«ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΕΧΕΙ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Κυριακή, 26/03/2023 12:06
Θα μπορούσε να είναι ένα φανταστικό γεγονός. Η ζωή, όμως, παίζει τα πιο τρελά παιχνίδια. Ο Ιρλανδός συγγραφέας Frank McGuinness εμπνεύστηκε από την αληθινή ιστορία της απαγωγής των τριών Δυτικοευρωπαίων ομήρων από τη Χεζμπολάχ του Λιβάνου, στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Το «ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΕΧΕΙ» βαθιά ανθρωποκεντρικό και πολυεπίπεδο έργο, κάνει λόγο για την επιβίωση, τις αγωνίες, τους φόβους, τα άγχη, τους προσωπικούς δαίμονες, την κατάρριψη κάθε λογής στερεοτύπων και την επιτακτική ανάγκη για συντροφικότητα και αγάπη. Αφορά την ιστορία τριών ομήρων, οι οποίοι φαινομενικά είναι ίδιοι, αλλά στην ουσία έχουν διαφορές και αντιπαλότητες να επιλύσουν.
Έγκλειστοι και αλυσοδεμένοι σ΄ ένα σκοτεινό κελί, κάτω από άθλιες συνθήκες διαβίωσης και υπό το άγρυπνο βλέμμα των τρομοκρατών – απαγωγέων τους, ένας Ιρλανδός, ένας Αμερικανός κι ένας Άγγλος προσπαθούν να αντέξουν τις κακουχίες και να διαχειριστούν την αγωνία του θανάτου. Για να γλυτώσουν από την παράνοια της παράλογης φυλάκισής τους, επιστρατεύουν το χιούμορ και σκαρφίζονται διάφορα φανταστικά «παιχνίδια» διαφυγής, ώστε να διατηρήσουν κυρίαρχη την ψυχή τους και να μην λυγίσουν στα μάτια του εχθρού.
Είναι εντυπωσιακή η δύναμη των τριών ανδρών απέναντι στη στέρηση της ελευθερίας. Επιλέγουν το φως μέσα από μια επίπονη διαδρομή αυτοπροσδιορισμού. Μαζί μπορούν να πετύχουν τα πάντα. Το «μαζί» είναι ο σημαντικότερος μηχανισμός επιβίωσης. Γίνεται ο ένας φρουρός του άλλου, ο φύλακας άγγελός του. Γιατί ο άνθρωπος χρειάζεται, πάντα, έναν συνοδοιπόρο δίπλα του, ένα στήριγμα, μια αγκαλιά, κάποιον που θα τον προσέχει και θα τον φροντίζει στα εύκολα και τα δύσκολα. Μέσα από καθημερινές συγκρούσεις και συναισθηματικές εξάρσεις, θα αναπτυχθεί μεταξύ τους μία αγάπη, πολύ πιο ισχυρή και από τις αλυσίδες που τους κρατούν.
Η σκηνοθετική προσέγγιση της Αθανασίας Καραγιαννοπούλου, πιστή στο αρχικό κείμενο, κυμαίνεται σε ύφος «ποιητικού» ρεαλισμού, φωτίζοντας το βάθος της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο θεατής δε γίνεται μάρτυρας των φριχτών βασανιστηρίων ή των ανατριχιαστικά άθλιων συνθηκών διαβίωσης, αλλά παρακολουθεί την εσωτερική πορεία των ομήρων από το σκοτάδι στο φως και την αγωνιώδη προσπάθεια επιβίωσης και διατήρησης της πνευματικής τους ισορροπίας. Νιώθει το άγχος του υποχρεωτικού εγκλεισμού, αλλά παράλληλα γελά, γιατί το χιούμορ λειτουργεί σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης.
Στο ενδεικτικό σκηνικό της Μαίρης Τσαγκάρη, διαδραματίζονται εννέα σύντομες σκηνές από την καθημερινότητά τους, φωτισμένες ατμοσφαιρικά από τον Λευτέρη Παυλόπουλο. Κάθε σκηνή τελειώνει με ένα αγαπημένο μουσικό ιντερμέδιο. Σε αυτό το άθλιο κελί, οι τρεις τους θα γελάσουν δυνατά, θα κλάψουν, θα τσουγκρίσουν τα ποτήρια τους, θα στείλουν γράμματα στους δικούς τους ανθρώπους, θα κάνουν ταξίδια νοητά, σαν μια γροθιά. Δεν θα τα παρατήσουν λεπτό, γιατί είναι πραγματικοί ήρωες.
Το τρίπτυχο των ηθοποιών δίνει σάρκα και οστά στους τρεις έγκλειστους, δείχνοντας τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος και πως μπορείς να επιβιώσεις μέσα από μία αδιανόητα τραυματική ταλαιπωρία.
Ο Αντίνοος Αλμπάνης μπαίνει στα παπούτσια του Ιρλανδού «Έντουαρντ». Με δεξιοτεχνία ακροβατεί μεταξύ ειρωνείας και εξωφρενικού χιούμορ, ανδρικής σκληρότητας και θηλυκής τρυφερότητας, παιδικής αθωότητας και σπαραγμού.
Ο Αμερικανός «Άνταμ» σκιαγραφείται διακριτά από τον Πήτερ Ραντλ. Και είναι εξαιρετικός τόσο στα αραβικά του παραληρήματα όσο και στον αμερικάνικο ορθολογισμό που πρεσβεύει.
Ο Δημήτρης Μάριζας ως «Μάικλ» διαπρέπει με την ευαισθησία, το χιούμορ και τη γενναιότητα, που επιδεικνύει ο Άγγλος καθηγητής που ενσαρκώνει, όταν βρίσκεται ξαφνικά σε ένα μπουντρούμι μακριά από την αγαπημένη του μητέρα.
Το «ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΕΧΕΙ», του Frank McGuinness, σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου, στο «Σύγχρονο θέατρο», αποτελεί μια υπέροχη θεατρική εμπειρία, που δε διαψεύδει τις προθέσεις της. Τιμά τον άνθρωπο, τιμά το «εμείς», τιμά το «μαζί».