"ΘΑ ΜΑΣ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΣΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΩΣΤΑΛΕΞΙ"!
- Ημερομηνία: Τρίτη, 29/05/2018 11:35
Μια παλιά συνάντηση της Σεμίνας με τον Χάρυ, πριν κάποια χρόνια στη Θεσσαλονίκη....
-Χάρυ φανταζόσουν ποτέ, ότι όλα αυτά που έλεγες πολλά χρόνια πριν, στη σκηνή, στο
βινύλιο και στην οθόνη, θα ήταν τόσο απελπιστικά επίκαιρα σήμερα;
Υπάρχει μέσα μου ένα μικρό ανθρωπάκι που με καθοδηγεί... Με παίρνει πάντα από το χέρι και με περιφέρει σε φωτεινές λεωφόρους και σκοτεινά
σοκάκια... Γράψε, μου λέει, αυτά που βλέπεις, κι εγώ δεν κάνω τίποτα παραπάνω απ’ αυτό που μου λέει το ανθρωπάκι. Μεταφυσικό, ε;
-Εχεις πει οτι με τόσες πολλές πυρκαγιές, τα μόνα φυτά που θ απομείνουν θάναι οι πολιτικοί. Σαρκοφάγα φυτά;
Σχεδόν τίποτε δε βλέπω να απομένει από ‘μας... Κι αν είναι κάτι να απομείνει, θα ‘ναι κρυφό. Οι «κύριοι» της αποικίας θα ντρέπονται να μας
επιδεικνύουν. Θα μας έχουν κλεισμένους σε υπόγεια, σε στοές... Θα πρόκειται για ένα πολιτικό «Κωσταλέξι», για να είμαι πιο παραστατικός. Και από τους πολιτικούς, ελάχιστοι θα απομείνουν. Θα συνεχίσουν να τρώει ο ένας τον άλλον, μέχρις ότου εκλείψουν ολοσχερώς... Εφιαλτικό, ε;
-Μας υπενθυμίζεις συχνά ότι "Το οργανωμένο έγκλημα έχει διαφορετικά ονόματα ανά τον κόσμο, στην Ιταλία λέγεται Καμόρα, στην Αμερική Μαφία, στην Ελλάδα Κυβέρνηση."
Ποιο , θεωρείς πιο επικίνδυνο και ποιο θεωρείς περιττό;
Αλήθεια, δεν μπορώ να σου απαντήσω με σιγουριά. Ακόμα και το ανθρωπάκι μέσα μου, που ξέρει πρόσωπα και πράγματα τάχει χαμένα. Παλιά μου έλεγε «να, αυτός είναι ο Σαμαράς...» Γύριζα να δω, αντί του Σαμαρά, έβλεπα τον Παπανδρέου! Υποκρινόμουν, όμως, ότι έβλεπα τον Σαμαρά! Τα ίδια και με τον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη. Δε θέλω να απογοητεύσω το ανθρωπάκι που έχω μέσα μου... Απίστευτο, ε;
-Τι ή ποιος πιστεύεις οτι δυσφημεί τη χώρα στον υπόλοιπο κόσμο;
Ακροβατώ επί ξηρού ακμής... Την ίδια ερώτηση έκανα κι εγώ προ ημερών στο ανθρωπάκι που έχω μέσα μου. Με κοίταξε παράξενα. «Αφού ξέρεις ότι
είμαστε διεφθαρμένοι από την κορυφή ως τα νύχια... Δε θα έπρεπε να ρωτήσεις τι ή ποιος δυσφημεί τη χώρα, έπρεπε να ρωτήσεις ποιος το
διαδίδει...» Αρκέστηκα να κουνήσω καταφατικά το κεφάλι μου... Απρόσμενο, ε;
-Μια συμβουλή σου στην ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού;
Γιατί, έχουμε και υπουργείο πολιτισμού; Παράδοξο, ε;
-Το πορτρέτο του Ελληνα σήμερα, πώς θα το σκιαγραφούσες;
Είναι κάτι σαν «αυτό», χωρίς ίχνος από «εκείνο», με το «έτσι» και από τις δυο μεριές και ένα «περίπου» από πάνω... Περίπλοκο, ε;
-Τελικά αυτό το σήμερα, είναι το αύριο που φοβόμασταν χθες;
Μου κάνεις μια ερώτηση που γνωρίζεις την απάντησή της... Δε θα θυμάσαι, ασφαλώς, την απάντηση που σου έδωσα την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε. Την ίδια ερώτηση πάλι μου έθεσες... Μάρτυράς μου, το ανθρωπάκι... Μη μου πεις τώρα ότι δε θυμάσαι και το ανθρωπάκι; Είναι ολόιδιο με το ανθρωπάκι που έχεις κι εσύ μέσα σου!
Απίστευτο, ε