Ο ΝΙΚΟΛΑΣ ΜΑΚΡΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΥΣΣΑΝΔΡΟΣ ΤΟΥ 'ΑΥΤΗ Η ΝΥΧΤΑ ΜΕΝΕΙ'
- Ημερομηνία: Τετάρτη, 19/10/2016 19:15
Το all4fun.gr παρουσιάζει το πρόσωπο της εβδομάδας: Νικόλας Μακρής - Ηθοποιός / Σκηνοθέτης
H ιδιαίτερη και γοητευτική τέχνη της υποκριτικής τον κέρδισε στο πανεπιστήμιο, όταν σπούδαζε χρηματοοικονομικά στον Πειραιά. Στη γενέτειρα του, τη Λάρισα δεν είχε την ευκαιρία να λάβει πολλά θεατρικά ερεθίσματα, όμως ο ενθουσιασμός όταν βρέθηκε πάνω στη σκηνή οδήγησε αυτόματα και στην απόφαση του να γίνει ηθοποιός.
Για το Νικόλα Μακρή η υποκριτική είναι η πιο φυσική τέχνη, είναι γενικότερα ένα παιχνίδι και έτσι πρέπει να παραμένει, όσο σκληρές και αν είναι οι εκάστοτε συνθήκες δουλειές.
Μετρώντας ήδη σημαντικές συνεργασίες και με άξονα την ομαδικότητα (την οποία έζησε για τα καλά με το υπόλοιπους συμμαθητές του στη δραματική σχολή της Νέλλης Καρρά και ακόμα τον συνοδεύει) ανυπομονεί πώς και πώς να ξεκινήσει το διάσημο, “Αυτή η νύχτα μένει” σε σκηνοθεσία Κίρκης Καραλή. Ένα έργο, το οποίο είναι βασισμένο στο βιβλίο του Θάνου Αλεξανδρή και παρουσιάζει στιγμές από τα μπουζούκια της επαρχίας στη δεκαετία του ‘80, όπως τις έζησε ο συγγραφέας.
“Η ταινία που έγινε εμπνεύστηκε από το βιβλίο, αλλά η παράσταση μας προσπαθεί να αποδώσει ολόκληρο εκείνον τον κόσμο που δεν υπάρχει πια. Ο Θάνος συμμετέχει στην παράσταση και μας μεταφέρει την εμπειρία του, για να δούμε αυτόν τον κόσμο όπως πραγματικά ήταν. Δε θα μπορούσαν να χωρέσουν όλα σε μια παράσταση και γι' αυτό έγινε μια επιλογή ιστοριών και χαρακτήρων. Όσοι συμμετέχουν είναι οι πρωταγωνιστές της ιστορίας τους. Ο κόσμος που αποτυπώνει η παράσταση αποτελεί πραγματικότητα της σύγχρονης Ελλάδας. Εκεί μέσα φαίνονται οι παθογένειες της πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης που επικρατούσαν και συνεχίζουν μέχρι σήμερα. Είναι μια ενδοσκόπηση της κοινωνίας με άξονα τα πάθη και τις ανασφάλειες μας. Κάποιοι θα αναπολήσουν, κάποιοι θα προβληματιστούν και κάποιοι θα διασκεδάσουν. Έχει και τραγούδι και χορό. Η Κίρκη έχει το ταλέντο να δημιουργεί πολύ ωραίο και ασφαλές κλιμα στις πρόβες, που ευνοεί τον αυτοσχεδιασμό και καταλήγει σε μια “χειροποίητη” παράσταση, όπως ήταν η περσινή της Γκάμπυ. Το άλλο της ταλέντο είναι στην επιλογή των ηθοποιών”, αναφέρει ο Νικόλας που υποδύεται τον Λύσσανδρο, έναν ερωτευμένο μπουζουκτσή - φιλόσοφο του έρωτα, ο οποίος μέσα στον σκληρό κόσμο της νύχτας αναζητά τη συναισθηματική πληρότητα.
Η φετινή σεζόν τον βρίσκει παράλληλα να συμμετέχει στη σειρά “Ζωή μου”, που έχει ως κεντρική ιστορία τη ζωή δύο νέων ανθρώπων που λόγω τραγικών συμβάντων αναλαμβάνουν την κηδεμονία ενός μικρού κοριτσιού. Εκεί υποδύεται τον Κώστα, έναν φωτογράφο σε εμπόλεμες ζώνες, εργένη και τυχοδιώκτη, μέχρι τη στιγμή που παίρνει υπό την προστασία του τη Δήμητρα (Κατερίνα Γερονικολού) και τη μικρή Ζωή. Η αγάπη του για αυτές τις δύο, αλλάζουν τον ίδιο και τη ζωή του”.
