Ρ. ΛΟΥΙΖΙΔΟΥ: ΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΝΤΡΕΥΟΝΤΑΙ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΤΟ ΧΑΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ»
- Ημερομηνία: Τετάρτη, 15/12/2021 14:58
-- Η σπουδαία πορεία σου στην Τέχνη ξεκίνησε από μια λάθος οντισιόν. Σωστά;
-- Το «σπουδαία» ακούγεται πολύ πολύ βαρύ. Εμένα μου φτάνει που μπορούμε και μιλάμε για πορεία, για μια διαδρομή στον χρόνο. Και ναι, όντως ξεκίνησε από μια λάθος οντισιόν, με την έννοια ότι έψαχναν αγόρι και όχι κορίτσι. Εκανα ολόκληρο ταξίδι με το τρένο από τη Θεσσαλονίκη για να πάω στη λάθος οντισιόν. Με λυπήθηκαν όμως και με άφησαν να πάρω μέρος, για να με έχουν υπόψη τους σε κάποια άλλη περίπτωση. Εκείνη την ώρα σκέφτηκα ότι το λένε από ευγένεια, το έλεγαν αλήθεια όμως και πράγματι επικοινώνησαν μαζί μου λίγους μήνες μετά για μια άλλη δουλειά που έψαχναν... κορίτσι και αυτή ήταν τελικά η πρώτη μου παράσταση στην Αθήνα. Ηταν η υπέροχη Ξένια Καλογεροπούλου, που πάντα δείχνει μεγάλη στοργή στους νέους ηθοποιούς.
-- Διάβαζα προ ημερών tweets που σε αφορούσαν. Σ' ένα, κάποιος αναρωτιόταν: «Η Λουιζίδου πώς αντέχει να είναι τόσο συγκλονιστική σε ό,τι κάνει;». Θα δώσεις μια απάντηση;
-- Χα χα χα, εντάξει, μόνο χιουμοριστικά μπορώ να το πάρω, έτσι δεν είναι; Η αλήθεια είναι ότι το είδα το συγκεκριμένο tweet και πολλά άλλα θερμά που αφορούσαν τον «Βαρδιάνο» και οπωσδήποτε καταχάρηκα, με την έννοια ότι, με υπερβολή μεν, σε κάποιους ανθρώπους άρεσε πολύ η δουλειά μας. Ο κόσμος έτσι εκφράζεται στα social media και για το καλό και για το κακό, είναι σαν μια νέα γλώσσα, ένας νέος κώδικας που κινείται στα όρια της υπερβολής και της ακρότητας.
-- Πώς αντιμετωπίζεται αυτό;
-- Πρέπει κανείς συνέχεια να υπενθυμίζει στον εαυτό του την ανάγκη του μέτρου, χωρίς όμως να δηλητηριάζει τη χαρά του. Είναι βέβαια δύσκολο...
-- Φέτος, βιώνεις μια μεγάλη επιτυχία με τις «Μάγισσες του Σάλεμ» στο θέατρο «Χορν» σε σκηνοθεσία Ν. Χανιωτάκη και με υπέροχους ρόλους στην τηλεόραση. Επαρκεί το 24ωρο; Προλαβαίνεις να ζήσεις;
-- Δυστυχώς, η αλήθεια είναι πως όχι. Εχω ένα πολύ δύσκολο πρόγραμμα φέτος, που με αναγκάζει να ζω με μια σκληρή πειθαρχία και οργάνωση, για να τα βγάλω πέρα, που δεν είναι πολύ του γούστου μου ούτε του χαρακτήρα μου. Μεγαλώνοντας προτιμώ πιο αργούς ρυθμούς και λιγότερες εντάσεις στην καθημερινότητά μου, αλλά περνάμε δύσκολα και περίεργα χρόνια που δεν μας επιτρέπουν τέτοιες πολυτέλειες, όπως ο χαλαρός ελεύθερος χρόνος. Για να μην είμαι και αχάριστη, όμως, με αποζημιώνει το γεγονός ότι παίρνω μέρος σε καλές δουλειές, με αγαπημένους συναδέλφους και που βρίσκουν τόση ανταπόκριση στον κόσμο.
-- Στις τρεις δεκαετίες στον χώρο, συμμετείχες σε επιτυχίες του θεάτρου, της τηλεόρασης και του σινεμά. Τι δεν έκανες ακόμη απ' αυτά που ονειρεύτηκες;
-- Νομίζω ότι η ζωή μού έφερε περισσότερα από όσα είχα διανοηθεί να ονειρευτώ. Τα πρώτα δέκα χρόνια δεν ήμουν καν σίγουρη ότι κάνω γι' αυτήν τη δουλειά, άργησα πολύ να πω «είμαι ηθοποιός». Σήμερα, μετά από 30 τόσα χρόνια, ονειρεύομαι μόνο συνεργασίες και ανθρώπους και να μη χάσω τον ενθουσιασμό που μου δημιουργεί αυτή η δουλειά.
