ΟΙ ΠΡΑΚΤΟΡΙΣΣΕΣ ΤΟΥ ΒΟΤΑΝΙΚΟΥ
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 26/10/2015 12:21
Ο Αυγουστίνος Ρεμούνδος σκηνοθετεί στη σκηνή του Vault, τις ΠΡΑΚΤΟΡΙΣΣΕΣ του Γ. Καλαβριανού, για να σώσουν τον πλανήτη. Θα τα καταφέρουν άραγε;
Τι είναι οι ΠΡΑΚΤΟΡΙΣΣΕΣ;
Οι ΠΡΑΚΤΟΡΙΣΣΕΣ είναι μια εμπνευσμένη παρωδία των ταινιών κατασκοπείας. Πρόκειται για μια κωμωδία που παρασύρει το κοινό σε ένα live action movie. Το θεατρικό έργο έχει γράψει ο Γιάννης Καλαβριανός και το ανακάλυψα πέρσι το χειμώνα. Τρεις γυναίκες, πρώην πράκτορες της Ρωσικής Ακαδημίας κατασκόπων, καλούνται και πάλι σε δράση, αναλαμβάνοντας μια αποστολή που κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει φέρει εις πέρας.
Τι αναζητούν αυτές οι περίεργες ηρωίδες;
Αναζητούν μια γυναίκα θρυλική δολοφόνο, τη Λουκρητία Στρογγανώφ, που έχει απαγάγει τον Τσέχο επιστήμονα Κονσταντίν Κονσταντίνοβιτς. Ο διάσημος επιστήμονας γνωρίζει που βρίσκεται το επιδημικό κρυπτοσπορίδιο, θανατηφόρο βακτήριο που αν πέσει στα χέρια της κινέζικης μαφίας, κινδυνεύει όλη η ανθρωπότητα. Οι ΠΡΑΚΤΟΡΙΣΣΕΣ πρέπει να δράσουν άμεσα για να σώσουν τον πλανήτη.
Μοιάζουν τα πρόσωπα του έργου να έχουν αναφορές από κόμικς και ταινίες δράσης. Χρησιμοποιείς αυτά τα στοιχεία στη σκηνοθεσία σου;
Όταν πρωτοδιάβασα το κείμενο του Καλαβριανού, μου ήρθε στον νου μια ταινία του Γούντι Άλεν, το «What’s up, tiger lily?». Σε αυτή την ταινία ο Γούντι Άλεν διασκευάζει την ιαπωνική περιπέτεια «Κάτζι νο κάτζι» και αντικαθιστά τον αρχικό διάλογο με έναν καινούργιο. Έτσι της δίνει μια εντελώς νέα πλοκή και διάσταση.
Αντίστοιχα οι «Πρακτόρισσες» είναι σαν μια κανονική ταινία δράσης, ένα action movie, που όμως οι διάλογοι είναι λίγο «πειραγμένοι». Το κείμενο δίνει τη δυνατότητα μεγάλης ελευθερίας στην σκηνοθετική προσέγγιση. Κράτησα τους καταιγιστικούς ρυθμούς της δράσης σε όλη την παράσταση, γρήγορες και κοφτές σκηνές, χωρίς ανάσα για τον θεατή μέχρι την τελική κορύφωση.
Φυσικά υπάρχουν αναφορές σε αμερικάνικες ταινίες δράσης και κατασκοπείας, καθώς και στους ήχους και τις κραυγές των κορεάτικων b movies. Μολονότι είμαι φαν των κόμιξ, δεν υπάρχουν ιδιαίτερες αναφορές σε αυτά.
Τι σου κέντρισε το ενδιαφέρον στο έργο αυτό;
Εκτός από όσα προανέφερα, νομίζω σημαντικό ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι δεν έχω ξανασκηνοθετήσει τόσες πολλές ωραίες γυναίκες μαζί… Επίσης είναι πρόκληση να φέρεις την ατμόσφαιρα και τον ρυθμό ενός action movie στο θέατρο.
