«Ο ΜΑΚΗΣ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Σάββατο, 05/11/2022 12:39
Αύγουστος μήνας. Ο παππούς μόνος στο σπίτι με τον Μάκη. Τα παιδιά του κάνουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Ο ηλικιωμένος άνδρας συνδιαλέγεται με το χρυσόψαρο, μην έχοντας άλλη συντροφιά. Μαζί πάνε βόλτα, τρώνε, θυμώνουν, ερωτοτροπούν, ελπίζουν.
Ο παππούς, αν και τραγικός ήρωας, δεν το βάζει κάτω, δεν πτοείται. Ποθεί μια ζωή δίχως περιορισμούς, έστω κι αν λιγοστεύει το οξυγόνο του. Πέρασε πολλά, αγωνίστηκε σκληρά και δικαιούται τα δεδουλευμένα του. Ένα θεριό υπήρξε με τις αδυναμίες και τις ματαιώσεις τους, τα καλά και τα κακά του. Τι κι αν τον παραμελούν τώρα; Τι κι αν τον πετούν στο καλάθι των αχρήστων; Τι κι αν τους είναι, πλέον, βάρος; Η επόμενη κίνηση θα είναι «ματ» και θα αποχωρήσει με το κεφάλι ψηλά κάνοντας φασαρία.
O Βασίλης Κατσικονούρης έχει γράψει μια ιστορία, που στο κουκούτσι της συσσωρεύονται τα βιώματα μιας σύγχρονης πραγματικότητας. Το σπαρταριστό εμπλέκεται με το σπαρακτικό. Ένας θρήνος για τη μοναξιά και την κατάθλιψη των γηρατειών. Ένας υπαρξιακός μονόλογος -γραμμένος με λόγο άμεσο, σκληρό αλλά και ποιητικό- για τους απόμαχους της ζωής. Για όλους εκείνους τους ανθρώπους που «έφτυσαν αίμα» και όταν γερνούν, χάνουν μεμιάς όνομα και ταυτότητα και θεωρούνται, πλέον, ξοφλημένοι από το οικογενειακό τους περιβάλλον. Περιορισμένοι σε μια «γυάλα», περιμένουν καρτερικά το φινάλε. Τη μόνη διαφυγή από τη μίζερη, πλέον, πραγματικότητα.
Στο δώμα του θεάτρου του Νέου Κόσμου, βρισκόμαστε στο σαλόνι ενός αστικού διαμερίσματος (σκηνικά: Ήρα Σπαγαδώρου). Γινόμαστε δέκτες μιας οικείας ιστορίας, που θα μπορούσε να είναι και δική μας.
Ο Βασίλης Κατσικονούρης και ο Ερρίκος Λίτσης σκηνοθετούν από κοινού. Δύο συνοδοιπόροι φτιάχνουν μια ωραία παράσταση, μια ανθρώπινη φέτα ζωής που μας αφορά, που κουμπώνει σε κάθε εποχή, που ανακαλύπτουμε κομμάτια του εαυτού μας.
O Ερρίκος Λίτσης, ο πρωταγωνιστής, βάζει ψυχή. Δεν ενσαρκώνει το ρόλο, γίνεται αυτόματα ο ρόλος. με όλη την αλήθεια, τις μνήμες, τη σοφία των χρόνων και συνταράζει. Από τον «Βελουχιώτη» στον «Γκουσγκούνη», από τη «Μακρόνησο» στους οίκους ευγηρίας, από τα πλούσια προσόντα της «Λόλας» στα ροζ τηλέφωνα, από τις χαρές της ζωής στην αβεβαιότητα και αγωνία της ύπαρξης. Στο πρόσωπό του καθρεφτίζεται ένα αδιάκοπο rollercoaster συναισθημάτων.
Το φινάλε, αναπάντεχο αφήνοντας μια γλυκόπικρη γεύση στα χείλη.
Οι φωτισμοί ανήκουν στην Άννα Σμπώκου, οι μουσικές επιλογές είναι του Βασίλη Κατσικονούρη και τα ηχητικά εφέ αναλαμβάνει ο Βαγγέλης Αυγέρης.
«Ο ΜΑΚΗΣ» είναι ένα διαχρονικό, ωραίο κείμενο με μία εξίσου ωραία ερμηνεία. Ευγνώμων για το μοίρασμα και την αλήθεια.