ΠΑΡΑΣΙΤΑ
-
Σύνοψη
Για λίγες παραστάσεις και φέτος στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.
H Πινκ αγαπάει τη Ρόλλυ και η Ρόλλυ αγαπάει την Πινκ. Είναι αδελφές, που μοιράζονται το ίδιο τραυματικό παρελθόν και το ίδιο ζοφερό παρόν: κακοποίηση, φτώχεια, φυλακή, ναρκωτικά. Η μία θέλει να ξεφύγει. Η άλλη δεν την αφήνει, την χρειάζεται κοντά της. Αλλά πώς μπορείς να σταθείς στα πόδια σου κουβαλώντας το ασήκωτο βάρος της ύπαρξης ενός δικού σου ανθρώπου;
H θεατρική συγγραφέας Βίβιεν Φράντσμαν, που προέρχεται από το χώρο της εκπαίδευσης, έκανε το θεατρικό της ντεμπούτο με το έργο Μογκαντίσου (2011), κερδίζοντας μια σειρά βραβεία. Στη διάρκεια της συγγραφής των Παρασίτων η Φράντσμαν συνεργάστηκε στενά με γυναίκες σε φυλακές αλλά και με δομές ψυχικής υγείας και άλλες κοινωνικές δομές. Το έργο ανέβηκε τον Μάρτιο 2014 στο Royal Exchange Theatre (Μάντσεστερ) και στη συνέχεια παρουσιάστηκε στο Royal Court του Λονδίνου με μεγάλη επιτυχία. Αυτή τη στιγμή περιοδεύει σε πόλεις της Αγγλίας.
Με αφορμή το έργο και σε συνεργασία με το ΚΕΘΕΑ Διάβαση, στη διάρκεια της σεζόν 2014-2015 οργανώθηκαν συζητήσεις με το κοινό, μία φορά την εβδομάδα, κάθε Παρασκευή, μετά το τέλος της παράστασης. Η συζήτηση περιστρεφόταν γύρω από τα κύρια θέματα που θίγει το έργο: σχέσεις εξάρτησης και συνεξάρτησης, κοινωνικός αποκλεισμός, ναρκωτικά, φυλακή, έμφυλη βία.
Πέρα από τον σκηνοθέτη Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο και τις ηθοποιούς της παράστασης Κόρα Καρβούνη και Ιωάννα Κολλιοπούλου, στις συζητήσεις συμμετείχε και η ψυχοθεραπεύτρια Μάρθα Φωστέρη, ειδική βοηθός διευθυντή ΚΕΘΕΑ.
Οι συζητήσεις αυτές την περίοδο 2015-2016 θα γίνονται κάθε Δευτέρα.
Διάρκεια: 90'Πότε
Πρεμιέρα: Δευτέρα, 05 Οκτώβριος 2015 21:15Δευτέρα: 21:15Τρίτη: 21:15Τελευταία παράσταση: Τρίτη, 19 Απρίλιος 2016Πού
Εισιτήρια
Τιμή εισιτηρίου: '€ 13,10Προπώληση εισιτηρίων:Κριτική Κοινού
-
H Πινκ αγαπάει τη Ρόλλυ και η Ρόλλυ αγαπάει την Πινκ. Είναι αδελφές, που μοιράζονται το ίδιο τραυματικό παρελθόν και το ίδιο ζοφερό παρόν: κακοποίηση, φτώχεια, φυλακή, ναρκωτικά. Η μία θέλει να ξεφύγει. Η άλλη δεν την αφήνει, την χρειάζεται κοντά της. Αλλά πώς μπορείς να σταθείς στα πόδια σου κουβαλώντας το ασήκωτο βάρος της ύπαρξης ενός δικού σου ανθρώπου;
