WHAT A GUY!
- Ημερομηνία: Κυριακή, 22/11/2015 11:24
Remember, remember, the 5th of November
The Gunpowder Treason and plot
I know of no reason why Gunpowder Treason
Should ever be forgot
Θυμήσου, θυμήσου την 5η του Νοέμβρη
Τη συνωμοσία της πυρίτιδας και την προδοσία
Δε βλέπω γιατί η προδοσία αυτή
Θάπρεπε ποτέ να ξεχαστεί
Στις 5 του Νοέμβρη του 1605, εδώ και τετρακόσια δέκα χρόνια δηλαδή, στο Λονδίνο, ο βασιλιάς Ιάκωβος ο Α΄, γιος της Μαρίας Στιούαρτ, επρόκειτο να απευθυνθεί στο Βρετανικό Κοινοβούλιο, σε μια διευρυμένη συνέλευση της Βουλής των Λόρδων και της Βουλής των Κοινοτήτων. Όλη η αριστοκρατία μαζί στο ίδιο μέρος. Όλη… η αφρόκρεμα. Στο παλάτι του Γουέστμινστερ.
Για έναν επαναστάτη… ονείρωξη. Μοναδική ευκαιρία. Να ξεμπερδεύεις, λέει, μια και καλή με την άρχουσα τάξη που σου ρουφάει το αίμα. Με ένα μόνο σμπάρο ένα σωρό τρυγόνια.
Αυτό ακριβώς φαντασιώθηκε ο Γκάι Φωκς, ένας τριανταπεντάρης στρατιώτης, καθολικός στο θρήσκευμα, απηυδισμένος από τον απολυταρχικό και λαομίσητο μονάρχη που υποστήριζε τη θεïκή καταγωγή των βασιλέων επικαλούμενος τη Βίβλο, απηυδισμένος από τα σκληρά μέτρα αυτού του προτεστάντη Σκωτσέζου βασιλιά απέναντι στους Καθολικούς και από την πρόσφατη ένωση των θρόνων Αγγλίας και Σκωτίας.
Οι συνωμότες, με επικεφαλής τον Γκάι Φωκς, εντόπισαν ένα κελάρι κάτω από το κτίριο της Βουλής και συγκέντρωσαν εκεί τριάντα έξι βαρέλια πυρίτιδας που θα τα ανατίναζαν για να δολοφονήσουνε τα μέλη του Κοινοβουλίου. ΄΄Να καεί, να καεί…΄΄. Πολύ παλιό το σύνθημα, τι νόμιζες;
Κάποιος τους πρόδωσε. Ε, ναι. Ποτέ δε λείπει αυτό το είδος. Και η προσδοκώμενη ανατροπή του καθεστώτος δεν έλαβε εντέλει χώρα. Δεν έχει… happy end η ιστορία. Βασανιστήρια, πνιγμός, ξεκοίλιασμα, κρεμάλα, και ζωντανός διαμελισμός ήταν η απάντηση της εξουσίας. Έτοιμες βρήκε τις ιδέες η τζιχάντ, τι νόμιζες;
Όμως ο Γκάι Φωκς, είδωλο λαϊκό, εμπνέει ακόμα. Και κάθε χρόνο τον γιορτάζουν… με βεγγαλικά. Ο τελευταίος, λέει, άνθρωπος που πέρασε το κατώφλι του Κοινοβουλίου με τίμιες προθέσεις. What a guy!
΄΄Remember, remember, the 5th of November΄΄ τραγουδάει ο Τζων Λένον. Και το τραγούδι καταλήγει σε μια έκρηξη. Έκρηξη προσδοκίας.
Οι συνωμοσίες εναντίον της ζωής του Βασιλιά Ιάκωβου αποτέλεσαν και για τον Σαίξπηρ έμπνευση. Έτσι οραματίστηκε τον Μάκβεθ.
΄΄Ακόμα μυρίζει αίμα εδώ και όλα τα μυρωδικά της Αραβίας δεν θα μπορέσουν ποτέ να ξεπλύνουν τούτο δω το χεράκι… Ό,τι έγινε δεν ξεγίνεται΄΄ λέει η λαίδη Μάκβεθ, υπνοβατώντας, μετά τους φόνους που αδίστακτα υποκίνησε κατά την αναρρίχηση στο θρόνο.
Αίμα. Το τίμημα της εξουσίας. Κι άλλο αίμα. Κ ι άλλο αίμα. Αίμα χωρίς τελειωμό.
Όχι. Δεν είναι λύση το αίμα. Η όποια ιδεολογία είναι άλλοθι.
Ούτε το αίμα που χύθηκε πριν λίγες μέρες στο Παρίσι, ούτε το αίμα που χύνεται άφθονο στη Συρία κάθε μέρα κι από τις δυο πλευρές, ούτε το αίμα των προσφύγων που τα πέλαγα αχόρταγα ρουφάνε, ούτε το αίμα που έχυνε ο βασιλιάς Ιάκωβος στο όνομα της Βίβλου, ούτε το αίμα που μπαίνουμε, ανομολόγητα, στον πειρασμό να χύσουμε κι εμείς με τη σειρά μας. ΄΄Δύσκολο να μην υποκύψεις στον πειρασμό του μίσους΄΄ μου έγραψε μια φίλη απ΄το Παρίσι.
Όλους μας διεγείρει η μυρωδιά του αίματος. Όλοι βρίσκουμε άλλοθι αν θέλουμε. ΄΄Γι αυτό είναι το αίμα, για να χύνεται΄΄ λέει ο Νόκερ στο ΄΄Γκιακ΄΄του Παπαμάρκου. Δεν είναι πάντα θέμα επιβίωσης. Αίμα όμως που χύνεται δεν γυρνάει ξανά στην πηγή του ποτέ. Ό,τι έγινε δεν ξεγίνεται.
Το αίμα είναι παραλογισμός. Τυφλότητα. Το αίμα που ανεβαίνει στο κεφάλι συσκοτίζει. Όλα τα χτες ρίχνουνε φως στο αίμα το χυμένο άσκοπα. Στον παραλογισμό μας τον ακατανόητο, λέει ο Μάκβεθ.
Tomorrow and tomorrow and tomorrow
Creeps in this petty pace from day to day
To the last syllable of recorded time; And
all our yesterdays have lighted fools The
way to dusty death.
To αύριο και το αύριο και το αύριο σέρνεται
με το μικρό του βήμα μέρα με τη μέρα
μέχρι την τελευταία συλλαβή του εγγεγραμμένου χρόνου·
Και όλα τα χτες μας φανερώνουν αποτρελαμένους
στο δρόμο για τη σκόνη του θανάτου.
Υ.Γ. Η αντιτρομοκρατική ελέγχει, κάθε χρόνο, τον χώρο του Κοινοβουλίου στο Λονδίνο για εκρηκτικά. Ο φόβος φυλάει τα έρμα. Ναι, φοβούνται. Εμάς φοβούνται. Κάτι είναι κι αυτό. Α, ρε Γκάι !
Η μάσκα των Anonymous τον Γκάι Φωκς απεικονίζει.
Ο Δημήτρης Πετρόπουλος παίζει κάθε Πέμπτη και Παρασκευή στον ΄΄Κουλοχέρη του Σποκέιν΄΄ (θέατρο Όλβιο) και κάθε Κυριακή στο ΄΄Δηλητήριο΄΄ (θέατρο Αλκμήνη)