ΠΡΟΔΟΣΙΑ | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Τετάρτη, 11/11/2020 20:15
Η «ΠΡΟΔΟΣΙΑ», έργο μνήμης του Χάρολντ Πίντερ, παρουσιάζεται στο θέατρο Βρετάνια από τον Λάκη Λαζόπουλο, την Αθηνά Μαξίμου και τον Αιμίλιο Χειλάκη, ο οποίος αναλαμβάνει και το σκηνοθετικό τιμόνι της θεατρικής συνθήκης.
Ο αινιγματικός κόσμος του Πίντερ σκιαγραφείται μέσα από την προδοσία που συντελείται στην ανθρώπινη μνήμη και που απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Θα λέγαμε ότι μοιάζει με έργο ψυχαναλυτικής δράσης και διαδικασίας, όπου η μνήμη των ηρώων είναι επιλεκτική και ο λόγος, όταν δεν ειπώνεται, σπάει κόκκαλα.
Η απλή και αμιγώς ρεαλιστική ιστορία ενός ερωτικού τριγώνου της αστικής διανόησης, η οποία είναι διαποτισμένη από την ιδέα της προδοσίας, γίνεται η αφορμή για τον συγγραφέα να ξετινάξει τον ιερό θεσμό του γάμου, της φιλίας και μαζί την υποκρισία, τα ψεύδη, την έλλειψη επικοινωνίας και όλα τα ταξικά χαρακτηριστικά της καθώς πρέπει αστικής κοινωνίας. Δύο φίλοι εκδότες και μία γυναίκα γκαλερίστα, σύζυγος του ενός και ερωμένη του άλλου, επιλέγουν να αυταπατώνται σε ένα αέναο παιχνίδι εξουσίας, αποκρύπτοντας και αποκαλύπτοντας πληροφορίες με σκοπό να ελέγχει ο ένας τον άλλον. Η παγερή και σχεδόν αδιάφορη στάση τους απέναντι στις καθημερινές προδοσίες που αντιμετωπίζουν, φανερώνει τον φόβο τους για το εύθραυστο της ζωής.
Σε εννέα σύντομες κινηματογραφικές σκηνές, διάρκειας εννέα ετών, με αντίστροφη ροή, ξεκινώντας από το τέλος προς την αρχή και σε διαφορετικούς χώρους δράσης, συντελείται η συμπύκνωση της ανθρώπινης ζωής, όπου τίποτα τελικά δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν έχει επιλυθεί. Μέσα από τα «θολά» λόγια, τα μισόλογα και τις αλλεπάλληλες σιωπές των ηρώων, πάντα θα επικρατεί η σκοτεινιά στις μύχιες σκέψεις και τα συναισθήματά τους.
Ο Αιμίλιος Χειλάκης πατάει στην εύγλωττη μετάφραση του Μανώλη Δούνια και στήνει μία παράσταση εξαιρετικά γοητευτική και αισθαντική, σε καθαρό και μινιμαλιστικό ύφος, με γρήγορο ρυθμό δράσης. Ο κυνισμός της ανθρώπινης ψυχής συνδυάζεται άψογα με την ευαισθησία και τη συγκίνηση μέσα από τον λόγο, τις σιωπές, τα βλέμματα και τις κινήσεις. Σε αυτό συνεπικουρούν οι γλυπτικοί φωτισμοί του Αλέκου Γιάνναρου, το λιτό, αλλά χρηστικό, σκηνικό περιβάλλον και τα υπέροχα χρωματικά κοστούμια εποχής του '70 του Γιώργου Γαβαλά, η ατμοσφαιρική πρωτότυπη μουσική του Δημήτρη Καμαρωτού καθώς επίσης και οι ηχητικές σφήνες όλων εκείνων που δεν τολμούν φανερά να λεχθούν.
Πραγματική έκπληξη, ο Λάκης Λαζόπουλος σε έναν κόντρα ρόλο από αυτούς που μας έχει κατά καιρούς συνηθίσει. Καίριος, σκοτεινός, σκιτσάρει την περσόνα του προδομένου συζύγου και φίλου «Ρόμπερτ» με φλεγματική μαεστρία και υποβόσκουσα ειρωνική διάθεση. Χειμαρρώδης στη «σοβινιστική αγόρευση» του για την πολυεπίπεδη σημασιολογία ενός παιχνιδιού σκουός μεταξύ ανδρών όπου αποκλείονται αυστηρά οι γυναικείες παρουσίες.
Η Αθηνά Μαξίμου κινείται με πάθος, δυναμισμό, χάρη και αποφασιστικότητα. Η «Έμμα» της χάνει σύζυγο και εραστή, συνειδητά, για να αποκτήσει την επαγγελματική καταξίωση που διακαώς αναζητούσε στη ζωή της.
Ο Αιμίλιος Χειλάκης ζωγραφίζει το πορτρέτο του ενοχικού εραστή «Τζέρι» με σκηνική άνεση, αμεσότητα και αμφιθυμία. Εκφραστικότατος, ευθύβολος, με λόγο και βλέμμα που μαγνητίζουν.
Συμπερασματικά, ένα τρίγωνο στο ανεξερεύνητο σύμπαν του Πίντερ, προδίδει και προδίδεται, στη σκηνή του Βρετάνια σε μία «Προδοσία» γεμάτη ένοχα μυστικά και σιωπές.