«ΟΙ ΠΑΙΧΤΕΣ» | ΚΡΙΤΙΚΗ
- Ημερομηνία: Τρίτη, 09/11/2021 19:47
Ο «κλέψας του κλέψαντος» γίνεται στο θέατρο «ΚΙΒΩΤΟΣ» με την άγρια κωμωδία «ΟΙ ΠΑΙΧΤΕΣ», του Νικολάι Β. Γκόγκολ, σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή. Μία ξέφρενη γιορτή, ένα δαιμονισμένο ανθρωποκυνηγητό που ξεκινάει από την απάτη, την κομπίνα, τη μανία, το πάθος του εθισμού, του αρρωστημένου ανταγωνισμού και την αλαζονεία, για να αναδείξει, εντέλει, όλο το φάσμα της τραγικότητας του ανθρώπου και τη σήψη μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Σ' ένα φτηνό πανδοχείο της επαρχιακής Ρωσίας, εμφανίζεται ένας έμπειρος χαρτοπαίχτης, που έχει αναγάγει τη χαρτοπαιξία σε υψηλή τέχνη απάτης. Η άφιξή του στο μέρος αυτό και η συνάντησή του με δύο, επίσης, σεσημασμένους χαρτοκλέφτες, σηματοδοτεί την έναρξη ενός ανελέητου παιχνιδιού με ανταγωνισμούς, συμμαχίες, εκπλήξεις, αγωνία, πάθος, αλαζονεία και ανατροπές, δίχως έλεος και επιστροφή. Σ' ένα περιβάλλον διαφθοράς, τα πάντα είναι δυνατά, πόσο μάλλον, όταν πρόκειται για σκοπό ζωής.
Ο Γκόγκολ δεν κάνει εκπτώσεις στους χαρακτήρες του, δεν ωραιοποιεί τα πάθη και τις ορμές των ενστίκτων τους. Τα έργα του, βαθιά διεισδυτικά στην ανθρώπινη συνείδηση, με χαρακτήρες ζωντανούς και ταραχώδεις, οι οποίοι παλεύουν με τους δαίμονές τους και δοκιμάζονται στις μεταξύ τους σχέσεις, καταδεικνύουν όλο το φάσμα της αυταπάτης και της φθοράς του ανθρώπου.
Ο Γιώργος Κουτλής μεταφράζει και σκηνοθετεί μια επιμελώς «άναρχη» παρέα, με έμπνευση, λεπτομέρεια, ακρίβεια, φρεσκάδα και με έναν άκρατο ενθουσιασμό. Ο σκηνοθετικός του πλουραλισμός κινείται ισόποσα μεταξύ κωμικού και τραγικού, λογικής και παραλόγου, ζωώδους και μεταφυσικού. Ο υπέρμετρος υποκριτικός αυτοσχεδιασμός, το σωματικό θέατρο, το γκροτέσκο, η αδρεναλίνη, η φρενήρης μουσική, οι ενδεικτικοί φωτισμοί και η αψεγάδιαστη κινησιολογία προσφέρονται απλόχερα σαν έκρηξη γιορτινής φιέστας.
Την πολύ καλή δραματουργική επεξεργασία του κειμένου υπογράφει ο ηθοποιός Βασίλης Μαγουλιώτης.
Η επιβλητική μουσική συμβάλλει καθοριστικά σε έναν καταιγιστικό ρυθμό, δημιουργώντας ηλεκτρισμένα ηχοτοπία. Είναι το στοιχείο της δραματουργίας που σηματοδοτεί και κατευθύνει τα επί σκηνής τεκτενόμενα. Ο μουσικός Αλέξανδρος Δράκος Κτιστάκης εισάγει διαφορετικά μουσικά είδη – από deep house, μέχρι thrash metal, αυτοσχεδιασμό κρουστών και χορωδιακά στοιχεία – γιατί ο ρυθμός είναι εκείνος που κινεί τα νήματα της δράσης. O ντράμερ Γιώργος Μπουκαούρης μαζί με τους ηθοποιούς, Γιώργο Τζαβάρα, Αλέξανδρο Χρυσανθόπουλο και Γιάννη Νιάρρο, παίζουν live μουσική, ξεσηκώνοντας τους θεατές.
Οι κινήσεις των ηθοποιών, χορογραφημένες άψογα με παιγνιώδη διάθεση από τον Αλέξανδρο Βαρδαξόγλου, κατέχουν προεξέχοντα ρόλο στην πλοκή της αφήγησης.
Το σκηνικό, της Αρτέμιδος Φλέσσα, αναδεικνύει, τόσο την ρεαλιστική πλευρά του έργου, όσο και την ποιητική του υπόσταση.
Τα κοστούμια, της Ιωάννας Τσάμη, συνάδουν με την όλη γκροτέσκα αίσθηση του έργου.
Οι ομιχλώδεις φωτιστικές δημιουργίες, του Σάκη Μπιρμπίλη, οριοθετούν την παρακμή του υπόκοσμου, που ανθίζει στα λόμπι φτηνών ξενοδοχείων.
Όσο για την ανδροπαρέα που απαρτίζεται από τους ηθοποιούς: Γιάννη Νιάρρο, Βασίλη Μαγουλιώτη, Ηλία Μουλά, Αλέξανδρο Χρυσανθόπουλο, Γιώργο Τζαβάρα, Γιώργο Μπουκαούρη και Χρήστο Στέργιογλου, η χημεία είναι εμφανής και κατακτημένη. Δένουν μεταξύ τους, τόσο διαβολεμένα καλά, χωρίς κενά και αστοχίες στη ροή της ιστορίας. Τινάζουν τη μπάνκα στον αέρα, ροκάρουν, γλεντούν κανονικά και το απολαμβάνουν. Η αδρεναλίνη τους φουλ στο κόκκινο. Ανταποκρίνονται 100% στα «ιερά καθήκοντα» της χαρτοπαιξίας που φαντάζει σαν μοναδικός αυτοσκοπός τους.
Ζωντανή μουσική, αχαλιναγώγητοι ρυθμοί, αναρχία, γοητεία και σκοτεινό χιούμορ, η παράσταση «ΟΙ ΠΑΙΧΤΕΣ» είναι μία ασταμάτητη, ιλιγγιώδης συνθήκη – οφθαλμαπάτη για τη σπουδαία τέχνη της εξαπάτησης. Ένα σύστημα γελοίων ανθρώπων που πατούν επί πτωμάτων για το προσωπικό τους συμφέρον, ξεχνώντας πως ο κίνδυνος ελλοχεύει για όλους. Το σίγουρο, πάντως, είναι πως οι παρέες κάνουν πάντα τη διαφορά.