'ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΔΕΝ ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ, ΔΕΝ ΚΛΕΒΟΝΤΑΙ, ΔΕΝ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ'
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 24/10/2016 10:20
Η Νεκταρία Γιαννουδάκη μιλά για τον «Κυμβελίνο», στο θέατρο Εξαρχείων και την αντίδραση των ηρώων, όταν χάνουν τη γη κάτω απ’ τα πόδια τους.
-Ο «Κυμβελίνος» είναι ένα από τα λιγότερο γνωστά έργα του Σαίξπηρ. Τι συμβαίνει σε αυτό το περίεργο έργο;
Πρόκειται για ένα από τα τελευταία έργα του Σαίξπηρ. Δεν είναι ούτε κωμωδία, ούτε τραγωδία. Εδώ ο ποιητής προσπαθεί να δημιουργήσει ένα νέο μεικτό είδος και γράφει τον «Κυμβελίνο», προορισμένο για ένα μικρότερο θέατρο απ’ ό,τι το Globe, για το οποίο έγραφε όλα τα προηγούμενα έργα του. Σε ώριμη ηλικία πλέον γράφει ένα έργο σοφίας, με σκοπό ν’ αποκαθηλώσει τον ιδανικό και αιώνιο έρωτα του «Ρωμαίου και της Ιουλιέτας».
-Ποιο το κεντρικό του θέμα;
Το κεντρικό θέμα είναι τι συμβαίνει, όταν ξαφνικά χάνουμε την ασφάλειά μας... είτε πρόκειται για την ασφάλεια που μας παρέχει η οικογένεια, είτε η οικονομική άνεση, είτε η ίδια μας η πατρίδα. Σας θυμίζει κάτι αυτό; Δυστυχώς στις μέρες μας μάς είναι οικείο το αίσθημα αυτό. Η ζωή συχνά μας δίνει ένα ηχηρό χαστούκι και μένει να δούμε πώς θα επανέλθουμε στη ζωή. Ουσιαστικά, το έργο παρακολουθεί την αντίδραση των ηρώων του, όταν χάνουν τη γη κάτω απ’ τα πόδια τους.
- Eρμηνεύεις την Κορνηλία, ένα ρόλο που δεν υπάρχει στο πρωτότυπο έργο.
Ναι, είναι δημιούργημα της διασκευής του σκηνοθέτη και μεταφραστή του «Κυμβελίνου» Αλέξανδρου Κοέν. Κατά κάποιον τρόπον είναι το αποτέλεσμα της ένωσης δύο άλλων ρόλων: της Ελένης και του Πιζάνιου. Η Κορνηλία, λοιπόν, θα λέγαμε πως είναι συγγενικός με το ρόλο της Βασίλισσας (Ελένη Κρίτα). Σύνθετος και αντιφατικός χαρακτήρας: η ίδια στερείται προσωπικής ζωής και γι’ αυτό εμπλέκεται στις ζωές των άλλων – άλλοτε μηχανορραφώντας και άλλοτε βοηθώντας. Το παράξενο είναι πως στο τέλος εμπλέκεται και η ίδια σε τέτοιο βαθμό, ώστε χάνει τον έλεγχο των πραγμάτων και μπλέκει σε μια περιπέτεια άνευ προηγουμένου.
- Η παράσταση έχει το στοιχείο ενός Road trip;
Σίγουρα πρόκειται για ένα ταξίδι. Και μάλιστα περιπετειώδες. Ένα ταξίδι που οδηγεί τους ήρωές του από την αφέλεια στην αυτογνωσία. Ξέρετε, η ενηλικίωση δεν είναι θέμα ηλικίας, αλλά συνθηκών. Κι εδώ οι ήρωες φαίνεται πως τόσα χρόνια δεν είχε χρειαστεί να… ωριμάσουν. Τους συμβαίνει απότομα και μάλλον επώδυνα.
- Τι γίνεται μέσα σε αυτό το ταξίδι;
Όλα ξεκινούν από έναν εμποδισμένο έρωτα. Όταν το ζευγάρι χωρίζεται βίαια, τότε ξεκινάει μια περιπέτεια με φοβερό σασπένς, με μεταμφιέσεις, δολοφονίες, μηχανορραφίες, ακόμη και παραισθησιογόνες ουσίες, που θολώνουν το μυαλό και σε κάνουν να χάνεις την αίσθηση της αντικειμενικότητας.
- Πώς η οικονομική κρίση στη σκιά της οποίας συμβαίνουν όλα στο έργο, επηρεάζει τελικά τις διαπροσωπικές σχέσεις των ηρώων;
Η κρίση δημιουργεί φοβίες. Και οι φοβίες φέρνουν ανασφάλεια. Και η ανασφάλεια επιθετικότητα και τυφλά χτυπήματα.
Σήμερα, εσύ πώς βιώνεις, σε προσωπικό επίπεδο, την κρίση και πώς σε επηρεάζει αυτό, στην προσέγγιση του ρόλου σου;
Η κρίση υπήρχε πάντα στο χώρο μας. Ποτέ δεν υπήρξαν εύκολες και ιδανικές εποχές για τους ηθοποιούς. Τώρα πια όμως πρέπει να είσαι απόλυτα ρομαντικός για να θες να συνεχίσεις μέσα στην απόλυτη αβεβαιότητα. Όσο για την προσέγγιση του ρόλων, οφείλει κανείς να ξεχνά τη σκληρή πραγματικότητα και να βουτά στα βαθιά με δύναμη πίστη και φαντασία. Τουλάχιστον τα όνειρα μας δεν μπορεί κανείς να μας τα ελέγξει, ούτε να τα κλέψει ούτε και να τα φορολογήσει. Η τέχνη ήταν και είναι για τον άνθρωπο παρηγοριά –παραμυθία. Και είναι γεγονός πως μικροί μεγάλου έχουμε ανάγκη από παραμύθια.