ΟΙ ΣΙΔΕΡΑΔΕΣ - ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Τρίτη, 24/01/2017 10:41
Το κείμενο του Milos Nikolic με τίτλο "Οι Σιδεράδες" σκηνοθετεί στη σκηνή του Αγγέλων Βήμα, ο Αυγουστίνος Ρεμούνδος. Πρόκειται για την παράλληλη ιστορία τριών σιδεράδων, ενός Γερμανού, ενός Σέρβου και ενός Ρώσου που τους χωρίζει ο πόλεμος και τους ενώνει ένα κοινό μυστικό.
Με φόντο το σιδεράδικο του Γερμανού αναζητούν την ταυτότητά τους και τους γιους τους. Ένα έργο που πραγματεύεται την αξία και την αυθεντικότητα της πατρότητας και το πως η αγάπη μπορεί να παρακάμψει τον πόλεμο, τον εθνικισμό και τη βία. Μέσα από τους κωμικούς διαλόγους ξετυλίγονται καταστάσεις με μία δόση τραγικότητας και ανθρωπιάς. Η κριτική στον πόλεμο και τις συνέπειές του είναι έντονη, καθώς και στις εθνικιστικές ιδιαιτερότητες που συχνά τείνουν να διαχωρίσουν τους ανθρώπους. Ο Χρήστος Γκούβης έκανε μια σύγχρονη μετάφραση και έφερε το έργο στο σήμερα και σε προβληματικές σύγχρονες.
Ο Αυγουστίνος Ρεμούνδος σκηνοθέτησε την παράσταση αυτή, παρουσιάζοντας τους χαρακτήρες της και τις ιδιαιτερότητές τους μέσα από τις καταστάσεις που βιώνουν και τις σχέσεις που αναπτύσσουν μεταξύ τους. Τα κωμικά περιστατικά είναι αυτά που δίνουν το μεγαλύτερο έναυσμα να πλησιάσουμε πραγματικά τους ήρωες, να τους καταλάβουμε και να δημιουργήσουμε μαζί τους μια αμφίδρομη σχέση. Αυτό γίνεται στις περισσότερες σκηνές με επιτυχία, με τους ηθοποιούς να είναι πολύ κοντά στο κοινό και να επικοινωνούν μ'αυτό. Η ερμηνευτική ομάδα έχει πολύ καλή σκηνική συνεργασία και καταφέρνει να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα ζεστή στην πλατεία και να κρατήσει το ενδιαφέρον του κοινού για τις περιπέτειες των τριών σιδεράδων. Βέβαια δε λείπουν και κάποιες σκηνές με ελαφρώς αφελείς διαλόγους, ενώ παρατήρησα και κάποια επαναληπτικότητα σε κάποιες από τις κωμικές ατάκες. Παρ' όλα αυτά το έργο δε χάνει τη ροή και το γρήγορο ρυθμό του βρίσκοντας σχεδόν άμεσα και πάλι το βηματισμό του. Ο σκηνοθέτης αφήνει κάποια μικρά περιθώρια αυτοσχεδιασμού, αλλά γενικά στηρίζεται στις γραμμές του κειμένου σκηνοθετώντας καταστάσεις και όχι απλά μικρές σκηνές-επεισόδια.
Ο Ερνέστος Βουτσίνος στο ρόλο του Πέτερ, του Γερμανού σιδερά, ερμηνεύει το χαρακτήρα του με φόρα,ένταση και έντονη κωμική χροιά. Ο λόγος του συνοδεύεται από έντονη κινητικότητα στη σκηνή και εκφραστικότητα του σώματος, πλάθοντας μια περσόνα με έντονα κωμικά στοιχεία, χωρίς όμως να της λείπει η σοβαρότητα και ο προβληματισμός. Δεν κανιβαλίζει το ρόλο του, αλλά ισορροπεί μεταξύ χιούμορ και σοβαρότητας.
Ο Ερμόλαος Ματθαίου ερμηνεύει το Σέρβο Άτσα βαδίζοντας και αυτός σε παρόμοια μονοπάτια. Δεν ξεφεύγει στην καρικατούρα και δεν προσπαθεί να εκβιάσει τις κωμικές καταστάσεις στις οποίες συμμετέχει, αλλά τις οικειοποιείται με άνεση και τις προβάλλει μέσα από το λόγο του. Κινητικός και αυτός στη σκηνή, χωρίς όμως να καταφεύγει σε υπερβολές.
Η Έφη Καραγιάννη παίζει τη Λουίζα, τη γυναίκα του Γερμανού σιδερά, με τρόπο που συνδυάζει χιούμορ και γυναικεία αξιοπρέπεια. Δυναμική και μπριόζα, κινείται με χάρη ανάμεσα στον άντρα της και το Σέρβο, προσθέτοντας αλατοπίπερο στις σκηνές που συμμετέχει. Με καλή συνεργασία λεκτική και κινητική και με τους δύο, δημιουργούν μια δυνατή ομάδα που διατηρεί στη σκηνή το ενδιαφέρον του έργου και το κωμικό μομέντουμ του, παρά τις όποιες εγγενείς αδυναμίες του κειμένου.
Ο Αβραάμ Παπαδόπουλος είναι τέλος ο Ιβάν, ο Ρώσος σιδεράς, που έχει μικρότερο ρόλο, αλλά κλείνει τον κύκλο του έργου και τον ολοκληρώνει. Συντονίζεται και αυτός με την υπόλοιπη ομάδα, προσθέτοντας τις δικές του πινελιές χιούμορ και το δικό του στίγμα.
Τα σκηνικά της Τόνιας Αβδελοπούλου θυμίζουν (αν και όχι έντονα) σιδεράδικο, ενώ τα κοστούμια της ίδιας, εξόχως αντιπροσωπευτικά του επαγγέλματος της παράστασης.
Η μουσική των String Demons δημιούργησε ένα εξαιρετικά ευχάριστο ηχητικά soundtrack για την παράσταση, ενώ οι φωτισμοί του Βαγγέλη Μούντριχα έπαιξαν επιτυχημένα με την εναλλαγή φωτός και σκιάς.
Συμπερασματικά, η παράσταση του Αγγέλων Βήμα είναι μια αντιπολεμική κωμωδία, με κάποιες μικρές αφέλειες στο κείμενο, με γνήσια όμως τη διάθεση να διασκεδάσει, αλλά και να προβληματίσει το κοινό της, μέσα από τη γελοιότητα των καταστάσεων που καυτηριάζει. Οι ερμηνείες των ηθοποιών υποστηρίζουν το κωμικό κομμάτι του έργου δυναμικά και το αποτέλεσμα που προκύπτει είναι ευπρόσωπο και διασκεδαστικό.