«ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΓΟΥΟΡΕΝ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Κυριακή, 06/03/2022 10:52
Ο Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω (George Bernard Shaw) υπήρξε πρωτοπόρος στον κοινωνικό προβληματισμό, αφιερώνοντας μεγάλο μέρος των έργων του στην κριτική θεσμών. Σε έναν κόσμο, όπου η λέξη «ηθική» ακούγεται παράξενη, σε μία εποχή αναβρασμού, όπου οι νέοι άνθρωποι αμφισβητούν το σύστημα αξιών που τους κληρονομείται, το θεατρικό έργο «ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΓΟΥΟΡΕΝ» -αν και έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε που γράφτηκε- παραμένει διαχρονικό, με αλήθειες που εξακολουθούν να σοκάρουν.
Το έργο αφορά σε μία πρώην πόρνη και νυν πλούσια «μαντάμ» - ιδιοκτήτρια οίκων ανοχής, σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, που προσπαθεί μάταια να κερδίσει το χαμένο έδαφος και να συμβιβαστεί, πλέον, με την ενήλικη κόρη της, η οποία την αποδοκιμάζει ακόμη περισσότερο, όταν μαθαίνει ότι οι επιχειρήσεις της είναι ακόμα σε λειτουργία και μάλιστα προσοδοφόρες.
Η ηρωίδα, του Ιρλανδού δραματουργού, διεκδικεί το δικαίωμα της ζωής, με μη θεμιτά μέσα. Επιλέγει το αρχαιότερο επάγγελμα για να πορευτεί και το υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια, χωρίς να ηθικολογεί. Πιστεύει ακράδαντα ότι η ζωή της γυναίκας είναι μονόδρομος. Ή θα γίνει έρμαιο της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης για ένα κομμάτι ψωμί ή θα προτιμήσει τον «εύκολο δρόμο» για να επιζήσει αξιοπρεπώς. Συνεπώς, θεωρεί πως η πράξη της πορνείας δεν είναι αποτέλεσμα ηθικής αποτυχίας, αλλά οικονομικής αναγκαιότητας.
Ο Σω θέτει στο τραπέζι μεγάλα ζητήματα:
Τα κοινωνικά ήθη.
Τη θέση της γυναίκας και την εκμετάλλευση της σε ένα κόσμο φτιαγμένο από άντρες για άντρες.
Το δικαίωμα στη δουλειά και τη μόρφωση.
Τη διαφθορά παντού.
Την αμφισβήτηση, του συστήματος αξιών που εκπορεύεται και καταλήγει πάντα στο χρήμα.
Την αμφισβήτηση, του εκπαιδευτικού συστήματος που παραπλανά τους νέους ανθρώπους και δεν τους διδάσκει την αλήθεια.
Ο Γιάννης Μόρτζος σκηνοθετεί μία παράσταση, όπου οι ήρωες είναι σκηνικά δικαιωμένοι, γνήσιοι και ζωντανοί. Διατηρώντας, μεν, το κλασικό στοιχείο στο πλαίσιο της εποχής που αναφέρεται η δράση, εκσυγχρονίζει το μήνυμα του έργου, χάρη στη ρέουσα μετάφραση της Εύας Γεωργουσοπούλου. Δίνει τη δυνατότητα στην κα Γουόρεν να προβάλλει την ανθρώπινη υπόστασή της, δίχως να της δίνει ελαφρυντικά για τις επιλογές της.
Έτσι, η Μαίρη Βιδάλη κινείται με τον αέρα, τη λάμψη και τη γοητεία που απαιτεί το επάγγελμα της «Κυρίας Γουόρεν». Διαθέτει πλούσια πείρα, χιούμορ, γνώση και εντυπωσιακή θέρμη, αποφεύγοντας τις μελοδραματικές κορώνες. Η ερμηνεία της είναι αποτέλεσμα μιας ορθής και ουσιαστικής κατανόησης του ρόλου.
Η Έφη Ρασσιά πλάθει με δωρική λιτότητα όλη την ακαμψία που απαιτεί ο χαρακτήρας της νεαρής «Βιβής Γουόρεν» και λαμβάνει θετικό πρόσημο στην πρώτη θεατρική της εμφάνιση.
Τον νεανικό κυνισμό του «Φρανκ Γκάρντνερ» προσδίδει με ευθυβολία ο Τάσος Περάκης.
Με εσωτερική λάμψη και ευγένεια ψυχής σκιαγραφεί ο Πέτρος Αποστολόπουλος τον ρόλο του ρομαντικού «κ. Πράιντ».
Ο Χρήστος Φωτίδης ισορροπεί με άνεση και θεατρική πειθώ τον εξωτερικό καθωσπρεπισμό και την εσωτερική χυδαιότητα του αριστοκράτη «Σερ Τζωρτζ Κροφτς».
Ο «Αιδεσιμώτατος Γκάρντνερ», με το αρκετά σκαμπρόζικο παρελθόν, αποτυπώνεται θαμπά από τον Τάσο Μπλάτζιο.
Η προσεγμένη επιλογή κοστουμιών εποχής ανήκει στη Γκαλίνα Σουλτανοβίτσι, το λιτό σκηνικό επιμελείται η Ιωάννα Κατσιαβού, τα ενδεικτικά φώτα αναλαμβάνει ο Γιώργος Δανεσής και η πρωτότυπη μουσική σύνθεση φέρει την υπογραφή του Γιάννη Κ. Ιωάννου.
Συμπερασματικά, η παράσταση «ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΓΟΥΟΡΕΝ», στο «ΔΙΑΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ», διαθέτει διαλεκτική, δυναμική και ευφυολογικά πυροτεχνήματα, με τα οποία ο θεατής μπορεί και να ψυχαγωγηθεί αλλά και να σκεφτεί.