«ΠΛΑΤΟΝΩΦ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 15/01/2024 21:36
Με τα έργα του ο Τσέχωφ σκιαγραφεί τη ζωή και τα καμώματά της με ειρωνικό μάτι. Το πρωτόλειο έργο του «Πλατόνωφ», παρά τις δραματουργικές ατέλειες και τα ανολοκλήρωτα πρόσωπα, είναι μια ενδιαφέρουσα περιγραφή χαρακτήρων και καταστάσεων, που δίνει μία έντονη πρόγευση για το μέγιστο θέατρο που θα ακολουθήσει. Η κοινωνία του «Πλατόνωφ» οδηγείται στην καταστροφή, ενώ γύρω της φαίνεται ότι δεν υπάρχει τίποτα να την αντικαταστήσει, με τους ήρωες να είναι πιασμένοι από το πεπρωμένο τους ως το τέλος.
Στον κήπο της Άννας Πετρόβνα Βαινίτσεβα συγκεντρώνονται όλοι οι εκπρόσωποι μιας ξοφλημένης τάξης της προεπαναστατικής Ρωσίας για να γιορτάσουν τη νύχτα του μεσοκαλόκαιρου. Άνθρωποι που έχουν ζήσει τη ζωή τους και σέρνονται σε ένα είδος ονείρου, φλυαρώντας και αμπελοφιλοσοφώντας. Στο επίκεντρο, ο κυνικός και αποστάτης, ευφυής και γοητευτικός δάσκαλος Μιχαήλ Βασιλίεβιτς Πλατόνωφ, ένας Δον Ζουάν της επαρχίας, που αναζητά μέσα από τους έρωτές του, μια φυγή από την πραγματικότητα, ένα είδος λησμονιάς από τις υποχωρήσεις και τους συμβιβασμούς που έκανε στη ζωή του. Μοιάζει με δαίμονα που παίζει συναισθηματικά με τις γυναίκες της παρέας, εισβάλλοντας στο μυαλό και την ψυχή τους. Όλοι εκφράζουν το ανικανοποίητο της ζωής, βρίσκονται σε υπαρξιακό τέλμα, επιζητούν απεγνωσμένα την απόδραση, μια απόδραση που δεν θα έρθει ποτέ και θα συνεχίσουν να σέρνουν νωχελικά τη ζωή τους (εξαιρετικό το εύρημα με το τρένο).
Είναι πρόκληση για έναν σκηνοθέτη να τιθασεύσει ένα έργο ποταμό. Μέσα σε αυτόν τον λαβύρινθο ιστοριών, υπάρχει ένα ακατέργαστο διαμάντι, όπου κάθε σκηνοθεσία αναδεικνύει την εκδοχή που επιλέγει να παρουσιάσει στο κοινό. Έτσι, λοιπόν, οι μεγαλύτερες αδυναμίες του έργου μπορούν να γίνουν αρετές, καθώς αναγκάζει τους σύγχρονους δημιουργούς να βρουν εκείνα τα κομμάτια που μιλούν στο σήμερα, χωρίς να χαθεί η ατμόσφαιρα. Να, ένα μεγάλο στοίχημα!
Ο Νικος Καμτσής εστίασε στην ψυχολογία των ηρώων μέσα από την εναλλαγή των εποχών. Μετά από ένα δυσβάσταχτο χειμώνα, εννιά απελπισμένα πρόσωπα προσπαθούν να ξαναγεννηθούν από τις στάχτες τους και αναζητούν διακαώς τις χαρές της ζωής. Φαγητό, ποτό, χορός και έρωτας κάτω από τον ανοιξιάτικο ήλιο. Η παράσταση, δημιουργεί μια ποιητική ανθρωπολογία με ένα κωμικοτραγικό κομφούζιο γύρω από τον ήρωα. Ένα αποτέλεσμα συνόλου, όπου η τσεχοφική ατμόσφαιρα δεν απουσιάζει, με το ωραίο σκηνικό και τα ενδεικτικά κοστούμια της Μίκας Πανάγου, τους ατμοσφαιρικούς φωτισμούς του Γιάννη Ζέρβα και τη μουσική επιμέλεια του Κώστα Χαριτάτου.
Ο Μάξιμος Μουμούρης ως «Πλατόνωφ» ανακάτευε το γέλιο με την πίκρα, τη φάρσα με την αλήθεια, πετυχαίνοντας σε μεγάλο βαθμό το βάθος που απαιτούσε ο πολύπλευρος ρόλος του.
Πειστικότατα γοητευτική στάθηκε η Τζωρτζίνα Παλαιοθόδωρου στον ρόλο της μοιραίας σνομπ αριστοκράτισσας « Άννας Πετρόβνα».
Υστερικά ευαίσθητη στον ερωτισμό της η «Μαρία Γκρέκοβα» ερμηνεύτηκε με εκφραστικότητα από τη Λαμπρινή Θάνου.
Απολαυστικό το δίδυμο «Πορφύρι Σεμιόνοβιτς Γκλαγκόλιεβ», του Δημήτρη Φραγκιόγλου, και «Αμπραάμ Αμπράμιτς Βεγκέροβιτς», του Θοδωρή Ελευθεριάδη, που κονταροχτυπιέται για την καρδιά της «Άννας Πετρόβνα».
Καίριος ο Νίκος Καμτσής στον ρόλο του γιατρού «Νικολάι Ιβάνιτς Τριλέσκι».
Καλοί, επίσης, η Μαριάνθη Φωτάκη ως «Σοφία Γεγκόροβνα», η Ιωάννα Μυλωνά ως «Αλεξάνδρα Ιβάνοβνα» και ο Γιάννης Ζέρβας ως «Σεργκέι Πάβλοβιτς Βοινίτσεφ».
«ΠΛΑΤΟΝΩΦ», κλασικό άρωμα θεάτρου για τους λάτρεις του Τσέχωφ με ωραία ατμόσφαιρα και ενδιαφέρουσες ερμηνείες.