Το έργο Παράσιτα γράφτηκε από τη Βίβιεν Φράντσμαν ύστερα από παραγγελία της θεατρικής εταιρείας Clean Break, που ιδρύθηκε το 1979 από δύο φυλακισμένες γυναίκες, που πίστευαν ότι το θέατρο είναι το κατάλληλο μέσο για να φέρει τις κρυφές ιστορίες των φυλακισμένων γυναικών μπροστά στο ευρύ κοινό. Τρεις και πλέον δεκαετίες αργότερα, η αμιγώς γυναικεία εταιρεία παραμένει πιστή στις αρχές της, παραγγέλνοντας σε γυναίκες θεατρικές συγγραφείς έργα γύρω από το σύνθετο θέμα “γυναίκες και παραβατικότητα” και αποκαλύπτοντας τις επιπτώσεις ενός ελλειματικού συστήματος ποινικής δικαιοσύνης στις ζωές των ανθρώπων. Είναι ένα θέατρο που θέτει δύσκολα ερωτήματα για τις γυναίκες μέσα στην κοινωνία και εργάζεται για θετικές αλλαγές στη ζωή τους. -
Συντελεστές
-
Φωτογραφίες
-
Βίντεο
-
Κριτικές
Ιστορίες κοινωνικού περιθωρίου
Εργο και παράσταση-γροθιά στο γεμάτο στομάχι των «εν τάξει», με κοφτερούς διαλόγους (μετάφραση Αγγελικής Κοκκώνη), δυνατές εικόνες, ευτύχησαν στα χέρια του Θεοδωρόπουλου, μετρ πλέον του δύσκολου (βρετανικού κυρίως) θεατρικού είδους. Σπάζοντας το ρεαλιστικό περίβλημα, μας έκανε συγκάτοικους της ασύλληπτης δυστοπίας σαν υπό την επήρεια εφιάλτη ή ουσιών. Τα ογκώδη αλλά πανάλαφρα αφρολέξ «έπιπλα» (Μαγδαληνή Αυγερινού) λειτουργούν και ως σύμβολα εξαθλίωσης και ψυχικού άχθους, που δεν παράγουν ήχο στη σκηνή όπως και στην κοινωνία.
Κόρα Καρβούνη (γυμνωμένο νεύρο σε ικεσία) και Ιωάννα Κολλιοπούλου (συνταρακτική ακύρωση παιδικότητας, μητρότητας, ζωής) επιβεβαίωσαν ξανά την υποκριτική τους κλάση σε 90 λεπτά δίχως κάθαρση.
(Άννυ Κολτσιδοπούλου, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
Τα πρεζάκια είναι η εικόνα της κοινωνίας μας
Δυο αδελφές βουτηγμένες στα ναρκωτικά. Και σε ό,τι τα συνοδεύει: φτώχεια, εκπόρνευση, μοναξιά, έκθεση στη βία και την ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, συλλήψεις. Η 25χρονη Πινκ και η 21χρονη Ρόλι αγαπιούνται. Μοιράζονται το ίδιο τραυματικό παρελθόν και το ίδιο ζοφερό παρόν: εξάρτηση από ουσίες, έλλειψη εκπαίδευσης, κακοποίηση, ιδρύματα, κοινωνικό περιθώριο. Η μία θέλει να ξεφύγει. Ομως η άλλη τη χρειάζεται κοντά της.
Δύο εξαιρετικές ηθοποιοί στη σκηνή. Και δεν ξαφνιάζεται κανείς από τη δυνατή ερμηνεία της Κόρας Καρβούνη -ακόμα μια φορά αποδεικνύει την ικανότητά της να υπερβαίνει τα όρια διατηρώντας ακρίβεια και μέτρο- όσο από την ερμηνεία της νεαρής Ιωάννας Κολλιοπούλου στον ρόλο της μικρότερης αδελφής, πειστική σε κάθε μετατόπιση συναισθήματος, σώματος, επιθυμίας.
Είναι οι πρωταγωνίστριες στο έργο της Βίβιεν Φράντσμαν «Παράσιτα» (Pests), που παρουσιάζεται στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου. Κι αν έχουν περάσει χρόνια από τότε που ο εφιαλτικός κόσμος των ναρκωτικών κυριαρχούσε ως θεματική στο σύγχρονο ρεπερτόριο, ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος τον επαναφέρει στη σκηνή έχοντας ισχυρό λόγο, καλλιτεχνικό και κοινωνικό.