Οι συγκυρίες παίζουν σημαντικό ρόλο στο συγκεκριμένο επάγγελμα και έτσι ο Νικόλας επιστρέφει μετά από καιρό στην τηλεόραση, δεδομένου πως ενώ είχε δεχθεί στο παρελθόν αξιόλογες προτάσεις δεν ήταν διαθέσιμος. Έχοντας περάσει μεταξύ άλλων από το “Χαρά αγνοείται” και τον "Καρυωτάκη" η συμμετοχή του στο επεισόδιο “Ένα φιλί για τον Αντώνη” στους Αληθινούς Έρωτες μαζί με την Κατερίνα Διδασκάλου και τη Δήμητρα Χατούπη είναι από τις πλέον αξιοσημείωτες της συγκεκριμένης αυτοτελούς σειράς.
Έχοντας το χάρισμα να παίζει το ίδιο αποτελεσματικά έναν ζεν-πρεμιέ, καθώς και ένα λαϊκό παιδί (όπως στο Φιλουμένα δίπλα στην Ελένη Ράντου) ο Νικόλας δε μένει μόνο σ’ αυτήν την εικόνα, αλλά συνεχώς ψάχνεται. Κάπως έτσι στις σπουδές του στο Λος Άντζελες προέκυψε και η σκηνοθεσία στον κινηματογράφο. Το “Κομμάτι από Ουρανό” με τον Ορέστη Τζιόβα και την Ντάνη Γιαννακοπούλου ήταν μόνο η αρχή, δεδομένου πως ήδη ετοιμάζει τη δεύτερη μικρού μήκους ταινία, ενώ έχει ξεκινήσει να δουλεύει και ένα σενάριο για την πρώτη του μεγάλου μήκους.
* Δεν ήταν παιδικό όνειρο να γίνω ηθοποιός, τουλάχιστον όχι αναγνωρισμένο. Μεγαλώνοντας στη Λάρισα είχα ελάχιστα θεατρικά ερεθίσματα. Με το που μπήκα στο πανεπιστήμιο, από την πρώτη κιόλας βδομάδα, έψαξα και βρήκα τη θεατρική ομάδα των φοιτητών. Έγινε κάπως αυτόματα και ακόμη δε μπορώ να το εξηγήσω. Αυτή ήταν η αρχή και ακολούθησαν και άλλες ερασιτεχνικές ομάδες, μέχρι να αποφασίσω να σπουδάσω σε δραματική σχολή.
* Η υποκριτική είναι μια πολύ ιδιαίτερη και γοητευτική τέχνη. Είναι η πιο φυσική τέχνη και διαδικασία. Κάτι που όλοι κάνουμε από παιδιά. Παίζουμε ρόλους με στρατιωτάκια και κούκλες, φτιάχνουμε ιστορίες και αναπαράγουμε, αποδομούμε και επανασυνθέτουμε τον κόσμο. Είναι παιχνίδι και έτσι πρέπει να παραμείνει, όσο σκληρές κι αν είναι οι συνθήκες της κάθε δουλειάς. Δουλεύεις με τον εαυτό σου, εκπαιδεύεις το εργαλείο σου, για να μπορείς να δημιουργήσεις αυτό που φαντάζεσαι ή σου ζητείται κάθε φορά. Οι απαιτήσεις της κάθε δουλειάς μπορεί να εκτείνονται από την απλή φυσική σου παρουσία μέχρι και τις πολύμηνες πρόβες για να πετύχεις το αποτέλεσμα. Αλλά όσο απλό, βαρετό ή δύσκολο και να είναι λόγω απαιτήσεων και συνθηκών, δε πρέπει ποτέ να χάνεις τον ενθουσιασμό σου. Το θεό μέσα σου (εν - θεό) που έλεγε και ο Μίλτον Κατσέλας και ήταν ζητούμενο στη σχολή του στο Λος Άντζελες όπου παρακολούθησα μαθήματα. Αυτό είναι ίσως και το πιο δύσκολο σε αυτή την τέχνη.
* Δε νομίζω ότι έχει νόημα η διάκριση σε νέους και παλιούς ηθοποιούς, όσoν αφορά στα προβλήματα του επαγγέλματος με κρίση ή χωρίς. Πέρα από την εμπειρία που βοηθάει στις αποφάσεις και τον κύκλο που έχουν δημιουργήσει οι πιο παλιοί, κατά τ’ άλλα οι ηθοποιοί είναι σχετικά ίσοι απέναντι στην κρίση. Η διαφορά είναι στη δύναμη που έχουν λόγω “ονόματος”. Και αυτό είναι κάτι που μπορεί να ισχύει και για νέους ηθοποιούς.
