«ΤΟ ΚΟΥΚΛΟΣΠΙΤΟ - ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Τρίτη, 23/11/2021 00:55
Όταν ο Χένρικ Ίψεν (Henrik Ibsen) έγραψε το θρυλικό φευγιό της Νόρας στο θεατρικό του έργο «Το Κουκλόσπιτο», δε θα φανταζόταν ποτέ ότι η ηρωίδα του θα επέστρεφε στο κατώφλι της πόρτας, που ήχησε βροντερά πριν είκοσι χρόνια, εγκαταλείποντας σύζυγο και παιδιά για το ξεκίνημα της νέας της ζωής. Και όμως, όλα είναι πιθανά. Το sequel του αριστουργήματος του Ίψεν: «ΤΟ ΚΟΥΚΛΟΣΠΙΤΟ - Μέρος δεύτερο», του Αμερικανού συγγραφέα Lucas Hnath, έρχεται να επιβεβαιώσει τον κανόνα που λέει πως η τέχνη είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας, αποδεικνύοντας τη διαχρονικότητα του κλασικού έργου, δοσμένη μέσα από τη φρέσκια ματιά του.
Η «Νόρα» επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος πιο όμορφη, πιο δυναμική, πιο πετυχημένη, πιο πλούσια, πιο φεμινίστρια από ποτέ. Ο λόγος; Όχι, φυσικά, για να ζητήσει συγνώμη και άφεση αμαρτιών από τον σύζυγό της, «Τόρβαλντ Χέλμερ», την επιστήθια φίλη και οικονόμο της «Άννα - Μαρία» και από τα τρία της παιδιά, αλλά για να ξεκαθαρίσει παλιές υποθέσεις που εκκρεμούν ακόμη, εν άγνοιά της. Ζητάει διαζύγιο, για να είναι πλέον και νομότυπα ελεύθερη. Αλλά, πώς να χωρίσεις όταν θεωρείσαι νεκρή από τον κοινωνικό περίγυρο και τον κόσμο όλο; Kαι, πώς να πείσεις τον «αγαπημένο» σου σύζυγο να υποβάλει την αίτηση…αναίμακτα; Πώς θα γίνει το επόμενο ουσιαστικό βήμα στις μεταξύ τους σχέσεις; Μόνο με συζήτηση, ενσυναίσθηση και αλήθεια.
Το θεατρικό έργο «ΤΟ ΚΟΥΚΛΟΣΠΙΤΟ - Μέρος Δεύτερο» είναι ένα σύγχρονο, ιδιοφυές ψυχογράφημα – φόρος τιμής, που ξεκινάει ακριβώς από το σημείο που τελείωσε το έργο του Ίψεν, φωτίζοντας τόσο τις γνωστές όσο και τις άγνωστες πτυχές του. Διάλογοι και σκέψεις στη σφαίρα του κωμικού, που δε χάνουν καθόλου την ουσία τους, με τον άνθρωπο πάντα σε πρώτο πλάνο. Το έργο δίνει φωνή και σε αυτούς που η Νόρα άφησε πίσω, τους δίνει την ευκαιρία να αμφισβητήσουν την γενναιότητα της, αντιπαραβάλλοντας ότι πιο γενναίο θα ήταν να μείνει και να παλέψει για τη σχέση της και την οικογένειά της.
Γόνιμη, σφιχτοδεμένη, ευέλικτη και πρωτότυπη η σκηνοθετική προσέγγιση του Μανόλη Δούνια, η οποία σκιαγραφεί με χιούμορ, ειλικρίνεια και ευσυνειδησία τις βαθύτερες στιβάδες του ανθρώπινου ψυχισμού και «διαβάζει» σωστά το έργο με σκηνογραφικούς ελιγμούς που οριοθετούν την ταχεία δράση. Τέσσερις χαρακτήρες, δρουν με εφαλτήριο το κάδρο μιας επώδυνης ανάμνησης.
Ο Δημήτρης Πολυχρονιάδης στήνει ένα ξύλινο κουκλόσπιτο, όπου η πόρτα είναι σε περίοπτη θέση και οι τοίχοι του αποσυναρμολογημένοι. Και όσο η ώρα περνά, οι τοίχοι και τα περιθώρια επιλογών σφίγγουν επικίνδυνα γύρω από τους ήρωες.
