«ΜΑΡΙΚΑ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Τετάρτη, 09/03/2022 21:27
Η σπουδαία θεατρίνα Μαρίκα Κοτοπούλη ζωντανεύει ξανά στο σανίδι από τη Νένα Μεντή, στο θέατρο «ΧΩΡΑ», σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια. Η φλογερή ιστορία μιας γυναίκας, που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα της στο ελληνικό Θέατρο, τόσο για το καλλιτεχνικό της εκτόπισμα όσο και για τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της. Ελεύθερη σαν αγρίμι, αθυρόστομη και φιλοβασιλική, μακριά από τις συμβάσεις της εποχής και εθισμένη στη μορφίνη, πορευόταν με τις αδυναμίες της, τις λόξες της, το αστραφτερό πνεύμα της και με μια δηκτική γλώσσα, που δεν χάριζε κάστανα ούτε και στον ίδιο τον εαυτό της.
Το θεατρικό έργο «ΜΑΡΙΚΑ» είναι αποτέλεσμα ενδελεχούς έρευνας, αρχειακού υλικού, για την αντισυμβατική ζωή και την καλλιτεχνική της δράση. Ξεκινά από το 1937, χρονιά σταθμό της καριέρας της, με τα εγκαίνια του θεάτρου «ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ» -στο υπερσύγχρονο, τότε, Σικιαρίδειο Μέγαρο Ψυχαγωγίας- και φτάνει μέχρι το 1954, την ημερομηνία του θανάτου της.
Σε αυτήν την συναρπαστική πορεία, η Κοτοπούλη αστράφτει και βροντάει ως πρωταγωνίστρια, ως θιασάρχης, ως γυναίκα. Τι κι αν η εξωτερική της εμφάνιση δεν είναι εκείνη που θα επιθυμούσε πραγματικά; Αυτό δεν την εμποδίζει, καθόλου, να γίνει η κυρίαρχος του παιχνιδιού με πάθος, τόλμη και ερωτισμό, τόσο στις επαγγελματικές της συναναστροφές όσο και στη σχέση της με τον Ίωνα Δραγούμη. Είναι εκείνη που αναδεικνύει την Έλλη Λαμπέτη, ως «νέο αίμα», στο θεατρικό γίγνεσθαι. Είναι αυτή που πρωτοστατεί στο γλωσσικό θέμα. Είναι εκείνη που διαισθάνεται τον κομβικό ρόλο του σκηνοθέτη στις παραστάσεις. Όλα αυτά, βέβαια, ενταγμένα, σκηνοθετικά, μέσα στο καζάνι των εύφλεκτων κοινωνικοπολιτικών γεγονότων της Ελλάδας του πρώτου μισού του 20ου αιώνα.
Ο Πέτρος Ζούλιας δημιουργεί μία ενδιαφέρουσα ανθρωποκεντρική θεατρική συνθήκη με συνεχείς εναλλαγές σκηνών, έχοντας ως άσσο στο μανίκι του, την πληθωρική Νένα Μεντή. Ζωή και τέχνη συμβαδίζουν βήμα-βήμα κι έτσι ο θεατής έχει την ευκαιρία να γνωρίσει την ιστορία της θεατρικής τέχνης, να μάθει ή και να θυμηθεί τα ιστορικά γεγονότα μιας ζοφερής περιόδου, μέσω μιας καλοκουρδισμένης, χρονολογικά, αφήγησης με ροή και συγκίνηση.
Απλά, λιτά αλλά λειτουργικά τα σκηνικά της Άννας Ζούλια, ανταποκρίνονται ικανοποιητικά στην αλληλουχία των σκηνών.
Αρμόζοντα τα κοστούμια εποχής της Ηλένιας Δουλαδίρη.
Τη νοσταλγική μουσική υπογράφει ο Παναγιώτης Αυγερινός και τα καλαίσθητα φώτα επιμελείται η Κατερίνα Μαραγκουδάκη.
Η Νένα Μεντή είναι η απόλυτη πρωταγωνίστρια της σκηνής. Κόβει και ράβει συναρπαστικά. Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις ηθοποιών, που πραγματικά καταβροχθίζουν το σανίδι και -δυστυχώς- επισκιάζουν τον υπόλοιπο θίασο με το αδιαμφισβήτητο σκηνικό τους εκτόπισμα.
Ευτυχώς, η Τζένη Σκαρλάτου αποδεικνύει ότι μπορεί να σταθεί ισάξια δίπλα στην «Κοτοπούλη» της Νένας Μεντή. Προσφέρει μία ακμαία και ευσυνείδητη ερμηνεία, ως καρδιακή φίλη και έμπιστη συνεργάτις.
Ο Γιώργος Δεπάστας, ως «Γεώργιος Χέλμης», είναι πειθαρχημένος και ο Μάκης Πατέλης, στον ρόλο του «Βασίλη Λογοθετίδη», κινείται με συνέπεια και μέτρο.
Η Νεφέλη Κουρή ενδύεται τον ρόλο της πρωτοεμφανιζόμενης, εύθραυστης «Έλλης Λαμπέτη», αλλά δεν πείθει υποκριτικά.
Οι νέοι ηθοποιοί της παρέας, Γιώργος Λόξας, Γιάννης Σίντος, Ναταλία Αθανασιάδη και Μαριάννα Τουντασάκη, ανταποκρίνονται με αξιοπρέπεια στους πολλαπλούς ρόλους τους.
Η ιέρεια του θεάτρου, Μαρίκα Κοτοπούλη, γέννημα - θρέμμα του σανιδιού, πνεύμα ελεύθερο και ατίθασο, παίρνει σάρκα και οστά, στο θέατρο «ΧΩΡΑ», από τη δαιμόνια Νένα Μεντή, που την εκτοξεύει σε μία από τις πιο επιτυχημένες εμπορικά και καλλιτεχνικά παραστάσεις.