(Έφη Μαρίνου, ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ)
Είδαμε τα Παράσιτα στον Νέο Κόσμο [και πήραμε μάθημα ζωής]
Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος μάς εισήγαγε απότομα στον κόσμο αυτό του περιθωρίου (των ναρκωτικών), τον κόσμο που πολλοί από εμάς αγνοούμε επιδεικτικά και του συμπεριφερόμαστε άκρως ρατσιστικά. Σ΄αυτό το πλαίσιο μας σύστησε τα «Παράσιτα» μ' έναν τρόπο σχεδόν αφοπλιστικό, καθώς η ελλειπτική και αθυρόστομη γλώσσα της Φράντσμαν, αλλά και το χαοτικό σκηνικό συνέστησαν για εμάς κανονική… ψυχρολουσία, αλλά και μάθημα ζωής.
Τι να πρωτοπούμε για την ερμηνεία της Κόρας Καρβούνη, που υπέστη ολοκληρωτική μετάλλαξη προκειμένου να υποδυθεί την Πινκ, τη μεγαλύτερη αδελφή, αυτή που στα μάτια μας έχει παραδοθεί ολοκληρωτικά στα ναρκωτικά και δεν έχει καμία ελπίδα. Η νεαρή ηθοποιός δεν φοβήθηκε να καταδυθεί στα άδυτα της ψυχής της ηρωίδας της, την κατάλαβε και την αγάπησε. Έγινε ένα μ΄αυτή, συγχώρεσε τις αδυναμίες της, γι΄αυτό και την ενσάρκωσε τόσο πειστικά. Πολύ καλή και η Ιωάννα Κολλιοπούλου στο ρόλο της Ρόλυ, ιδιαίτερα από τη μέση του έργου και μετά, μιας που μάταια προσπαθεί να ξεφύγει, να πιάσει μία δουλειά και να ζήσει με το παιδί της μακριά από τις συνήθειες του παρελθόντος. Μάταια, γιατί οι σειρήνες της αδελφής της την καλούν πίσω στο βούρκο των εξαρτήσεων.
Αξίζει να δει κάποιος την παράσταση; Μολονότι η παράσταση δεν απευθύνεται στο ευρύ θεατρόφιλο κοινό, την προτείνουμε ανεπιφύλακτα γιατί μέσω αυτής θα μπείτε και εσείς στο περιθώριο έστω και επίπλαστα, θα γνωρίσετε τα «Παράσιτα» από κοντά και σίγουρα θα τα… καταλάβετε.
(Γεωργία Οικονόμου, LIFE.GR)
Μετά την επιτυχημένη περσινή της πορεία, η παράσταση ΠΑΡΑΣΙΤΑ της Βίβιεν Φράντσμαν σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, εξασφάλισε διαβατήριο για τα Δευτερότριτα στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου για δεύτερη χρονιά.
Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος στη σκηνοθεσία, ακολουθώντας τη γραμμή του κειμένου, δεν παρασύρθηκε σε ακρότητες έμφασης ή τρικ για να δημιουργήσει ατμόσφαιρα και ρυθμό, αλλά οδήγησε την παράσταση μέσα από τις λεπτομερειακά επεξεργασμένες ερμηνείες και την εκμετάλλευση της ειρωνείας του σκηνικού, σε έναν αβίαστο τέμπο, συχνά καταιγιστικό, με μικρές ανάσες ανθρώπινου και συχνά απλοϊκού χιούμορ, αλλά βαθιά και έντονα ανθρώπινου.
Οι δύο ηθοποιοί πλησιάζουν το θεατή, του τείνουν νοητά το χέρι και τον καλούν να συμμετάσχει στον κόσμο των παρασίτων αυτών, να προσπαθήσει να τον προσεγγίσει και να τον κατανοήσει και να δει μέσα από την επιφάνειά τους. Ο ίδιος, έχοντας κατανοήσει τα πολλαπλά επίπεδα της γραφής του κειμένου, εστίασε με προσοχή, λεπτομέρεια, αλλά και τη δέουσα ευαισθησία στις "εξαρτήσεις" των δύο αδελφών, αποφεύγοντας το μελό, αλλά με ένα ακατέργαστο ρεαλισμό και απουσία καταγγελτικής διάθεσης, θέλοντας ίσως να καταλήξει σε μια παράσταση-στοργική αγκαλιά στα άτομα αυτά.
(Γιώργος Χριστόπουλος,ONLYTHEATER.GR)
-
Buzz Παράστασης
