«ΗΡΩΕΣ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Κυριακή, 10/11/2024 15:23
Κάποτε, ήταν ήρωες, στρατιωτικοί του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Πλέον, είναι έγκλειστοι και ανήμποροι σε οίκο ευγηρίας, με χαραγμένα τα σημάδια του πολέμου πάνω τους. Ο Φερνάρντ (Κώστας Αρζόγλου), ο Ρενέ (Χρήστος Βαλαβανίδης) και ο Γουσταύος (Πάνος Σκουρολιάκος), παρά τα προβλήματα υγείας, δεν παύουν να ονειρεύονται σα μικρά παιδιά. Αυτή η άσβεστη επιθυμία για ζωή, τους κρατάει ζωντανούς. Στην ταράτσα του γηροκομείου, περνούν τον καιρό τους αναπολώντας περασμένα μεγαλεία, μαλώνοντας, φιλιώνοντας, κάνοντας πλάκες, σκαρώνοντας ποιήματα. Καθημερινά, καταστρώνουν φιλόδοξα σχέδια με την ατίθαση φαντασία τους, έστω κι αν γνωρίζουν ότι είναι ανέφικτα. Ονειρεύονται έναν συναρπαστικό προορισμό. Έτσι, καταφέρνουν να κρατήσουν το πνεύμα τους ακμαίο, κλείνοντας το μάτι στο αναπόφευκτο τέλος της ζωής.
Το έργο «ΗΡΩΕΣ» («Le Vent des Peupliers»), του συγγραφέα Gerald Sibleyras, είναι μία γλυκόπικρη φέτα ζωής με χιούμορ και τρυφερότητα. Ένα βαθιά συναισθηματικό και διόλου μελοδραματικό έργο για την αξία της ζωής και το αναπόφευκτο του θανάτου, μέσα από την σπιρτόζικη ματιά τριών «ατίθασων» ηλικιωμένων ανδρών.
Η παράσταση του Δημήτρη Μυλωνά είναι λεπτά ισορροπημένη με αλήθεια, σωστό ρυθμό, λιτότητα και ποιότητες. Η ραφινάτη μετάφραση της Μαριάννας Τόλη φωτίζει τους καλογραμμένους διαλόγους του κειμένου, οι οποίοι είναι εμπλουτισμένοι με ισόποσες δόσεις τρυφερότητας, ανθρωπιάς και χιούμορ. Έτσι, καθιστά τη θέαση πιο ουσιαστική και πιο βαθιά, χωρίς σκηνικούς εντυπωσιασμούς και ερμηνευτικά τερτίπια.
Το καλά φωτισμένο, από τον Βλάση Θεοδωρίδη, ενδεικτικό σκηνικό, του Γιώργου Λιντζέρη, και τα κομψά κοστούμια του συνθέτουν μια ολοκληρωμένη αισθητική πρόταση.
Η μουσική της Μαρίνας Χρονοπούλου φορτίζει την ατμόσφαιρα με ευαισθησία.
Αδιαμφισβήτητα, το αποτέλεσμα του θεατρικού οικοδομήματος οφείλεται στους τρεις βετεράνους ηθοποιούς. Ευτυχές αποδεικνύεται το συναπάντημα των Κώστα Αρζόγλου, Χρήστου Βαλαβανίδη και Πάνου Σκουρολιάκου στο σανίδι. Η μεταξύ τους χημεία, αδιαπραγμάτευτη. Διδάσκουν σκηνικό ήθος, ερμηνευτική κομψότητα, συναδελφική γενναιοδωρία! Ακόμα και τα σαρδάμ τους μοιάζουν πηγαία, σαν να ξεπηδούν από το κείμενο. Αυτοσχεδιάζουν και το απολαμβάνουν. Ζουν τη στιγμή! Κάθε λέξη, κάθε βλέμμα, κάθε χειρονομία, κάθε παύση είναι μελετημένη με ακρίβεια και βάθος. Αγαλιάζει η καρδιά σου, βλέποντας τον «Φερνάρντ», του μεστού Κώστα Αρζόγλου, να λιποθυμάει κάθε τόσο, λόγω ενός θραύσματος στο κεφάλι, τον «Ρενέ», του πληθωρικού Χρήστου Βαλαβανίδη, να κουτσαίνει αβάσταχτα με το σακατεμένο του πόδι λαχταρώντας κοριτσάκια και τον γκρινιάρη αγοραφοβικό «Γουσταύο», του ευθύβολου Πάνου Σκουρολιάκου, να καταστρώνει σχέδια διαφυγής.
Δουλειά συνόλου με τρυφερότητα και χιούμορ που συγκινεί και με τρεις ήρωες, που διαθέτουν, πάνω απ' όλα, ψυχή!