις ένας συναισθηματικός και τρυφερός τύπος, γεμάτος κατανόηση (….που κρύβει επιμελώς τα τερατογεννήματά του μέσα στη ντουλάπα, μέχρι να τον προκαλέσει κάποιος, αγγίζοντάς τον κάπου που πονάει).
6. Γεμάτοι αντιθέσεις
ΑΝΥΠΟΦΟΡΟΙ!
Υποφέρουν απ’ την ανάγκη τους να κυνηγούν το ρίσκο και την πρόκληση. Κι υποφέρεις γιατί σε βάζουν στην ίδια διαδικασία. Υποφέρουν όταν βρίσκονται στην κρίση των άλλων και συγχρόνως την αποζητούν όταν κανείς δεν ασχολείται μαζί τους. Υποφέρουν γιατί ο Ρίτσαρντ Μπάρτον είπε πως «ο άντρας ηθοποιός είναι κάτι λιγότερο από άνδρας κι η γυναίκα ηθοποιός είναι κάτι περισσότερο από γυναίκα». Υποφέρουν γιατί η Μονρόε είπε πως «το να είσαι σύμβολο του σεξ είναι βαρύ φορτίο, ειδικά όταν είσαι κουρασμένη, πληγωμένη και μπερδεμένη». Υποφέρουν απ’ το βάρος των φαντασιώσεων που φορτώνει πάνω τους το κοινό τους. Υποφέρουν με την εικόνα του εαυτού τους, με τις σωματικές επιδόσεις τους, με τις αντοχές τους, με τη φωνή τους, με τους πυρετούς που πρέπει να αποφεύγουν. «Με τα γυαλιά ηλίου είμαι ο Τζακ Νίκολσον. Χωρίς αυτά είμαι χοντρός και εξηντάρης», είχε πει ο Νίκολσον. Κι όλοι τους, πάνω κάτω, κάνουν τις ίδιες εφιαλτικές σκέψεις. Υποφέρουν κυρίως απ’ τις ματαιώσεις.
ΚΑΙ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟΙ!
Είναι τολμηροί. Θαρραλέοι. Συνήθως προετοιμασμένοι και για τα πιο δύσκολα. Φιλόδοξοι, οραματιστές, ονειροπόλοι. Έχουν πλάκα. Και πάλι η Μονρόε, θα πει, πως «αν μπορείς να κάνεις μια κοπέλα να γελάσει, μπορείς να την κάνεις να κάνει οτιδήποτε». Μένουν πάντα παιδιά. Κι αυτό είναι υπέροχο (και διεγερτικό).
7. Πότε ακούν και πότε όχι
ΕΙΝΑΙ
…πάντα λίγο ντίβες. «Ηθοποιός είναι αυτός που, όταν δεν μιλάς για τον ίδιο, δεν ακούει», είπε ο Μπράντο.
ΑΛΛΑ…
δεν φορούν παρωπίδες. Έχουν μάθει να ακούν το σκηνοθέτη τους, τους κριτικούς, το χειροκρότημα, ακόμη και τον ρυθμό που ανασαίνει το κοινό. Αν τους πεις ότι παίζουν χάλια, θα κάτσουν να το σκεφτούν. Αν τους πεις ότι είναι υπέροχοι, πάλι θα το σκεφτούν. Ακούν. Κι είναι βασικό σε μια ντίβα να ‘χει λειτουργικά αυτιά.
8. Αλήθειες και ψέμματα
ΕΙΝΑΙ…
επιδέξιοι ψεύτες. Μπορούν δεξιοτεχνικά να σε χειριστούν και να μην βλέπεις τη διαφορά μεταξύ πραγματικότητας και ονειροφαντασίας. Είναι ικανότατοι στο να βρίσκουν άλλοθι όταν έχουν τη φωλιά τους λερωμένη. Έχουν τριφτεί για χρόνια πάνω στο πώς να «κοροϊδέψουν» κάποιον, πώς να παριστάνουν κάτι που δεν είναι, πώς να σε κάνουν να πιστέψεις πως πετάει ο γάιδαρος. Πώς να τα βάλεις μαζί τους και να αισθανθείς ασφαλής;
ΑΛΛΑ…
απ’ την άλλη, οι περισσότεροι βαριούνται να παίξουν όλο αυτό το κουραστικό παιχνίδι και στην ζωή τους εκτός σκηνής.
