Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΥΡΟΣ ΣΤΟ ONLYTHEATER
- Ημερομηνία: Δευτέρα, 18/07/2016 15:05
Ο Γιάννης Βούρος μιλάει για το έργο του Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή ΤΟΥ ΚΟΥΤΡΟΥΛΗ Ο ΓΑΜΟΣ, που περιγράφει τις παθογένειες της φυλής μας και στο οποίο δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας.
- Είχατε επιλέξει το έργο του Ραγκαβή και για το ρεπερτόριο του ΚΒΘΕ και τώρα επιστρέφετε σε αυτό ως ηθοποιός. Γιατί;
Το γεγονός ότι το είχα διαλέξει για να παιχτεί στο ΚΒΘΕ, ένα κρατικό οργανισμό με ό,τι αυτό συνεπάγεται, νομίζω ότι δείχνει το ενδιαφέρον μου για το έργο, που αφορά πολύ στο σήμερα και σε όσα μας συμβαίνουν. Τώρα έχω την ευκαιρία να το παίξω κι ως ηθοποιός και να ταξιδέψει η παράσταση σε όλη την Ελλάδα. Με ενδιαφέρει στο σύνολό του αυτό το έργο, τα όσα μεταφέρει παράλληλα με το ευφρόσυνο κλίμα του. Το άλλο ήταν ότι ο ρόλος αυτός, απαιτεί μια μεταμόρφωση. Δεν είναι εύκολο ένας ηθοποιός με τα δικά μου μέσα, να υποδυθεί έναν καλοκάγαθο χοντρούλη ράφτη κι αυτό είναι για μένα μια πρόκληση. Προσπαθώ τα τελευταία χρόνια να παίζω ρόλους όπου χρειάζεται να μεταμορφώνομαι και να διαχειρίζομαι με διαφορετικό τρόπο τα εκφραστικά μου μέσα.
- Υπάρχει κάποιος ρόλος που θέλετε να παίξετε;
Δεν ονειρεύομαι ρόλους, ποτέ δεν το έκανα και δεν κυνηγάω πράγματα. Δέχομαι τη ζωή όπως έρχεται και από τις προτάσεις που μου γίνονται, επιλέγω αυτή που με εκφράζει και νομίζω ότι αφορά και το κοινό.
- Αυτό το έργο, αν και πολύ παλιό γιατί ακόμα και σήμερα έχει δυναμική;
Παλιά είναι η υπογραφή του Ραγκαβή, που το έγραψε το 1843, αλλά μεταφέρει την εικόνα μιας Ελλάδας, που δεν διαφέρει σε πολλά από τη σημερινή πραγματικότητα που όλοι ζούμε. Τότε η Ελλάδα ήταν ένα νεοσύστατο κράτος, που υπήρχε με δανεικούς νόμους, δανεικούς θεσμούς, δάνεια από τις μεγάλες δυνάμεις . Όλα αυτά, ανάγλυφα αποτυπώνουν τη σημερινή κατάσταση. Μέσα από το κωμικό στοιχείο του Ραγκαβή και τη φόρμα του λαϊκού θεάτρου, ο θεατής ταυτίζεται κι αναγνωρίζει όσα του συμβαίνουν.
- Τι συμβαίνει με τον Κουτρούλη;
Είναι νομίζω η σκοτεινή πλευρά του Έλληνα. Ο Kουτρούλης προκειμένου να πετύχει έναν σκοπό, να παντρευτεί την όμορφη Ανθούσα, μπαίνει σε μια περιπέτεια. Αυτή δεν τον θέλει, επειδή είναι ράφτης κι εκείνος παρασυρμένος από τον έρωτά του, προσπαθεί να γίνει υπουργός και μετέρχεται όλων των άνομων μέσων. Μέσα από αυτήν την ιστορία βλέπουμε το καιροσκοπικό στοιχείο, αλλά και πώς λειτουργεί το πολιτικό σύστημα.
- Η λαϊκή ρήση για τον γάμο του Κουτρούλη, πώς προέκυψε;
Δεν έχει καμία σχέση με το έργο, προέρχεται από μια περιοχή της Μεθώνης. Εκεί υπήρχε ένα παράνομο ζευγάρι. Η γυναίκα προσπαθούσε να πάρει διαζύγιο, για να παντρευτεί τον αγαπημένο της, ακόμα και ο σύζυγος της ήταν πρόθυμος να της το δώσει, αλλά οι συμβάσεις της εποχής έκαναν δύσκολα τα πράγματα. Τελικά βρέθηκε ένας αρχιερέας να δώσει το πολυπόθητο διαζύγιο, όταν πια οι παράνομοι εραστές ήταν ηλικιωμένοι. Τα γλέντια για τον γάμο κράτησαν μια εβδομάδα και το έθιμο αυτό έχει μείνει. Αυτήν τη ρήση χρησιμοποιεί και ο Ραγκαβής.
