«ΟΡΦΑΝΑ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Σάββατο, 08/04/2023 21:55
Πρόκειται για έργο υπερ-νατουραλιστικών αποχρώσεων της ευρωπαϊκής δραματουργίας. Το «ΟΡΦΑΝΑ», του Dennis Kelly, εγείρει ερωτήματα, θέτει διλήμματα και προκαλεί προβληματισμούς σχετικά με την πολυδιάστατη φύση της βίας, τον ρατσισμό, την ατομική ευθύνη, την κοινωνική συνείδηση, την ασφάλεια, την προστασία, την αγάπη, τους οικογενειακούς δεσμούς. Έννοιες που συνεχώς αμφισβητούνται και επαναπροσδιορίζονται σε μια εποχή που διαρκώς μεταβάλλεται, αναιρεί και αυτοαναιρείται.
Η Έλεν και ο σύζυγός της Ντάνι ζουν σε μία υποβαθμισμένη περιοχή με μεγάλο δείκτη εγκληματικότητας. Αποφασίζουν να γιορτάσουν την επικείμενη γέννηση του δεύτερου παιδιού τους με ένα ρομαντικό δείπνο για δύο, όταν τα σχέδιά τους ανατρέπονται από την απρόσμενη εμφάνιση του Λίαμ. Ο αδελφός της Έλεν μπουκάρει και διακόπτει την ηρεμία τους, λουσμένος στα αίματα. Στο τέλος της βραδιάς, κανένα πρόσωπο δε θα είναι, πλέον, το ίδιο και καμία σχέση δε θα έχει μείνει αδιατάρακτη.
Ματαιώσεις, απωθημένα, ανομολόγητες πράξεις και μυστικά χρόνων δεν αργούν να βγουν στην επιφάνεια. Όταν αποκαλυφθεί το έγκλημα του Λίαμ, το ζευγάρι θα δει κατάματα την αλήθεια. Κάθε απόφαση, δίκοπο μαχαίρι τόσο για το μικρόκοσμο της «φιλήσυχης» οικογένειάς τους όσο και για τον κοινωνικό περίγυρο.
Εσύ μέχρι που θα έφτανες για να προστατεύσεις την οικογένειά σου, ακόμα κι αν γνωρίζεις ότι το κακό πηγάζει από την ίδια την οικογένεια και βλάπτει τους άλλους; Θα αντέξει η οικογένεια τους κραδασμούς; Θα διαλύσει, τελικά, ο φόβος τη συνοχή του ζευγαριού ή τους δεσμούς αίματος των δύο αδελφών;
Στο «Μικρό Γκλόρια», ο Κωνσταντίνος Μάρκελλος μεταφράζει και σκηνοθετεί ένα θρίλερ δωματίου με πολιτικοκοινωνικές αιχμές και υψηλές εσωτερικές εντάσεις, που ακροβατεί μεταξύ παραλόγου και νατουραλισμού. Η μέγγενη του έργου, η γεωμετρία και η λιτότητα της έκφρασης – κίνησης των ηθοποιών κεντρίζουν το ενδιαφέρον του θεατή από τα πρώτα λεπτά. Σε αυτό το ασφυκτικό ρινγκ (σκηνικό Αρετής Μουστάκα) θα ακολουθήσει μια ανελέητη λεκτική πάλη μεταξύ των μελών, στον βωμό της «αγίας οικογένειας», με έπαθλο την επιβίωση. Εκεί, όπου οι καθρέφτες διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και λειτουργούν ως πολλαπλά κάτοπτρα, οι πρωταγωνιστές θα αναμετρηθούν με ηθικά ζητήματα, για τα οποία θα χρειαστεί να κάνουν την υπέρβαση. Εκεί, θα ειπωθεί η γλώσσα της κρυμμένης βίας, μια γλώσσα αναγνωρίσιμη και ελλειπτική. Όλα τα ποταπά ένστικτα θα φανερωθούν μεμιάς, καθώς το έγκλημα θα απειλεί τον οικογενειακό πυρήνα. Και οι μεταφυσικές νότες του Διαμαντή Αδαμαντίδη (Inner D) με τους καταλυτικούς φωτισμούς της Στέλλας Κάλτσου θα υπενθυμίζουν συνεχώς ότι τίποτα δεν λειτουργεί ευχάριστα στην ιστορία, όταν οι λέξεις εκστομίζονται με τόση μανία από τους «πολιτισμένους» ενοίκους.
Η Ελένη Στεργίου, ως «Έλεν», ακροβατεί στην κόψη των προσωπικών της θέλω και αποδεικνύεται μια θαυμάσια δημαγωγός. Η ψυχολογική βία που ασκεί στον άνδρα της έχει την ίδια βαρύτητα με τη σωματική βία που ασκεί ο αδερφός της.
Ο Κωνσταντίνος Μάρκελλος, στον ρόλο του αινιγματικού «Ντάννυ», είναι ένα κράμα μειλιχιότητας και συμπιεσμένης οργής, έτοιμος να εκραγεί την κατάλληλη στιγμή.
Όσο για τον «Λίαμ», του πολύ καλού Χρήστου Παπαδόπουλου, είναι η περίπτωση ανθρώπου, που εύχεσαι να μην τύχει στο διάβα σου. Ένα παραβατικό κτήνος που συνεχώς εγκληματεί, αλλά έχει ως δίχτυ προστασίας την οικογένεια. Και συνεχώς ματώνει η πληγή κάτω από τα ρούχα, όσες φορές κι αν πλυθούν…
Η ποίηση της βίας. Το «ΟΡΦΑΝΑ», του Dennis Kelly, είναι μια εμπύρετη συνθήκη με κοινωνικό και ψυχοθεραπευτικό ρόλο