Άρθρο

Η πρωτοβουλία της Δραματικής σχολής του Ωδείου Αθηνών, που από την  επικείμενη χρονιά κάνει υποχρεωτική την τετραετή φοίτηση και μάλιστα μειώνοντας το κόστος των διδάκτρων,  μόνο ως θετική μπορεί να θεωρηθεί, σχολιάζει η Αγγελική Καρυστινού.

Διαβάζω τις επιστολές που ανταλλάσσουν ο Γιάννης Βούρος και ο αναπληρωτής Υπουργός Πολιτισμού Νίκος Ξυδάκης. Δεν θα σχολιάσω τίποτα. Δεν έχω όρεξη πια. Scripta manent και τα συμπεράσματά δικά σας.

Το Φεστιβάλ Αθηνών - Επιδαύρου, έγινε 60 ετών. Όπως όλοι οι 60άρηδες κουβαλά διαταραγμένη «ψυχοσύνθεση» και  ακαταμάχητη ανάγκη να αντιδρά, να προκαλεί, να νεάζει.

Η Γλυκερία Μπασδέκη, αποκαλύπτει όσα αγάπησε και όσα την θύμωσαν, αυτό το παράξενο καλοκαίρι του 2015

Ο Δημήτρης Πετρόπουλος γράφει για τον δρόμο για τις υπερβατικές αναγνώσεις που άνοιξε και υπενθυμίζει ότι η πορεία προς τη Δαμασκό, σηματοδοτεί πάντα, την εκ θεμελίων μεταστροφή.

Ένα άρθρο, για την άνιση κατανομή του «θεατρικού πλούτου», που μπορεί μεν να αγχώνει, αλλά προκαλεί και πείσμα και επιμονή.

 "Κάθε φράση του Αισχύλου, αντανακλά στο σήμερα". Η Σεμίνα Διγενή γράφει για τον "Προμηθέα Δεσμώτη"

Οι ρεπόρτερς του OnlyTheater, συγκέντρωσαν απόψεις, για κάποιες από τις παραστάσεις του Φεστιβάλ, που απετέλεσαν γεγονότα του καλοκαιριού.

Ο Αντώνιος Γιώτας, αναρωτιέται, μεσούντος του Αυγούστου, τι γεύση άραγε, να έχει το Καλοκαίρι...

Η Σταυρούλα Κεντιέ, συμπαρίσταται σε κάποιους ταλαίπωρους ηθοποιούς, που παραδέρνουν - στο πλαίσιο σεμιναρίου - σε ξωκλήσια και λιβάδια, μέσα στο λιοπύρι, δίπλα σε πρόβατα που ακούν Κασσάνδρες και Μήδειες να θρηνούν.