- Η σκηνοθεσία της παράστασης, υιοθετεί τη φόρμα του λαϊκού θεάτρου;
Δεν είναι εύκολο να μιλήσεις για μια παράσταση, γιατί είναι ένα αυθύπαρκτο θέαμα. Η σκηνοθεσία είναι του Γιάννη Καλατζόπουλου, ο οποίος έχει κάνει και μια διασκευή, γιατί η αρχαΐζουσα γλώσσα του Ραγκαβή, δεν είναι τόσο εύληπτη, ούτε για το θεατή ούτε για τον ηθοποιό. Υπάρχει μουσική και πολλά τραγούδια, που ερμηνεύονται εξαιρετικά από τους συναδέλφους. Είναι υποστηρικτικό στοιχείο η μουσική στη παράσταση, γιατί πολλά πράγματα περνούν μέσα από τα τραγούδια.
- Ο Κουτρούλης, λόγω ενός έρωτα, πέφτει σε μαύρη τρύπα, θα λέγαμε. Ο σύγχρονος Έλληνας, όμως;
Νομίζω ότι ένα μεγάλο πρόβλημα αυτού του τόπου, είναι ότι δεν έχει αισθητική. Στη ζωή του, στα κτίρια, στην πολιτική τελικά. Η χώρα μας πάσχει από το κενό που δημιουργήθηκε στην πορεία της, καθώς δεν γνώρισε ούτε Αναγέννηση ούτε Διαφωτισμό.
- Όταν λέτε αισθητική τι εννοείτε;
Ευγένεια στη ζωή και στις πράξεις.
- Το θέατρο, αν και θεωρητικά πηγαίνει καλά, ως επαγγελματικός κλάδος υφίσταται τριγμούς.
Ναι, δεν είμαι αισιόδοξος για το άμεσο μέλλον, ούτε για το θέατρο, ούτε για όλα τα υπόλοιπα. Η τέχνη και ο πολιτισμός περνούν σκοτεινές μέρες. Το επάγγελμα έχει καταργηθεί σχεδόν, δεν υπάρχει και το αποκούμπι πια της τηλεόρασης, από το οποίο οι ηθοποιοί είχαν ένα εισόδημα. Οι ηθοποιοί τώρα δουλεύουν με συμφωνίες και συνθήκες βαμβακοφυτείας. Δεν είναι αλήθεια ότι τα θέατρα έχουν κόσμο. Ούτε το χειμώνα, ούτε το καλοκαίρι. Γι’ αυτό κάποια στιγμή είχα ψέξει τους συνάδελφους που γράφουν συνεχώς για sold out, γιατί δημιουργούν μια πλαστή εικόνα. Υπάρχουν κάποιες mainstream παραστάσεις που πάνε καλά, κάποιες απλώς τα βγάζουν πέρα και κάποιες, οι περισσότερες, φυτοζωούν. Το θεατρόφιλο κοινό ήταν περίπου 150.000 – 160.000 , αυτό το κοινό τώρα έχει περιοριστεί στο ένα τέταρτο.
- Υπάρχει λύση στο πρόβλημα;
Έχω συζητήσει με πολλούς συνάδελφους και με παραγωγούς, έχω προτείνει πράγματα και η λύση κατά τη γνώμη μου, είναι σαν το αυγό του Κολόμβου, είναι πολύ απλή, αλλά απαιτεί μια συλλογική αντιμετώπιση του προβλήματος και χρειάζεται ο καθένας μας να παραμερίσει τις προσωπικές του βλέψεις.
- Πώς βλέπετε τα όσα συμβαίνουν στο χώρο του πολιτισμού;
Όλα όσα συμβαίνουν είναι απόρροια αυτού που σας είπα, περί αισθητικής. Μην έχοντας καμία επαφή με την ευγένεια και την παιδεία, μοιραία εκπίπτει η σχέση που έχουμε με τον χώρο του πολιτισμού.
- To χειμώνα τι ετοιμάζετε;
Θα κάνουμε από τα μέσα Ιανουαρίου ένα εξαιρετικό έργο της Άσπας Καλλιάνη με τον Σταύρο Ζαλμά και τη Ζέτα Δούκα. Και συζητάω κάποια πράγματα για την πρώτη σεζόν.