• Buzz
  • ΟΙ ΑΘΙΚΤΟΙ | ΚΡΙΤΙΚΗ
ΟΙ ΑΘΙΚΤΟΙ | ΚΡΙΤΙΚΗ

ΟΙ ΑΘΙΚΤΟΙ | ΚΡΙΤΙΚΗ


5.0/5 κατάταξη (22 ψήφοι)

          Μια φιλία «άπιαστη» και «άθικτη», από τον χρόνο και τις δυσκολίες, είναι αυτή του Φιλίπ Ποζό ντι Μποργκό και του Αμπντέλ Γιασμίν Σελού. Δύο άνθρωποι, εκ διαμέτρου αντίθετοι, συναντήθηκαν κάτω από αντίξοες συνθήκες και δέθηκαν τόσο δυνατά, που στο τέλος η φιλία τους έγινε σενάριο κινηματογραφικής ταινίας.
          Η ταινία «The Intouchables», των Olivier Nakache και Εric Toledano, σημείωσε τεράστια εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία, τόσο στην Γαλλία όσο και παγκοσμίως

Το έργο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο θέατρο Νέος Ακάδημος, σε θεατρική διασκευή του Αντώνη Γαλέου, δραματουργική επεξεργασία – σκηνοθεσία του Νικορέστη Χανιωτάκη, με τον Αντώνη Καρυστινό και τον Σπύρο Χατζηαγγελάκη στο πρωταγωνιστικό ντουέτο.
          Πρόκειται για μία τρυφερή και ανθρώπινη δραμεντί χαρακτήρων, η οποία δε χάνει ποτέ, από το στόχαστρό της, τον θεατή, αξιοποιώντας ευρηματικές φαρσικές βινιέτες και γνήσια συγκίνηση. Το πνεύμα της είναι ξεκάθαρο και αγνό, το ύφος της σαφές και το φινάλε της αισιόδοξο.
Βασισμένη στην πραγματική ιστορία και τις αυτοβιογραφίες των δύο ηρώων, η παράσταση «ΟΙ ΑΘΙΚΤΟΙ» εστιάζει στην ουσιαστική σχέση δύο διαφορετικών ανδρών, στη σταδιακή επαφή και επικοινωνία, δύο εντελώς διαφορετικών κόσμων, κάτω από απρόσμενες και περίεργες συνθήκες. Μία ωδή στην αληθινή φιλία και τη διαφορετικότητα, ένας ύμνος στη ζωή που υπενθυμίζει ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και ότι τα πάντα μπορούν να αλλάξουν, αρκεί να είμαστε διατεθειμένοι να αποσυνδεθούμε από τα εξωτερικά χαρακτηριστικά μας και να επικοινωνήσουμε με τα μάτια της ψυχής και της καρδιάς.
          Ο Φιλίπ, ένας δισεκατομμυριούχος τετραπληγικός αριστοκράτης, επιλέγει για βοηθό του στην καθημερινότητα, τον Αμπντέλ, τον πιο απρόβλεπτο υποψήφιο, έναν πρόσφατα αποφυλακισμένο νεαρό μετανάστη. Παρόλο που, αρχικά, φαίνεται ότι η συνύπαρξή τους θα είναι επεισοδιακή, τελικά αποδεικνύεται σωτήρια και για τους δύο, αφού η ζωή τους αποκτά νόημα και αξία.
          Ο Νικορέστης Χανιωτάκης εμπνέεται από την αληθινή διάσταση της ιστορίας και με σεβασμό στο κείμενο υμνεί το ιδανικό της ζωής. Ευφάνταστα και ανεπιτήδευτα σκιαγραφεί με το πιο λεπτό πινέλο όλες τις εκφάνσεις των ανθρώπινων συναισθημάτων, μεταδίδοντας τα μηνύματα με τρόπο αβίαστο. Και όλα αυτά, μέσω σπιντάτων κινηματογραφικών εναλλαγών, μικρών σε διάρκεια σκηνών, με εικόνες γεμάτες από άφθονο χιούμορ και μπόλικη ευαισθησία. Ιδιαίτερη μνεία, στην πρωτότυπη και αναπάντεχη έναρξη της παράστασης, που από τα πρώτα κιόλας λεπτά καταλαβαίνεις ότι έχει γίνει εξαιρετική δουλειά.
