«ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ ΝΤΡΙΜΙΝ 2 - 20 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 26/12/2022 14:25
Το 2002, ο Βασίλης Κατσικονούρης σύστησε στο κοινό, με το «Καλιφόρνια Ντρίμιν», μια παρέα «ψευτοεπαναστατών» εικοσάρηδων νέων, έρμαια μιας εποχής ανερμάτιστης, που κυνηγούν το όνειρο στη χώρα των μεγάλων ευκαιριών, αλλά τη βγάζουν, τελικά, με μπαγαποντιές στην Αθήνα.
Είκοσι χρόνια μετά, ο Ντίνος, ο Άρης, η Βουβού και η Κική, οι τέσσερις ήρωες του έργου, επανέρχονται στο προσκήνιο με το πρώτο θεατρικό sequel «ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ ΝΤΡΙΜΙΝ 2 - 20 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ». Όλα τριγύρω αλλάζουν κι όλα τα ίδια μένουν. Άραγε, οι σαραντάρηδες, πλέον, φίλοι έβαλαν μυαλό ή παραμένουν ονειροπόλοι, βυθισμένοι στην ατέρμονη κρίση μιας χώρας που αρνείται πεισματικά να ωριμάσει;
Το έργο του Κατσικονούρη είναι ένα πολιτικοκοινωνικό σχόλιο μιας κοινωνίας απαξίας. Μία καραμπινάτη φάρσα με πλούσια κλιμάκωση από αλλεπάλληλες γκάφες και παθήματα και σπινθηροβόλους διαλόγους, που καγχάζει και καταγγέλλει την Ελλάδα του σήμερα. Οι σπιντάτοι διάλογοι του έργου είναι το μεγάλο ατού. Ευφυείς, περιεκτικοί, γεμάτοι χιούμορ διατυπώνουν ευδιάκριτα την αίσθηση της ταχύτητας σε εποχές όπου ο χρόνος είναι χρήμα. Σκιαγραφεί τη γεμάτη από ψευδαισθήσεις και απατηλές υποσχέσεις, κοινωνία της προπαγάνδας, όπου ο πετυχημένος είναι απλά ο πονηρός κι ο καιροσκόπος.
Το ντουέτο των δύο φίλων παραπέμπει στο φαρσικό δίδυμο του «πολυμήχανου» και του «αφελή», που πάντα επιχειρούν και πάντα αποτυγχάνουν μέσα στη θολούρα της όποιας "μαστούρας". Ο Ντίνος και ο Άρης ονειρεύονται ακόμα την εύκολη ζωή στην Καλιφόρνια.
Η σκηνοθεσία του Δημήτρη Μυλωνά, προσεγμένη, έδωσε στην παράσταση κινηματογραφική σβελτάδα με σωστές παύσεις, επιταχύνσεις και πλασαρίσματα της ατάκας. Καθοδήγησε εύρυθμα τους ηθοποιούς σε δράσεις, κορυφώσεις και υφέσεις, με την αρωγή του Αλέξη Πορφυριάδη στα ηχητικά τοπία, του Βλάσση Θεοδωρίδη στους φωτισμούς, της Ειρήνης Κυρμιζάκη στη διδασκαλία της κίνησης, μέσα στον ενδεικτικό σκηνικό χώρο της παραίτησης της Νάντιας Κασσάρα που επιμελήθηκε και τα κοστούμια του θιάσου.
Οι ηθοποιοί υποστήριξαν τους χαρακτήρες τους πολύ πειστικά και η χημεία τους ήταν εμφανής επί σκηνής.
Ευθύβολος ο «Ντίνος» του Γιάννη Στόλα και αφοπλιστικά πηγαίος ο «Άρης» του Σταύρου Καραγιάννη, το alter ego του.
Η Άννα Ελεφάντη υπήρξε μια καταιγιστική «Βουβού γεμάτη εξωστρέφεια και διαχυτικότητα.
Ενδιαφέρουσα η Στέλλα Ράπτη στο σύντομο πέρασμά της ως «Κική».
«ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ ΝΤΡΙΜΙΝ 2 - 20 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ», ένα πετυχημένο ριμέικ με άφθονο και έξυπνο χιούμορ που βλέπεται ευχάριστα.