ΠΕΡΙ ΤΥΦΛΟΤΗΤΑΣ, ΕΙΠΑΜΕ;
- Ημερομηνία: Σάββατο, 28/05/2016 11:48
Σαραμάγκου. Όλο μαζί του ασχολούμαι.
Ανεξήγητη μαζική επιδημία τύφλωσης.
Τι κάνουμε «τούτες τις μέρες -που- ο άνεμος μας κυνηγάει»;
Ο μεγάλος συγγραφέας, είχε καταγγείλει επανειλημμένως, σε φλογερές ομιλίες του, Ευρωπαϊκή Ένωση και ΔΝΤ, τονίζοντας:
«Πού είναι όλα αυτά τα χρήματα που ρίχνονται στις αγορές; Πολύ αυστηρά φυλαγμένα. Τι μένει να σώσουμε; Ζωές; Όχι βέβαια. Τράπεζες».
Ξαναδιάβασα το βιβλίο, που θεωρείται σταθμός στη συγγραφική του δραστηριότητα, το «Περί Τυφλότητας». Μια αντι-ολοκληρωτική αλληγορία, για την ιστορία μιας ανεξήγητης μαζικής επιδημίας τύφλωσης, που μολύνει σχεδόν όλους τους κατοίκους μιας πόλης, καθώς και της κοινωνικής κατάρρευσης που ακολουθεί.
Η κυβέρνηση αποφασίζει να βάλει σε καραντίνα τους τυφλούς, περιορίζοντας την εξάπλωση της μόλυνσης. Επιβάλλει την τάξη, με συνεχώς αυξανόμενα καταπιεστικά και άγρια μέτρα.
Με ακρίβεια, ο Ζοζέ Σαραμάγκου, υπολόγισε όλα όσα θα μπορούσαν να συμβούν, σ' έναν κόσμο που τυφλώνεται.
Καταπιάστηκε με το υλικό του με ενσυναίσθηση και ευαισθησία για την κατάσταση των ανθρώπων και την απομόνωση της σύγχρονης αστικής ζωής.
Για πόσο καιρό η κίνηση στους δρόμους θα είναι ομαλή;
Για πόσο θα επαρκούν τα τρόφιμα για τους πεινασμένους;
Πόσος χρόνος χρειάζεται να καταρρεύσει η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, αερίου και νερού;
Τι θ' απογίνουν τα κατοικίδια;
Οι σεξουαλικοί φραγμοί;
Πόσοι τυφλοί φτιάχνουν μια τυφλότητα;
Και τέλος: Σε έναν κόσμο τυφλών, τι θα έκανες αν έβλεπες;
Έργο αλληγορικό, εσχατολογικό, σοκαριστικό, φιλοσοφικό, αλλά και ανθρώπινο και ρεαλιστικό.
Κυρίως χρήσιμο, όμως, σε όσους πιστεύουμε στην αναγκαιότητα σφυρηλάτησης σχέσεων και δεσμών κοινότητας, μα και στην ανάγκη ιδιαιτερότητας, ατομικότητας και αξιοπρέπειας, έξω από πολιτικές και οικονομικές δομές.
φωτογραφία slider:Jose Saramago | Getty Images