«ΑΛΙΓΑΤΟΡΕΣ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Πέμπτη, 16/05/2024 18:36
Ο Ντάνιελ Τέρνερ τα είχε όλα: μία ζηλευτή προσωπική ζωή και μία επιτυχημένη επαγγελματική καριέρα. Ο ευτυχισμένος κόσμος του καταρρέει από μια αναπάντεχη καταγγελία, της οποίας, αγνοεί την φύση. Όταν όμως, πληροφορείται ότι κατηγορείται για σεξουαλική παρενόχληση από μια πρώην μαθήτριά του, κατά τη διάρκεια μιας σχολικής εκδρομής, πριν από έξι χρόνια, νιώθει ανοχύρωτος, σαν να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του.
Ο χρόνος αρχίζει να μετρά αντίστροφα για εκείνον, που από τη μια στιγμή στην άλλη βρίσκεται στην πυρά, απροστάτευτος από κάθε λογής αλιγάτορες που καραδοκούν να τον κατασπαράξουν. Αποκλεισμένος από το περιβάλλον του σχολείου, αντιμετωπίζει επανειλημμένες ανακρίσεις από τη δικηγόρο του, η γυναίκα του αμφιβάλλει για την ακεραιότητα του χαρακτήρα του και την αθωότητά του, φίλοι και γνωστοί του γυρίζουν την πλάτη, η εννιάχρονη κόρη του τραυματίζεται από την όλη διαδικασία. Οι έρευνες της αστυνομίας φέρνουν στο φως μυστικές πτυχές της προσωπικότητάς του, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αποδεικτικά στοιχεία εναντίον του. Υποβάλλεται σε δίκη από τα αδηφάγα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και χαρακτηρίζεται δημόσια ως παιδόφιλος.
Η ιστορία, όμως, έχει πολλές πλευρές και αλήθειες. Η εικόνα του Ντάνιελ είναι τόσο τέλεια όσο μοιάζει; Αποδεικνύεται ότι έχει ελαττώματά, τα οποία κρύβει επιμελώς, ήταν επιρρεπής στο αλκοόλ, απολάμβανε ταινίες πορνό με πρωταγωνίστριες «άτακτες» μαθήτριες και υπήρξε σεξουαλικά έξαλλος φοιτητής. Ξαφνικά, λόγια και πράξεις του αντιμετωπίζονται αναδρομικά με πολύ διαφορετικό πρίσμα.
Μπορεί όλα τα καλά που έχει κάνει στο παρελθόν να διαγραφούν από έναν απλό ισχυρισμό; Μήπως, όντως, έχει διαπραχθεί το έγκλημα; Πώς θα αποκαταστηθεί η πίστη των αγαπημένων του σε αυτόν; Κι έπειτα, η ζωή μπορεί να είναι ξανά η ίδια;
Πολλά αναπάντητα ερωτήματα θέτει το βραβευμένο έργο «Αλιγάτορες» (Alligators) του Andrew Keatley, που μας υπενθυμίζει ότι η θέση μας στον κόσμο κρέμεται από μία λεπτή κλωστή. Ένα δυνατό ψυχολογικό θρίλερ που εξελίσσεται σε καφκικό εφιάλτη. Ο σκηνοθέτης Γιάννης Λασπιάς δίνει την κλειστοφοβική δύναμη και ένταση με χειρισμούς, ενισχυμένους από τους απόηχους ήχους της Incirrina (μουσικός επί σκηνής: Ειρήνη Τηνιακού) και τους υπαινικτικούς φωτισμούς του Βαγγέλη Μούντριχα, που χτίζουν την κλιμάκωση της κρίσης. Στο κλίμα εντάσσονται τα σκηνικά της Αρετής Μουστάκα και τα κοστούμια της Βασιλικής Σύρμα. Την κίνηση επιμελείται η Άλκηστις Πολυχρόνη.
Ο Γεράσιμος Γεννατάς, ως «Ντάνιελ», αποτυπώνει διακριτά τη μετάβαση από αυτάρεσκο σύζυγο και παιχνιδιάρη πατέρα σε έναν άνθρωπο φοβισμένο, θυμωμένο, απογοητευμένο, μυστικοπαθή, απειλούμενο, που βλέπει τη ζωή του να υπόκειται σε ανελέητο έλεγχο και ανθρωποφαγία.
Πειστική η Φαίη Ξυλά στον ρόλο της υποστηρικτικής συζύγου «Σάλι», της οποίας η συμπάθεια και η κατανόηση αρχίζουν να ξεφτίζουν, μόλις αντιλαμβάνεται ότι δε γνωρίζει και τόσο καλά τον άνδρα που έχει δίπλα της.
H Αθηνά Χατζηαθανασίου πλάθει αδρά την περσόνα της ατσάλινης δικηγόρου Ρέητσελ.
Η Σάντυ Χατζηϊωάννου είναι η «Άλις», η κόρη της οικογένειας, που εξιστορεί την ιστορία όπως τη βίωσε σαν παιδί. Θυμάται πως τα γέλια και η ευτυχία της οικογένειας μεταλλάχτηκαν σε πόνο, φόβο και θλίψη. Ποιος πραγματικά είναι ο πατέρας της; Η παρουσία της είναι φρέσκια και ορμητική.
Η Παναγιώτα Χαϊδεμένου είναι συνεπής στον ρόλο της κοινωνικής λειτουργού.
«ΑΛΙΓΑΤΟΡΕΣ», ένα έργο σύγχρονο, επίκαιρο και άκρως τρομακτικό που απηχεί στο πνεύμα της εποχής. Και μία παράσταση καλοστημένη, η οποία σκιαγραφεί τις σκοτεινές πτυχές του ανθρώπινου είδους και ακροβατεί μεταξύ αλήθειας και ψεύδους. Πόσο καλά γνωρίζουμε τους πιο κοντινούς μας ανθρώπους;