ΟΤΑΝ Η ΠΙΣΤΑ ΕΙΣΒΑΛΛΕΙ ΣΤΟ ΣΑΝΙΔΙ
- Ημερομηνία: Τρίτη, 01/12/2015 15:38
Τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότεροι καλλιτέχνες από διάφορους χώρους ανακαλύπτουν το θέατρο. Αξιοπερίεργο το φαινόμενο, μιας και σήμερα σίγουρα θεατρική πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή, τουλάχιστον από οικονομικής άποψης. Το σίγουρο λοιπόν είναι ότι αυτή η «μετακίνηση», δεν έχει οικονομικά κίνητρα. Πολύ περισσότερο αν μιλάμε για περιπτώσεις τραγουδιστών πίστας, που οι αμοιβές τους δεν μπορούν να συγκριθούν σε καμία περίπτωση, ακόμα και σήμερα, με αυτές των ηθοποιών.
Επίσης η αναγνωσιμότητα που προσφέρει το θέατρο σε σχέση με άλλα είδη είναι περιορισμένη.
Συμπέρασμα ούτε το χρήμα, ούτε η δόξα είναι τα αίτια.
Τότε τι; Ο ένας λόγος είναι ότι από τη στιγμή που η νυχτερινή Αθήνα και η τηλεόραση έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα από την κρίση, πολλοί καλλιτέχνες που δραστηριοποιούνταν σε αυτούς τους χώρους, έχουν μείνει πλέον εκτός αγοράς, οπότε στρέφονται στο θέατρο ως μια λύση ανάγκης.
Το θέμα όμως, είναι ότι η υποκριτική δεν είναι ένα χόμπι για να περάσει κάπως η ώρα μέχρι να βρούμε κάτι άλλο να κάνουμε, αλλά μια δουλειά που χρειάζεται αφοσίωση και σπουδή. Το γεγονός ότι κάποιοι από αυτούς τους νεόκοπους, πλην όμως ανεκπαίδευτους ηθοποιούς, μπορεί περιστασιακά να τα πηγαίνουν κάπως καλά στα πρότζεκτ που αναλαμβάνουν, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Η δουλειά ενός ηθοποιού δεν είναι να τα πάει καλά σε ένα ρόλο που θα του τον φέρουν στα μέτρα του, αλλά να μπορεί να αντεπεξέρχεται σε κάθε ρόλο.
Βέβαια, υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο όλοι αυτοί οι άνθρωποι να ανακαλύπτουν έναν νέο τρόπο έκφρασης, μέσα από το θέατρο.
Τότε μένει να ασχοληθούν ουσιαστικά με το αντικείμενο και να εκπαιδευτούν σε αυτό. Εν έτει 2015, δεν νοείται να υπάρχουν εμπειρικοί σε κανέναν χώρο, όπως και δεν νοείται η μεταφορά της νοοτροπίας, της ατμόσφαιρας και της φιλοσοφίας της κάθε "πίστας", στο θεατρικό σανίδι.