«ΟΙ ΤΣΕΝΤΣΙ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Κυριακή, 07/04/2024 18:50
Η αιματοβαμμένη ιστορία των Τσέντσι είναι τρομακτική και τερατώδης. Οι φήμες οργίαζαν ότι η βία δε γνώρισε, ποτέ, όρια στο Palazzo Cenci στη Ρώμη, το 1599.
Ο Κόμης Φραντσέσκο Τσέντσι, ο πλουσιότερος άνδρας της εποχής, ήταν η προσωποποίηση του κακού. Παιδοκτόνος, ιερόσυλος, αιμομίκτης. Ένας δόλιος χαρακτήρας με χλευαστική ελευθεριότητα και επίγνωση της ατιμωρησίας του, κάλυπτε τα εγκληματικά του νώτα με συγχωροχάρτια από την παπική εξουσία. Εξαγόραζε τους πάντες, οι φρίκες του δεν είχαν προηγούμενο και οι ορέξεις του δε γνώριζαν μέτρο.
Ο Πέρσι Μπους Σέλλεϋ έγραψε το έργο «Οι Τσέντσι» (Les Cenci) το 1819, ύστερα από ένα ταξίδι του στην Ιταλία, όπου έλαβε γνώση ενός χειρογράφου, το οποίο εξιστορούσε λεπτομερώς τη φρίκη και την εξόντωση μιας από τις πιο αρχοντικές και πλούσιες οικογένειες της Ρώμης.
Το έργο έγινε πιο γνωστό, όταν το ανέβασε ο Αντονέν Αρτώ αργότερα, και θεωρήθηκε ορόσημο του «Θεάτρου της Σκληρότητας». Πρόκειται για κορυφαίο ποιητικό κείμενο, υψηλής δραματουργικής δύναμης και επιρροής της εποχής του Ρομαντισμού, το οποίο βουτάει στο σκοτάδι της αγριότητας και της ενοχής, θέτοντας σε αμφισβήτηση τις ηθικές αξίες της κοινωνίας, της τάξης, της δικαιοσύνης, της θρησκείας, της οικογένειας.
Η αρχετυπική αίσθηση της αμαρτίας και της ανηθικότητας, η οδυνηρή ανθρώπινη μοίρα αποτυπώνονται διακριτά σε μια σφριγηλή μίνιμαλ θεατρική συνθήκη, σπάνιας ευαισθησίας και αβρότητας, από τη σκηνοθέτρια Μαριλίτα Λαμπροπούλου, σε άρτια μετάφραση του Γιάννη Νταλιάνη. Τα πάθη της οικογένειας των Τσέντσι, τα φρικαλέα εγκλήματα του Κόμη Τσέντσι, η γενναία και τραγική αυτοθυσία της 16χρονης Mπεατρίτσε σκιαγραφούνται με τρόπο ποιητικό, με ενάργεια και φαντασία στο νοσηρό περιβάλλον λαγνείας και τρόμου, που δημιούργησε η σκηνογράφος Νίκη Ψυχογιού και φώτισε μελαγχολικά ο Αλέκος Αναστασίου. Καθρέφτες, κινούμενοι τοίχοι, ωτακουστές, γλοιώδεις υπηρέτες συμβάλλουν στη δημιουργία μιας ανατριχιαστικής πανδαισίας, με τους καίριους ήχους του Γιώργου Κορομπίλη και την ευεργετική κίνηση της Ιωάννας Αποστόλου.
Ο Γιάννης Νταλιάνης, με ερμηνευτική ευελιξία και τη στόφα του πρωταγωνιστή, ήταν ένας αρραγής ήρωας με ωμότητα, ειρωνεία και σαρκαστικό λόγο. Μετέβη με ευκολία από τον ρόλο του εγκληματία Τσέντσι στον ρόλο του φθαρμένου ηθικά «Δικαστή της Ιεράς Εξέτασης».
Η «Μπεατρίτσε Τσέντσι» της Ελίζας Σκολίδη, σύμβολο αντίστασης που αναγκάζεται να πάρει τη δικαιοσύνη στα χέρια της, θύμιζε ηρωίδα αρχαίας τραγωδίας με ευαισθησία, εκφραστικότητα και εσωτερικότητα.
Οι υπόλοιποι ηθοποιοί (Ελένη Ζαραφίδου ως «Λουκρέτια Τσέντσι», Χρήστος Παπαδόπουλος ως «Τζάκομο Τσέντσι» και «Ολύμπιο», Δημήτρης Κολλιός ως «Μπερνάρντο Τσέντσι», Γιώργος Κορομπίλης ως «Ορσίνο» και «Εκπρόσωπος του Πάπα», Πανάγος Ιωακείμ ως «Καρδινάλιος Καμίλο» και «Μάρτσιο»), υπήρξαν εύγλωττοι και υποκριτικά συνειδητοποιημένοι, σαν μια σφιχτοδεμένη ομάδα χωρίς να χάνουν την προσωπική τους ταυτότητα.
«ΟΙ ΤΣΕΝΤΣΙ», μια αιματοβαμμένη ιστορία που αγγίζει το σήμερα και μία καλοστημένη παράσταση με θετικό πρόσημο, στο πνεύμα του κειμένου.