* Θ' απαντήσω με κλισέ σχετικά με το αν η τέχνη δίνει απαντήσεις, αλλά νομίζω ότι εν μέρει ισχύει. Από την άλλη η τέχνει θέτει και ίσως ξεκαθαρίζει τα ερωτήματα. Ανοίγει το δρόμο για να βρουν οι άνθρωποι τις απαντήσεις. Αν και εφόσον ψάξουν. Ακέραιες απαντήσεις δίνει η επιστήμη.
* Η Κίρκη Καραλή έχει το ταλέντο να δημιουργεί πολύ ωραίο και ασφαλές κλιμα στις πρόβες, που ευνοεί τον αυτοσχεδιασμό και καταλήγει σε μια “χειροποίητη” παράσταση, όπως ήταν η περσινή της Γκάμπυ. Το άλλο της ταλέντο είναι στην επιλογή των ηθοποιών. Η ομάδα έδεσε από νωρίς και όσο προχωρούν οι πρόβες, τόσο επιβεβαιώνεται. Γελάμε, προβληματιζόμαστε, συζητάμε, αμφισβητούμε και δημιουργούμε όλοι μαζί. Δε συμβαίνει συχνά στο επαγγελματικό θέατρο. Ήξερα που έμπλεκα και το είχα ανάγκη.
* Το “Αυτή η νύχτα μένει” είναι το βιβλίο του Θάνου Αλεξανδρή που παρουσιάζει στιγμές από τα μπουζούκια της επαρχίας στη δεκαετία του ‘80, όπως τις έζησε ο συγγραφέας. Η ταινία που έγινε εμπνεύστηκε από το βιβλίο, αλλά η παράσταση μας προσπαθεί να αποδώσει ολόκληρο εκείνον τον κόσμο που δεν υπάρχει πια. Ο Θάνος συμμετέχει στην παράσταση και μας μεταφέρει την εμπειρία του, για να δούμε αυτόν τον κόσμο όπως πραγματικά ήταν. Δε θα μπορούσαν να χωρέσουν όλα σε μια παράσταση και γι αυτό έγινε μια επιλογή ιστοριών και χαρακτήρων που εμφανίζονται και φωτίζουν τις διάφορες πτυχές εκείνης της πραγματικότητας Όσοι συμμετέχουν είναι οι πρωταγωνιστές της ιστορίας τους.
* Παίζω τον Λύσανδρο, έναν ερωτευμένο μπουζουκτσή - φιλόσοφο του έρωτα, που μέσα στον σκληρό κόσμο της νύχτας αναζητά την συναισθηματική πληρότητα. Ο κόσμος που αποτυπώνει η παράσταση, που κάποιοι τον θυμούνται και άλλοι τον φαντάζονται, αποτελεί πραγματικότητα της σύγχρονης Ελλάδας. Εκεί μέσα φαίνονται οι παθογένειες της πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης που επικρατούσαν και συνεχίζουν μέχρι σήμερα. Είναι μια ενδοσκόπηση της κοινωνίας με άξονα τα πάθη και τις ανασφάλειες μας. Κάποιοι θα αναπολήσουν, κάποιοι θα προβληματιστούν και κάποιοι θα διασκεδάσουν. Έχει και τραγούδι και χορό.
* Η σειρά “Ζωή μου” είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Καρμέλα Κατσαμένη. Η κεντρική ιστορία αφορά στη ζωή δύο νέων ανθρώπων που λόγω τραγικών συμβάντων αναλαμβάνουν την κηδεμονία ενός μικρού κοριτσιού και έρχονται αντιμέτωποι με πολλά μυστικά που αποκαλύπτονται και έχθρες από το κοντινό τους περιβάλλον. Μεγάλος συμπαραστάτης τους ο έρωτας. Τη σειρά συμπληρώνουν και άλλοι χαρακτήρες και ιστορίες με έντονες δραματικές εξελίξεις.
* Ο Κώστας που υποδύομαι, είναι ένας φωτογράφος σε εμπόλεμες ζώνες, εργένης και τυχοδιώκτης, μέχρι τη στιγμή που παίρνει υπό την προστασία του τη Δήμητρα (Κατερίνα Γερονικολού) και τη μικρή Ζωή. Η αγάπη του για αυτές τις δύο, αλλάζουν τον ίδιο και τη ζωή του. Είναι η πρώτη μου φορά που συμμετέχω σε καθημερινή σειρά και παραδέχομαι πως είναι πολύ πιο δύσκολο απ' ότι περίμενα. Οι ρυθμοί και ο φόρτος είναι τέτοια, που δε θα τα έβγαζα πέρα χωρίς συμπαραστάτες το συνεργείο και τους συναδέλφους ηθοποιούς.
* Στη δουλειά μας παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο οι συγκυρίες. Υπήρξαν καλές προτάσεις στην τηλεόραση όταν δεν ήμουν διαθέσιμος και το αντίστροφο. Απ' όλες τις συμμετοχές μου ξεχωρίζω το επεισόδιο στους “Αληθινούς Έρωτες” που ήταν η πρώτη τηλεοπτική μου δουλειά, αλλά και αυτή με το μεγαλύτερο αντίκτυπο στον κόσμο μέχρι στιγμής. Ήμουν πολύ “φρέσκος” και άπειρος και στα γυρίσματα κυριολεκτικά ήμουν σε μία μη συνειδητή κατάσταση. Όλα αυτά τα είδα στο αποτέλεσμα και η δουλειά αυτή έχει μοναδική θέση μέσα μου. Ακόμη με αναγνωρίζουν από αυτό το επεισόδιο. Ακραίο θεωρώ όταν κάποιος που μόλις γνώρισες ρωτάει “από που σε ξέρω;”, ενώ καταλαβαίνεις ότι τη γνωρίζει την απάντηση.
* Άργησα να συνειδητοποιήσω την αγάπη μου για την κινηματογραφική δημιουργία. Αυτό ξεκίνησε από τις σπουδές μου στο Λος Άντζελες, όπου μέσα στη σχολή έκανα και τα πρώτα μου ταινιάκια. Μέσα από δοκιμές και πειραματισμούς έκανα τις πρώτες μικρού μήκους. Το “Κομμάτι από Ουρανό” είναι η πρώτη μου ολοκληρωμένη ταινία και έγινε με πολλή αγάπη και ενθουσιασμό από όσους συμμετείχαν. Ήταν για μένα το επίσημο ξεκίνημα μου. Αυτήν την περίοδο δουλεύω ένα σενάριο για μικρού μήκους ταινία, καθώς και ένα για μεγάλου μήκους. Η μικρού είναι για πιο άμεσα, ενώ η μεγάλου θέλει το χρόνο της να ωριμάσει και να οργανωθεί.
* Είναι πολλές φορές που μου λείπει η σχολή και κυρίως οι άνθρωποι της. Εκεί γνωρίζαμε την τέχνη και τους εαυτούς μας μέσα από αυτή. Η δραματική σχολή παίζει καθοριστικό ρόλο στην πορεία του ηθοποιού και κυρίως στα πρώτα βήματα, πριν αρχίσουν οι έντονες επιρροές του επαγγελματικού χώρου. Στη σχολή της Νέλλης Καρρά μάθαμε να δουλεύουμε πολύ ομαδικά και να νοιαζόμαστε για τους άλλους και το σύνολο της κάθε δουλειάς. Ήμασταν πολύ δεμένο τμήμα και είχαμε δημιουργήσει έναν χώρο ασφάλειας και σεβασμού. Συχνά αφήναμε τον εαυτό μας στην άκρη για να ασχοληθούμε με το σύνολο. Αυτό στη συνέχεια καταλάβαμε πως σπάνια ίσχυε στο χώρο και μερικές φορές ήταν και η αχίλλειος πτέρνα μας.
* Ακόμη κάνω προσπάθειες να εστιάσω στην ατομική δουλειά όταν η ομαδική δεν ευνοείται. Είναι φυσικό με κάποια παιδιά από τη σχολή να δέσαμε και να ταιριάξαμε περισσότερο. Από τέτοια σχέση προέκυψε και η ομάδα “Άλογοι” ακριβώς μετά τη σχολή με το Λευτέρη Ελευθερίου και το Νίκο Αξιώτη.
* Κάναμε μια ωραία πορεία με την ομάδα μέχρι που χώρισαν οι δρόμοι μας, αλλά κάθε φορά που βρισκόμαστε συζητάμε για την αναβίωση της. Ήταν από τις πιο δημιουργικές φάσεις της ζωής μου.
* Η σχέση μου με το γράψιμο και τη σκηνοθεσία στο θέατρο είναι ερωτικά ανώριμη. Αναγνωρίζω το πάθος μου για αυτά. Τα επισκέπτομαι. Ζούμε έντονες στιγμές. Τσακωνόμαστε και απομακρυνόμαστε χωρίς προφανείς λόγους. Μου λείπουν και ξαναβρισκόμαστε.
* Στην Αθήνα μου αρέσει που χωράει και έχει σχεδόν τα πάντα. Από τα πιό ποταπά μέχρι τα πιο υψηλά. Με ενοχλεί η αναλογία των παραπάνω.
* Στο All4fun μου αρέσει το ότι στηρίζει τους νέους ανθρώπους και δίνει βήμα στην καλλιτεχνική δραστηριότητα χωρίς προφανείς τουλάχιστον εμπάθειες.
Tου Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 18/10/2016