-- Πόσο δύσκολο ήταν για σένα να μην επαναπαυτείς στις πρώτες μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες («Απαράδεκτοι», «Καφέ της Χαράς» κ.ά.) και να ψαχτείς σε πιο δύσκολα πράγματα που θα βελτίωναν το ταλέντο σου και θα εμπλούτιζαν τις υποκριτικές σου δυνατότητες;
-- Δεν ήταν δύσκολο, ήταν αναπόφευκτο. Ημουν πολύ νέα όταν προέκυψαν στη ζωή μου οι «Απαράδεκτοι», δεν είχα παρελθόν στη δουλειά, δεν είχα στίγμα, ούτε για τους ανθρώπους του χώρου και εγώ η ίδια αισθανόμουν αβέβαιη για τον εαυτό μου. Το να ψαχτώ, όπως λες, ήταν μονόδρομος για να πείσω τον εαυτό μου πρώτα πρώτα ότι η επιτυχία δεν ήταν σκέτη τύχη και ότι αξίζει τον κόπο να πάω παρακάτω. Αλλωστε, αγαπάω πολύ αυτήν τη δουλειά για να την κάνω στον αυτόματο πιλότο.
-- Παρακολουθώντας σε χρόνια, αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάτι που δεν μπορείς να παίξεις;
-- Υπάρχουν πολλά. Κανένας δεν μπορεί να κάνει τα πάντα, μας ορίζουν ένα σωρό παράγοντες, η εμφάνιση, η σωματοδομή, τα εκφραστικά μας μέσα, το timing. Ομως, ένα από τα πράγματα που λατρεύω σε αυτήν τη δουλειά, είναι ακριβώς αυτή η δυνατότητα που σου δίνει να δοκιμάσεις διαφορετικές ζωές και άλλους εαυτούς. Μόνο τα παιδιά και οι ηθοποιοί έχουμε αυτό το προνόμιο.
-- Σκέφτηκες ποτέ, από τις τόσο πολλές γυναίκες που τους έδωσες ζωή ερμηνεύοντάς τις, ποια θα επέλεγες να είναι αληθινή σου φίλη; Ποια αγάπησες περισσότερο και γιατί;
-- Δύσκολα μπορώ να είμαι αντικειμενική, έρχονται μπροστά χωρίς να το θέλω οι γυναίκες που με απασχολούν αυτήν την περίοδο. Θα ήθελα μια φίλη τόσο δυνατή και αφοσιωμένη σε αυτούς που αγαπάει, όσο η «Σκεύω» του «Βαρδιάνου». Θα 'θελα επίσης για φίλη μου μια τόσο έντιμη και ακέραιη γυναίκα, όπως η «Ελισάβετ Πρόκτορ» στις «Μάγισσες του Σάλεμ». Κι αν πρέπει να πάω στα πιο παλιά, θα διάλεγα τη «Χαρά Χάσκα» από το «Καφέ της Χαράς» γιατί ήταν Χαρά όνομα και πράμα κι ας ήταν όλη της η ζωή ένα χάος.
-- Οι Ελληνες καλλιτέχνες τα τελευταία χρόνια, αισθανθήκατε ποτέ ότι η στήριξη του Πολιτισμού και των ανθρώπων του είναι ψηλά στην ατζέντα κάποιου υπουργείου ή κυβέρνησης;
-- Είναι νομίζω αστείο να μιλάμε για στήριξη τη στιγμή που αγωνιζόμαστε ακόμα και για ένα στοιχειώδες νομικό πλαίσιο, Συλλογικές Συμβάσεις π.χ., πνευματικά και συγγενικά δικαιώματα και πάει λέγοντας. Ηρθε ο Covid και δεν ξέραμε καν πόσοι και ποιοι είμαστε. Οι καλλιτέχνες στην Ελλάδα παντρεύονται διά βίου το χάος και την ανασφάλεια, λες και πρέπει να τιμωρηθούν που συμβαίνει να αγαπάνε αυτό πάνω στο οποίο εργάζονται.
-- Ζούμε εδώ και καιρό σε μια κινούμενη άμμο. Δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει και δεν μπορούμε να φανταστούμε το τι έρχεται. Εσύ, σήμερα, υποψιάζεσαι το επόμενο βήμα της Ιστορίας;
-- Δεν τολμώ να το υποψιαστώ. Ενας τεράστιος φόβος έχει απλωθεί πάνω από όλα, τη ζωή, την υγεία, τη δουλειά, τον πλανήτη κι ο φόβος βγάζει από τον άνθρωπο τα χειρότερα ένστικτά του. Νομίζω είτε το θέλουμε είτε όχι θα αναγκαστούμε, ως ανθρωπότητα εννοώ, να επαναπροσδιορίσουμε αυτά που θεωρούμε δεδομένα και να αμφισβητήσουμε βασικές επιλογές μας. Και να απολογηθούμε στους νεότερους βεβαίως.