          Τα ενδεικτικά σκηνικά και κοστούμια της Αρετής Μουστάκα, τα αποκαλυπτικά φώτα της Μελίνας Μάσχα και η υπέροχη μουσική σύνθεση του Αντώνη Παπακωνσταντίνου συντελούν σε ένα συμμετρικό σύνολο.
          Μία ξεχωριστή σχέση, μια υπέροχη φιλία δοσμένη με τόσο πειστική φυσικότητα, που υποκλίνομαι, με θαυμασμό, στο πρωταγωνιστικό δίδυμο, καθώς η μοναδική τους αλληλεπίδραση παράγει μαγεία. Τους χωρίζει μία ολόκληρη φιλοσοφία ζωής, τους ενώνει η ανάγκη για συντροφικότητα. Και οι δύο ανήμποροι, ο ένας σωματικά και ο άλλος κοινωνικά, πορεύονται χέρι με χέρι, ξεγελώντας τον ίδιο τον θάνατο. Καταπληκτική η σκηνική τους χημεία, παρασύρει και τον πιο δύσκολο θεατή.
          Ο Αντώνης Καρυστινός, ως «Φιλίπ», είναι υποδειγματικός. Καθηλωμένος στο αναπηρικό του αμαξίδιο -ακούνητος από το κεφάλι και κάτω- δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας για 90 λεπτά. Η τακτοποιημένη ζωή του αριστοκράτη ανατρέπεται με την άφιξη του βοηθού του. Αποκτά, ξανά, ενδιαφέρον, πάθος, ελπίδα, φως έχοντας πλάι του τον καλύτερο του φίλο και συνοδοιπόρο στη ζωή. Η όλη του παρουσία εκπέμπει σκηνική δεινότητα, ήθος και βαθιά εσωτερικότητα.
          Σαν κομήτης εισβάλει ο «Αμπντέλ», του Σπύρου Χατζηαγγελάκη, στον παγωμένο, ψυχοσωματικά, κόσμο του «Φιλίπ» -και ανατρέπει όλα τα δεδομένα του μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ο αλαζονικός, ματαιόδοξος και χωρίς ηθικούς φραγμούς, πρώην κατάδικος, τον κοιτάζει στα μάτια, δίχως οίκτο και δε σταματά πουθενά . Ένα αγόγγυστο δούναι και λαβείν, η μεταξύ τους σχέση. Ο ηθοποιός, χειμαρρώδης, αεικίνητος, ευθύβολος, αποδεικνύει έμπρακτα τη σκηνική του αξιόσυνη.
          Ο Σταύρος Καλλιγάς διακρίνεται για το μέτρο και τη συνέπειά του -στους πέντε διαφορετικούς ρόλους που καλείται να ερμηνεύσει με ευστοχία.
          Η Τζωρτζίνα Λιώση, φρέσκια, δυναμική και συνεπής, στον ρόλο της ορθολογιστρίας «Μαγκαλί», που είναι το δεξί χέρι του «Φιλίπ».
          Στο πρόσωπο του «Ανταμά» απεικονίζεται όλο το παρελθόν του «Αμπντέλ». Ο μικρός αδερφός του, Μιχάλης Ψαλίδας, κινείται με ωριμότητα και σύνεση στο σανίδι.
          Αυθόρμητη και παιγνιώδης η Χρύσα Μιχαλοπούλου ως «κόρη» του «Φιλίπ».
          Όλοι τους πολύ καλοί, αληθινοί, πειστικοί στο ύφος και το περιεχόμενο του κειμένου.
          Μην περιμένεις τα πράγματα να γίνουν καλύτερα, ευκολότερα, απλούστερα. Η ζωή θα είναι πάντα περίπλοκη. Μάθε να είσαι ευτυχισμένος στο παρόν. Διαφορετικά, θα σου τελειώσει ο χρόνος.
          Ένα απλό, βαθιά συναισθηματικό έργο από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο, σμιλευμένο με τρυφερότητα, γλυκύτητα, πάθος, ευαισθησία, συγκίνηση, χιούμορ, με τα πάνω και τα κάτω του, όπως άλλωστε είναι και η πραγματική ζωή.
«ΟΙ ΑΘΙΚΤΟΙ», στον Νέο Ακάδημο, ήρθαν για να γίνουν λατρεία. Με μία λέξη: εκπληκτικοί!


Αφήστε σχόλιο

Παρακαλούμε συνδεθείτε για να αφήσετε σχόλιο.