Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΗΜΕΝΟΥΣ
- Ημερομηνία: Σάββατο, 02/01/2016 10:26
Η χρονιά που πέρασε, ήταν γεμάτη από μεγάλες τραγωδίες, που κομματιάστηκαν σε μικρές προσωπικές και οικογενειακές ιστορίες πόνου και απώλειας κυνηγημένων ανθρώπων. Γεγονότα, που στην αρχή μας προξένησαν φρίκη, μετά ανακαθήσαμε ανήσυχοι, συγκινηθήκαμε, κλάψαμε και τώρα αντιμετωπίζουμε τον κίνδυνο να το συνηθίσουμε. Να συνηθίσουμε το κτήνος.
Τι κάνουμε λοιπόν γι’ αυτό; Το μετουσιώνουμε μέσω του πολιτισμού και της ανθρωπιάς. Αυτό που έκαναν οι γενναίοι συμπατριώτες μας στα νησιά, σώζοντας ψυχές ή αυτό που κάνουν οι καλλιτέχνες συμπαραστεκόμενοι μέσα από την τέχνη τους.
Υπάρχει και άλλος τρόπος συνεισφοράς. Ως υπεύθυνοι πολίτες ν’ απαιτήσουμε νόμους. Γιατί η ωμή αλήθεια είναι, ότι η Ευρώπη αυτή τη στιγμή, τρέχει πίσω απ’ τα γεγονότα, μ’ εκείνα τα παλιά παπούτσια που φορά, με προκαταλήψεις, ιδεοληψίες, αστερίσκους.
Αμφιβάλλω αν οι ιθύνοντες συνειδητοποιούν τη διαφορά: immigrant - migrant. Οι migrants, οι απόδημοι, οι πρόσφυγες, είναι οι πολλοί. Οι μετανάστες είναι οι λίγοι. Εκτός από τη Συρία, υπάρχει η Σιέρα Λεόνε, η Νιγηρία και άλλες Αφρικανικές χώρες. Αυτοί οι άνθρωποι δε θα γυρίσουν στη χώρα τους, ούτε για να πεθάνουν. Η γη εκεί, έχει σκαφτεί και ερημωθεί, είναι κοινό μυστικό.
Ο τόπος μας για να συνεισφέρει, χρειάζεται το αντίθετο της ουτοπίας. Επιστήμη, νόμους και επιμονή. Και οι μη ακούοντες, κάποτε θ’ αναγκαστούν ν’ ακούσουν. Καλή Χρονιά.
Real news 1/1/2016
(φωτογραφία ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΦΑΜΑΝΩΛΗΣ)