ΘΑ ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΣΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟ
- Ημερομηνία: Σάββατο, 28/11/2015 10:43
Κολομβία. Τριάντα χρόνια πριν. Νοέμβρης 1985. Η φονικότερη έκρηξη ηφαιστείου του 20ου αιώνα σε όλον τον πλανήτη. Η λάβα έλιωσε τα χιόνια και δημιουργήθηκαν ποτάμια που έπνιξαν στο πέρασμά τους κάθε εμπόδιο. Η πόλη Αρμέρο θάφτηκε κάτω από τόνους λάσπη.
Η 13χρόνη Omayra Sanchez βρέθηκε εγκλωβισμένη κάτω από τα συντρίμμια του σπιτιού της μαζί με πολλούς άλλους. ΄΄Άκουγα τις κραυγές τους για βοήθεια και μετά μία σιωπή, μία απόκοσμη σιωπή΄΄ είπε συγκλονισμένος ο φωτογράφος Frank Fournier που έφθασε από την Νέα Υόρκη στην Αρμέρο.
Η Omayra από τη μέση και κάτω ήταν ακινητοποιημένη επί εξήντα ώρες. Μια τσιμεντένια πλάκα την καθήλωνε στον κόσμο του θανάτου. Κανένας δεν μπορούσε να βοηθήσει. Όλοι μας θεατές του μαρτυρίου ανώφελοι.
Υπήρχε τρόπος να σωθεί; Όχι, κανένας, έλεγαν. Η μόνη διαθέσιμη αντλία νερού έσωζε άλλους, κάπου μακριά. Ο ακρωτηριασμός, ως εναλλακτική, ήταν παρακινδυνευμένος. Και ολόκληρη η υφήλιος περίμενε με αγωνία ένα θαύμα, που δεν έγινε.
Κάποια στιγμή, κοντά στο τέλος, η Omayra άρχισε νάχει παραισθήσεις. ΄΄Με ρώτησε αν μπορούσα να την πάω σχολείο επειδή φοβόταν ότι θα έχανε το μάθημα΄΄ είπε ο φωτογράφος.
Ο θάνατος πλησίαζε όλο και πιο κοντά. Σκοτείνιαζε. Η Omayra αντιμετώπισε τη σκοτεινιά με δύναμη και αξιοπρέπεια αναπάντεχη. Τις τελευταίες της στιγμές ζήτησε από τον κόσμο να την αφήσουν ήσυχη. Πιθανότερες αιτίες για τον θάνατο της φέρεται να ήταν η υποθερμία και η γάγγραινα.
Η σκοτεινιά στα μάτια του παιδιού αυτού σου κόβει την ανάσα. Η σκοτεινιά στα μάτια όλων των παιδιών που κινδυνεύουν. Μάτια που τα σκιάζει ο θάνατος σε όλες τις μορφές του. Νεκρή η στοργή που έχουνε ανάγκη για να ζήσουν, η έμπρακτη στοργή.
Τα προσπερνάμε αυτά τα μάτια κάθε μέρα. Περνάμε δίπλα τους μα δεν τα βλέπουμε. Άλλοι γιατί δεν το αντέχουν, άλλοι γιατί δεν έχουν μάτια για τους άλλους.
Και τότε η σκοτεινιά θολώνει όλες τις ψυχές. Τροφοδοτεί το θάνατο με πρώτη ύλη που σφύζει ακόμα από ζωή. Γίνεται μεταδοτική επιδημία η σκοτεινιά.
΄΄Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες Omayra σε όλο τον κόσμο, σημαντικές ιστορίες για φτωχούς και αδύναμους, και οι φωτορεπόρτερς είναι εκεί για να δημιουργήσουν γέφυρες και για να γίνουν γνωστές αυτές οι ιστορίες΄΄ απολογήθηκε ο Fournier σε όσους τον κατηγόρησαν ότι μονάχα η φωτογραφία τον ενδιέφερε. ΄΄Πιστεύω ότι αυτή η φωτογραφία βοήθησε να συγκεντρωθούν χρήματα από όλο τον κόσμο ως παροχή βοήθειας και να προβληθεί η ανικανότητα και η έλλειψη θάρρους των ηγετών της χώρας΄΄.
Πιθανόν. Και λοιπόν; Χτες η Omayra. Σήμερα, κάθε μέρα, χάνεται ένα παιδί εδώ, εκεί, αλλού. Αθάνατη μονάχα η αδιαφορία τελικά. Και η ανικανότητα.
Θα σκοτεινιάσει κι άλλο.
Υ.Γ. ΄΄Μου κόβεται η ανάσα, βρες κάποιον, κάπου, που να νοιάζεται, σίγουρα σκοτεινιάζει εδώ γύρω΄΄ τραγουδάει ο Έλτον Τζων.
΄΄Θα σκοτεινιάσει κι άλλο΄΄. Μ΄αυτή τη φράση αναγγέλλει ο Βέντεκιντ, δια στόματος Σίγκολκ, την επελαύνουσα σήψη της αστικής κοινωνίας και το επερχόμενο τέλος της Λούλου στο ΄΄Κουτί της Πανδώρας΄΄. Η Λούλου, μια γυναίκα-παιδί, θύμα αρχικά και θύτης στη συνέχεια, λειτουργεί σαν καταλύτης σε μια τραγωδία τεράτων με μοναδική διέξοδο τον θάνατο.