ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ
- Ημερομηνία: Πέμπτη, 19/11/2015 13:36
Τέσσερις ηθοποιοί (ο Ορέστης Τρίκας, ο Νίκος Αναγνωστόπουλος, ο Λάζαρος Βασιλείου και η Λία Τσάνα), για δεύτερη χρονιά στο Cartel, αναλαμβάνουν τους ρόλους, μεταμορφώνονται σχεδόν με το τίποτα επί σκηνής και μας μεταφέρουν σε εννέα, φαινομενικά, διαφορετικούς κόσμους, που όμως έχουν ένα κοινό: την επιθυμία για ζωή.
Όλοι τους είναι άνθρωποι, που αν τους συναντούσαμε στο δρόμο δεν θα τους δίναμε, πιθανόν, καμία προσοχή.
Αν κατά τύχη, το βλέμμα μας σταματούσε για μερικά δευτερόλεπτα πάνω τους , δεν θα μπορούσε να διακρίνει τι συμβαίνει πραγματικά, μέσα στο μυαλό και στην ψυχή τους.
Ο Ηλιόπουλος, πολύ έξυπνα, παίρνει όλες αυτές τις φαινομενικά συνηθισμένες περιπτώσεις και τις τοποθετεί σε μια εξαιρετικά ασυνήθιστη στιγμή. …
Τη στιγμή που το φως κλείνει και τότε χάνεσαι σε περιοχές που τη μέρα δεν θέλεις, δεν μπορείς ή δεν προλαβαίνεις να αγγίξεις. Και τότε όλα όσα φοβάσαι, όσα βαθιά επιθυμείς, όσα πραγματικά έχεις ανάγκη έρχονται και σε βρίσκουν. Τα αναγνωρίζεις. Όλα είναι εκεί, στο σκοτάδι, εσύ πρέπει να αποφασίσεις τι θα τα κάνεις.
Το κείμενο του Γιώργου Ηλιόπουλου, σαν ένα παιχνίδι του υποσυνειδήτου, στέκεται με εμμονή σε λεπτομέρειες που μας διαφεύγουν όταν τρέχουμε, κυνηγώντας αυτά που άλλοι μας επιβάλλουν, αποκαλύπτει ότι η ευτυχία- ή ό,τι μπορεί να προσομοιάσει έστω σε αυτήν – βρίσκεται στο σκοτάδι. Και είναι σαν να σε προτρέπει να κάνεις αυτή τη διαδρομή που μοιάζει τρομαχτική, ακόμα και επικίνδυνη. Γιατί όποιος καταφέρει να τη διανύσει , είναι τυχερός. Τυχερός γιατί εκεί θα δει, θα μάθει…
Το παρελθόν στοιχειώνει , όμως αν καταφέρεις να το αποκωδικοποιήσεις , μπορεί να επαναπροσδιοριστείς μέσα από τις εμπειρίες που βίωσες, να δράσεις και να αντιδράσεις ουσιαστικά σήμερα και έτσι το αύριο να φέρει την άγρια χαρά που έχει η προσμονή μιας άγνωστης περιπέτειας, κι όχι το φόβο μιας εκκρεμούς απειλής.
Ο σκηνοθέτης Θοδωρής Βουρνάς, βάζει τους ίδιους τους ηθοποιούς, όταν δεν αφηγούνται, να κινηματογραφούν τα ομιλούντα πρόσωπα. Εκείνοι επιλέγουν τι θα «αιχμαλωτίσουν» με το φακό της κάμερας τους. Οι σκηνές προβάλλονται σε μια τηλεόραση, ζουμάροντας σε μικρές λεπτομέρειες που στόχο έχουν να ενεργοποιήσουν τις αισθήσεις του θεατή. Το βίντεο στην παράσταση δεν λειτουργεί ως πληροφορία, είναι μια διαδικασία την οποία φαίνεται πως ο σκηνοθέτης ζητάει τόσο από τους συνεργάτες του όσο κι από εμάς: να σταθούμε λίγο παραπάνω σε όσα δεν είναι εμφανή με την πρώτη ματιά, να αφιερώσουμε χρόνο για να ακούσουμε μια ιστορία, να μην φοβηθούμε να συναντήσουμε το σκοτάδι μας…..
ΜΑΘΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ - MAKING MOVIES