Ιδιαίτερα καλαίσθητα τα κοστούμια της Εύας Νάθενα, η οποία επιλέγει σοφά έντονες μονοχρωμίες για τους πρωταγωνιστές – κούκλες, βάσει της ιδιοσυγκρασίας τους. Έντονο μωβ για τη «Νόρα», σύμβολο πνευματικής ισορροπίας, οραματισμού και τελειομανίας. Καφέ χρώμα για τον «Τόρβαλντ», δείγμα σταθερότητας. Πράσινο για την κόρη τους, «Έμι», το χρώμα της αγάπης, των συναισθημάτων, της ελπίδας. Κίτρινο χρώμα για την παραμάνα «Άννα - Μαρία», η απόχρωση της χαράς, της επικοινωνίας αλλά και του μίσους και της δειλίας.
Οι φωτισμοί του Νίκου Βλασόπουλου, διεισδυτικοί και γλυπτικοί της οικογενειακής φιλονικίας.
Η μουσική του Λόλεκ, εύφορη, δημιουργεί το κατάλληλο μουσικό χαλί, ώστε να αναδυθεί πλήθος συναισθημάτων.
Μεγάλο ατού της παράστασης αποτελούν οι προσεγμένες ερμηνείες. Σωστές, αυθόρμητες, συνειδητές, συμπληρώνουν το παζλ της θεατρικής πράξης με ένταση, ρυθμό, εκφραστικούς διαλόγους, εικόνες και συναισθήματα.
Ο Αλέξανδρος Μυλωνάς («Τόρβαλντ Χέλμερ»), άμεσος και εκφραστικά πληθωρικός, κερδίζει τις εντυπώσεις με την αλήθεια του. Ο ηθοποιός ενσωματώνει τα εκφραστικά του εργαλεία στις κωμικοτραγικές πτυχές του ρόλου του.
Η Ναταλία Τσαλίκη, πνευματώδης και πηγαία, κυριαρχεί στο σανίδι, με αδιαμφισβήτη γοητεία, πάθος και σιγουριά. Η ξαφνική της εμφάνιση στο σπίτι σηματοδοτεί ξανά ραγδαίες αναταραχές για την οικογένεια. Η «Νόρα» της, είναι μια γυναίκα πεπεισμένη ότι τόσο η ισονομία των δύο φύλων όσο και η απόλυτη απαξίωση του θεσμού του γάμου είναι θέμα λίγων ετών να συμβούν και που εξακολουθεί να μην μετανιώνει για την απόφασή της. Μόνο που τώρα, είναι πιο έτοιμη από ποτέ να αναλάβει τις ευθύνες της με όποιο κόστος. Το πρώην σπίτι της δε θυμίζει τίποτα από εκείνην. Γι' αυτόν τον λόγο, αφήνει σιγά-σιγά το στίγμα της με διάφορα ρούχα και αξεσουάρ της σε διάφορα σημεία του, εκεί που παλιότερα υπήρχαν αγαπημένα της αντικείμενα. Πρόκειται, για έξυπνο σκηνοθετικό τέχνασμα.
Η Ντίνα Μιχαηλίδου είναι η παραμάνα «Άννα–Μαρία» που στάθηκε βράχος για την οικογένεια όλα τα χρόνια, θυσιάζοντας την προσωπική της ζωή. Υπήρξε μάνα για τα τρία παιδιά της «Νόρα» και συνοδοιπόρος του «Τόρβαλντ» στις δύσκολες στιγμές. Απολαυστική, υφαίνει με οίστρο και σκηνική διαφάνεια κάθε πτυχή της ηρωίδας της.
Η Δήμητρα Βήττα ανταποκρίνεται με επιδεξιότητα και ζήλο στον ρόλο της « Έμμυ», της μικρότερης κόρης του ζευγαριού. Μία ρομαντική, ώριμη, συνειδητοποιημένη, με γερές βάσεις, κοπέλα που στέκεται δίπλα στη μητέρα της και όχι απέναντί της, παρά το τραύμα της εγκατάλειψης και το νεαρό της ηλικίας της.
«ΤΟ ΚΟΥΚΛΟΣΠΙΤΟ - Μέρος Δεύτερο», μία καλοκουρδισμένη, φίνα παράσταση με σεβασμό στον άνθρωπο και στην επιλογή της ελευθερίας ως θεμελιώδους υπαρξιακού δικαιώματος. Μία ουσιαστική ψυχοθεραπευτική διαδικασία αυτοπροσδιορισμού δοσμένη με πολύ χιούμορ και εξαιρετικές ερμηνείες.