Ποιες αναφορές γίνονται σε σχέση με τη δική μας κατάσταση;
Σε αυτό το έργο δεν υπάρχουν αναφορές, αλλά ίσως ο Καλαβριανός να γράψει το σίκουελ ΠΡΑΚΤΟΡΙΣΣΕΣ 2, όπου οι ηρωίδες θα καλούνται να βγάλουν την Ελλάδα από την κρίση και να σκίσουν τα μνημόνια.
Τελικά καταφέρνουν να σώσουν τον κόσμο; Μπορεί ο κόσμος άραγε να σωθεί;
Θα πρέπει να δείτε την παράσταση για να μάθετε… Δεν μπορώ να αποκαλύψω το τέλος! Όσον αφορά στον κόσμο, νομίζω δεν σώζεται με τίποτα.
Πώς βλέπεις τα πράγματα σήμερα εσύ στο θέατρο;
Τα τελευταία χρόνια γίνονται όλο και καλύτερα πράγματα στο θέατρο. Επιτέλους βλέπουμε πολλές καλές παραστάσεις στη διάρκεια της σεζόν, σε σχέση με το παρελθόν, όταν π.χ. σπούδαζα στη σχολή, που ξεχώριζαν 1-2 παραστάσεις τη χρονιά. Το χαρακτηριστικό της κρίσης είναι ότι έχουν δημιουργηθεί πολλές θεατρικές ομάδες με αποτέλεσμα να υπάρχει πληθώρα παραστάσεων και να βρισκόμαστε σε μια μεγάλη θεατρική άνθιση. Άλλωστε έχει αποδειχθεί ότι στους δύσκολους καιρούς, οι τέχνες ακμάζουν. Είναι γεγονός ότι ο κόσμος έχει επιστρέψει στον χώρο του θεάτρου. Θα ήθελα μόνο, να υπάρχει και οικονομικό αντίκρισμα στην τσέπη των καλλιτεχνών. Όλα δείχνουν όμως ότι η άνθιση είναι μόνο πολιτιστική και όχι οικονομική.
Τελευταία ασχολείσαι πολύ με τη σκηνοθεσία πολύ. Θέλεις να στραφείς περισσότερο προς τα εκεί;
Πάντα ήθελα να ασχοληθώ με τη σκηνοθεσία και ο λόγος που πήγα στην Δραματική σχολή ήταν επειδή τότε δεν υπήρχε τρόπος να σπουδάσω σκηνοθεσία θεάτρου στην Ελλάδα. Εκεί όμως κόλλησα το «μικρόβιο» του ηθοποιού με αποτέλεσμα ο χώρος της υποκριτικής να με κερδίσει. Θεωρώ ότι ο ένας χώρος δεν αποκλείει τον άλλον και είμαι ανοιχτός σε προτάσεις και για τα δύο.
Τι άλλο θα κάνεις το χειμώνα;
Ήδη παίζεται αυτή την περίοδο για δεύτερη χρονιά η παράσταση ΠΟΡΤΕΣ στο Θέατρο Αγγέλων Βήμα. Πρόκειται για το τελευταίο θεατρικό έργο της Χρύσας Σπηλιώτη που ανέβηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Διαρκείας Ελληνικού θεατρικού Έργου 21ου αιώνα σε δική μου σκηνοθεσία. Το έργο παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη. Ένα έργο που παίζει εξίσου με τη μνήμη, το γέλιο και το δάκρυ. Η Ευγενία Αποστόλου, ο Σπύρος Βάρελης και εγώ καλούμαστε να ερμηνεύσουμε δέκα ήρωες χωρίς αλλαγή κοστουμιού ή μάσκας.
Στο πλαίσιο του ίδιου Φεστιβάλ, στο θέατρο Αγγέλων Βήμα, θα σκηνοθετήσω τη ΜΗΔΕΙΑ του Δημήτρη Ζουγκού. Γραμμένο σε μέτρο τροχαϊκό ακολουθεί πιστά τα βήματα του Ευριπίδη ενώ ταυτόχρονα γεφυρώνει το χάσμα ανάμεσα στον αρχαίο κόσμο και τις συνήθειες του με τον παρόντα. Θα πρωταγωνιστούν η Έλενα Τυρέα και η Μαρία Καραβασίλη.
Σε ευχαριστώ.
Κι εγώ.