ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΘΕΑΤΡΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
- Ημερομηνία: Τετάρτη, 17/02/2016 15:16
Κάθε γωνία αυτής της πόλης αποτελεί πηγή έμπνευσης για τους καλλιτέχνες. Άλλωστε το θέατρο μπορεί να συμβεί οπουδήποτε, αρκεί να υπάρχουν θεατές. Κάποιοι από αυτούς τους χώρους χρησιμοποιήθηκαν άπαξ, κάποιοι άλλοι έγιναν θεατρικά στέκια, που διατηρούν χωρίς επισκευές και τροποποιήσεις, τον αρχικό τους χαρακτήρα. Άλλωστε γι αυτόν ακριβώς το λόγο, επιλέγονται από τους καλλιτέχνες, που αναζητούν ένα ιδιαίτερο σκηνικό περιβάλλον.
Ο Τεχνοχώρος Cartel, που έφτιαξαν με κέφι, ο Βασίλης Μπισμπίκης, η Φαίη Τζήμα και ο Παναγιώτης Σούλης, σε ένα παλιό μηχανουργείο στο Βοτανικό, ανάμεσα σε αποθήκες και μάντρες υλικών ανακύκλωσης, είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση θεατρικού χώρου, που ακόμα και το γύρω περιβάλλον του, συνθέτει ένα θεατρικό τοπίο που δύσκολα θα μπορούσε να αποδοθεί σκηνογραφικά.
Τόσο ο χώρος, όσο και τα σκηνικά της κάθε παράστασης, είναι φτιαγμένα από υλικά ανακύκλωσης, ενώ πολλά από τα κοστούμια έχουν προμηθευτεί από τα γειτονικά παζάρια μεταναστών.
Το CARTEL, δημιούργημα της Ομάδας CARTEL, στεγάζει σημαντικές και πρωτοποριακές καλλιτεχνικές επιλογές και δίνει βήμα σε θεατρικές ομάδες και ομάδες οποιασδήποτε μορφής τέχνης.
Το ΚΕΤ (Kέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων), είναι επίσης ένας ξεχωριστός χώρος, με ανορθόδοξη αρχιτεκτονική. Τη δεκαετία του ’70 λειτουργούσε ως χώρος που συναρμολογούσαν και επισκεύαζαν τηλεοράσεις. Μετά από χρόνια, η Φωτεινή Μπάνου και ο Δημήτρης Αλεξάκης, τον ανακάλυψαν, τον ερωτεύτηκαν και αποφάσισαν να κρατήσουν το όνομα και να του δώσουν ξανά ζωή. Πριν τέσσερα χρόνια, διοργάνωσαν τις πρώτες καλλιτεχνικές δράσεις με την βοήθεια και τη συνεργασία ομάδων και δημιουργών και σήμερα το ΚΕΤ είναι πια ένας τόπος συνάντησης νέων δημιουργών.
Το Τρένο στο Ρουφ, που εμπνεύστηκε η Τατιάνα Λύγαρη λειτουργεί ανελλιπώς από το 1997, ως ένας πρότυπος σιδηροδρομικός πολυχώρος πολιτισμού. Πρόκειται για ένα μνημείο της νεότερης ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού. Πρόκειται για μια αμαξοστοιχία σταθμευμένη στο κέντρο της Αθήνας, στην αποβάθρα του σιδηροδρομικού σταθμού Ρουφ. Αποτελείται από εννέα παλαιά βαγόνια - μεταξύ των οποίων και το «Ελληνικό Βαγόνι», ένα αυθεντικό Wagon Restaurant του Orient Express κατασκευής 1924 και μια μουσειακή ατμομηχανή, τύπου Μπρέντα του 1947 - που λειτουργούν ως θεατρική σκηνή, μουσική σκηνή, εστιατόριο, με μια ξεχωριστή κινηματογραφική αύρα. Τους καλοκαιρινούς μήνες, το Τρένο στο Ρουφ, μεταφέρει τις καλλιτεχνικές του δράσεις υπαίθρια, στην «Αποβάθρα» του σιδηροδρομικού σταθμού Ρουφ.
H Έλλη Παπακωνσταντίνου και η ομάδα της OΔC Ensemble, μετέτρεψαν ένα παλιό Βυρσοδεψείο- το μεγαλύτερο βυρσοδεψείο των Βαλκανίων του 19ου αιώνα- σε έναν ενδιαφέροντα χώρο, με πολλές απροσδόκητες γωνίες και αχανή έκταση. Βρίσκεται στη μετα-βιομηχανική περιοχή του Βοτανικού, στο κέντρο της Αθήνας.
Το Βυρσοδεψείο αποτελεί ένα grass root project, αποτελεί ένα ανοικτό πείραμα που απαντά στο ερώτημα: «πώς μπορεί να παραχθεί τέχνη σε δύσκολες εποχές;», σύμφωνα με την ομάδα.
Το Υπόγειο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, εκλύει ολοένα και περισσότερους σκηνοθέτες, που το προτιμούν για την «περιέργειά» του. Αρχικά οι άνθρωποι του Ιδρύματος, δεν είχαν σκεφτεί να χρησιμοποιήσουν ως χώρο παραστάσεων το υπόγειο γκαράζ, όταν όμως έγινε η αρχή φαίνεται πως πολλοί γοητεύτηκαν από τον industrial χαρακτήρα του και έκτοτε πάντα φιλοξενεί κάποια παραγωγή.