-- Υπάρχουν φορές που διαπιστώνεις να προσπαθούν να μας πείσουν πως είναι ρεαλισμός η υποταγή, η προσαρμογή στα ελάχιστα και η παραίτηση απ' τις απαιτήσεις για μια καλύτερη ζωή; Τι, κατά τη γνώμη σου, ακυρώνει τις δυνατότητες για σύγχρονους όρους δουλειάς και ζωής;
-- Αυτό που ορίζουμε ως ρεαλισμό στις μέρες μας είναι ότι όποιο θέμα και να θέσεις, όποια κι αν είναι η ερώτηση, η απάντηση θα σου δοθεί με όρους οικονομικούς. Κινεί την αγορά, άρα είναι ΟΚ, είναι θεμιτό και καλώς συμβαίνει. Σε αυτήν τη συνθήκη, μοιραία δεν μπορούμε να μιλάμε για καλύτερη ζωή και για αξιοπρεπή εργασία, αλλά γιατί πρέπει να εξισώσουμε τον ρεαλισμό με τον εκχυδαϊσμό της ανθρώπινης ύπαρξης;
-- Αισθάνεσαι ασφαλής από τον τρόπο που γίνεται η διαχείριση της πανδημίας; Συμφωνείς πως το εμβόλιο πρέπει να πάψει να χρησιμοποιείται ως εμπόρευμα αλλά ως όπλο για την προστασία της υγείας;
-- Δεν καταλαβαίνω τίποτα πια σε σχέση με την πανδημία. Εχει προκύψει κι αυτός ο αρρωστημένος διχασμός και ειλικρινά διστάζω να πω το οτιδήποτε γιατί ακούω καθημερινά πράγματα τρελά. Εκ του αποτελέσματος δεν μπορούμε να μιλάμε για σωστή διαχείριση, με 100 θανάτους τη μέρα και με τόσα πισωγυρίσματα, συνεχή μέτρα που διορθώνουν άλλα μέτρα και που πάλι δεν επαρκούν. Οσο για το εμβόλιο, αυτή ακριβώς είναι η διαφορά όταν μιλάμε για πανδημία, ότι δηλαδή αν συνεχίζει να υπάρχει σε μια γωνίτσα του πλανήτη, συνεχίζει να υπάρχει σε όλο τον πλανήτη. Οσο θα υπάρχει σε μια χώρα της υποσαχάριας Αφρικής, ο δυτικός άνθρωπος δεν θα μπορεί να κοιμάται ήσυχος. Αυτό νομίζω απαντάει στο τι νομίζω για την πατέντα.
-- Λίγο πριν από την εκπνοή του 2021, καταγράφηκε η 16η γυναικοκτονία στη χώρα. Σε ποιο έδαφος πιστεύεις πως αναπτύσσονται τέτοια φαινόμενα;
-- Φαντάζομαι πως η δολοφονία, η σεξουαλική κακοποίηση και ο βιασμός ευδοκιμούν στο «δίκαιο» που επιβάλλει η σημερινή κοινωνία της εκμετάλλευσης. Στο ίδιο έδαφος που γεννιούνται η αλαζονεία, η υποτίμηση της φίλης ή του φίλου, του συναδέλφου, του συντρόφου, η απαξίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, η υποτίμηση της ίδιας της ανθρώπινης ζωής και από τα δύο φύλα. Τίποτα, όμως, δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί ριζικά αν δεν υπάρξει ολόπλευρη κοινωνική προστασία και στήριξη των γυναικών, που εκτός των άλλων θα αποτρέπει τους δράστες να δρουν ανενόχλητοι.
-- Τι σε δίδαξε το θέατρο τα τελευταία χρόνια;
-- Οτι το ομαδικό επίτευγμα είναι πολύ πιο σημαντικό από το ατομικό. Και πιο απολαυστικό!
***
«Οι Μάγισσες του Σάλεμ», του Αρθουρ Μίλερ, παρουσιάζονται στο θέατρο «Δημήτρης Χορν».
Μετάφραση - σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης. Παίζουν: Νικήτας Τσακίρογλου, Ακης Σακελλαρίου, Ρένια Λουιζίδου, Ιωάννα Παππά, Γιάννης Καλατζόπουλος, Μελίνα Βαμβακά, Γεράσιμος Σκαφίδας, Θωμάς Γκαγκάς, Κατερίνα Νικολοπούλου, Ισιδώρα Δωροπούλου, Μαρία Μοσχούρη, Αντουανέτα Παπαδοπούλου, Δανάη Ομορεγκιέ - Νεάνθη.
Ριζοσπάστης 11-12/12/2021