9. Εκτόνωση και έκθεση: ισοπαλία
ΜΗΠΩΣ ΟΜΩΣ…
είναι ψώνια; Ο Τσάπλιν είπε πως «το βασικό γνώρισμα του μεγάλου ηθοποιού είναι ότι του αρέσει πολύ ο εαυτός του όταν παίζει ένα ρόλο». Ο Ανούιγ είπε πως «ένας ηθοποιός δεν πρέπει ποτέ να ερωτεύεται κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό του». Αλλά ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο κλείνει στόματα, λέγοντας πως «ένα από τα ωραία με την ηθοποιία είναι ότι σου επιτρέπει να ζεις ζωές άλλων ανθρώπων χωρίς να χρειάζεται να πληρώσεις το τίμημα». Ξέρετε τι εκτόνωση είναι αυτό; Να βγάζει το άχτι του πάνω στη σκηνή κι όχι πάνω σας;
ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΛΛΗ…
η Ζαν Μορώ είπε πως «η ηθοποιία έχει να κάνει με πολύ λεπτά συναισθήματα. Δεν βάζεις μια μάσκα. Κάθε φορά που ένας ηθοποιός παίζει, δεν κρύβεται. Εκθέτει τον εαυτό του». Ξέρετε τι έκθεση είναι αυτό; Να νιώθει πως κάθε του στιγμή κρίνεται από τα μάτια τόσων ανθρώπων;
10. Το δέκα το τρελό
ΨΗΦΙΖΩ ΟΧΙ!
Είναι ημίτρελοι. Εγωιστές, νάρκισσοι, υπερφιλόδοξοι, εγωπαθείς κ.λ.π. κ.λ.π. Το μυαλό τους συχνάζει κάπου πολύ μακρύτερα από εκεί που νομίζετε πως είναι. Πιθανότατα, ακόμη κι η σχέση τους με τα απλά καθημερινά είναι διαταραγμένη π.χ. το πρωινό ξύπνημα, το σούπερ μάρκετ, ένας λογαριασμός που εκκρεμεί, το Χριστουγεννιάτικο δείπνο που θα το χάσουν λόγω παράστασης…
Κινδυνεύουν, επίσης, από «εμπλοκή». Επηρεασμένοι από τους ρόλους που μπορεί να υποδύονται κάποια στιγμή, μπορεί να συμπεριφερθούν αναλόγως και στην ίδια τους τη ζωή. Επιθετικοί ή μαλθακοί, γκομενιάρηδες ή θύματα, δεν ξέρεις πότε ισχύει όντως αυτό που βλέπεις μπροστά σου και πότε είναι απλώς μια πρόβα σε λάθος στιγμή.
Άσε και το άλλο. Το είπε ο Κάρυ Γκραντ. «Έπαιζα τον Κάρυ Γκραντ τόσο πολύν καιρό που στο τέλος έγινα ο Κάρυ Γραντ». Οι μανιέρες της σκηνής, λόγω συνήθειας, μπορεί να εισβάλλουν και στη ζωή. (Σ’ αυτό το σημείο φεύγεις τρέχοντας!)
ΨΗΦΙΖΩ ΝΑΙ!
Είναι ημίτρελοι. Τι πιο γοητευτικό; Πώς να μην γοητευτείς από κάποιον που κρύβει μέσα στο κεφάλι του άλλους δέκα, από κάποιον που περνάει τα χίλια μύρια εξαιτίας της φιλοξενίας τόσων φαντασμάτων μέσα στο σώμα του; Κάποιου που ανά τακτά χρονικά διαστήματα παλεύει με ξωτικά, με βασιλιάδες, με φαντάσματα, με τον εαυτό του, που σκοτώνεται και ανασταίνεται ακόμη και δυο φορές μέσα σε μια νύχτα, που συνδυάζει -κατά παράδοξο τρόπο- απύθμενη ανασφάλεια κι άλλη τόση αυτοπεποίθηση; Από κάποιον, δηλαδή, ενσυνείδητα διαταραγμένο. Από κάποιον, δηλαδή, πραγματικό ήρωα;;;
Οι ηθοποιοί είναι όντα που γκρεμίζονται και ξαναχτίζονται από μόνα τους, κάθε μέρα.
Ηθοποιός δεν είναι επάγγελμα, αλλά διάγνωση (Ανωνύμου).
Οι ηθοποιοί είναι φυλή. Θες να μπλέξεις μαζί τους; Εσύ αποφασίζεις.
Υ.Γ.1: Το νου σου. Ξεπατικώνουν. Κάτι που θα τους κάνεις, κάτι που θα τους πεις…
Υ.Γ.2: Πρόσεχε, γιατί μερικές φορές μπερδεύονται με το αν η ζωή είναι πρόβα.
Υ.Γ.3: Ξέρω. Δεν βοήθησα. Κουράγιο.
(πηγή: rise.gr)