Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΑΡΑΓΚΑΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΣΙΩΠΗ
- Ημερομηνία: Παρασκευή, 25/09/2015 10:19
Ο Γιάννης Σκαραγκάς εμφανίστηκε στα γράμματα το 2000. Από τότε γράφει βιβλία, με πιο πρόσφατο, το μυθιστόρημα “Ο ουρανός που ονειρεύτηκες”, σενάρια για την τηλεόραση και θεατρικά έργα, όπως η «Εποχή του Κυνηγιού», που θα παρουσιαστεί για δεύτερη χρονιά, αυτήν τη φορά, στο θέατρο Κιβωτός σε σκηνοθεσία της Λίνας Ζαρκαδούλα. Στις 9 Νοεμβρίου εκπροσωπεί την Ελλάδα στο ετήσιο συνέδριο «A Soul for Europe» στο Βερολίνο.
- Τι σημαίνει "Εποχή του κυνηγιού"; Τι κυνηγάνε τα πρόσωπα του έργου;
«Η εποχή του κυνηγιού» είναι ένα έργο για τα τέρατα που απελευθέρωσε η κρίση, για το τέλος μιας εποχής στην οποία όλοι υπήρξαμε κυνηγοί μιας φαντασίωσης, που άφησε πίσω της μόνο σύγχυση και τραύματα. Πενθούμε τα θηράματα που μας τελείωσαν και αυτό το πένθος, όσο βίαια και να εκδηλώνεται γύρω μας, είναι βαθιά σιωπηρό και ασύντακτο. Αυτό επιδιώκουν οι ηρωίδες, να βρουν την έξοδο από τη σιωπή.
- Πώς εμπνευστήκατε την ιστορία της Πόπης;
Ήθελα να γράψω την ιστορία μιας γυναίκας, που μέσα στην κρίση χάνει την ικανότητά της να πει την ιστορία της ζωής της--να αφηγηθεί δηλαδή την πραγματικότητα που βιώνει και να βρει κάποιο νόημα σε αυτό που της συμβαίνει, για να το αντιμετωπίσει.
- Γράψατε συγκεκριμένα για τις κυρίες Μαξίμου και Μπαξεβάνη. Χρησιμοποιήσατε στοιχεία δικά τους για τους ρόλους;
Η Αθηνά και η Φωτεινή, ήταν τα ιδανικά πρόσωπα για να ενσαρκώσουν τον απόηχο της διάλυσης που ζήσαμε και ζούμε. Από τις αμέτρητες ιστορίες στις οποίες θα μπορούσαμε να καταλήξουμε, η «Εποχή του κυνηγιού» ήταν η πολύ δική μας. Πάντα θα βλέπω στα μάτια τους, δύο κορίτσια που σημάδεψαν τη δική μου ενηλικίωση…
- Γιατί η Πόπη εφευρίσκει μια φαντασιακή φίλη για να λύσει το αδιέξοδο της;
Γιατί η απομόνωση έχει συνήθως, αυτό το τρυφερό χαρακτηριστικό, να ψάχνεις ακόμα και στη μοναξιά σου έναν ακροατή. Μη γελιόμαστε, όσο αυτάρκεις και να είμαστε, ο εαυτός μας είναι αφόρητος χωρίς την μαρτυρία κάποιου άλλου --ακόμα και αν πρέπει να τον επινοήσουμε.
- Είχατε ως παιδί φαντασιακούς φίλους;
Πολλούς, και επειδή μερικοί δεν χωνεύονταν μεταξύ τους, έπαιζα το ρόλο του "πυροσβέστη". Κρατούσα μυστικά και φρόντιζα να μην τους φέρνω σε επαφή.
- Γιατί επιλέξατε τη Πηνελόπη Δέλτα ως φαντασιακή φίλη της ηρωίδας σας;
Γιατί στο πρόσωπο της Δέλτα, είχα την ευκαιρία να συνδυάσω τη δασκάλα, που μαθαίνει στην ηρωίδα μου να λέει ιστορίες και την παθιασμένη γυναίκα, που ξέρει καλύτερα από όλους, τον αντίκτυπο που μπορούν να έχουν οι λέξεις, όταν καλούνται να περιγράψουν τα μεγάλα μυστήρια του ανθρώπινου χαρακτήρα.
- Η Πόπη λύνει το θέμα της τελικά. Εμείς ως χώρα που περνάμε ανάλογη κρίση πώς θα τα καταφέρουμε;
Επινοώντας μία συνέχεια που να μας περιέχει όλους. Η προσπάθεια να πιστέψουμε στο καλό, δεν είναι ούτε μεταφυσική ούτε ρομαντική. Πρόκειται για μια βαθιά ηθική επιλογή: ότι μέσα σε αυτή την κρίση ή θα βρούμε μια κοινή λύση και προοπτική, ή θα χαθούμε ο καθένας στην ιδιωτική του συμφορά.
- Πώς ξεκινήσατε να ασχολείστε με τη συγγραφή θεατρικών έργων;
Από το 1996 που ξεκίνησα να γράφω για τις Νύχτες Κωμωδίας της Ρικάκη και την εποχή που ξεκίνησε η συνεργασία μου με τη Φρόσω Ράλλη, νομίζω ότι πειραματιζόμουν με θεατρικές εκδοχές των κειμένων μου, επειδή άλλωστε το θέατρο αποτέλεσε και μέρος των σπουδών μου.
- Επόμενα σχέδια για φέτος;
Είμαι χαρούμενος που σε μια ιδιαίτερα σκληρή εποχή για τα εκδοτικά πράγματα, η Μάγγη Μίνογλου και οι εκδόσεις Κριτική θα συμπεριλάβουν τα δύο τελευταία θεατρικά μου έργα («Η εποχή του κυνηγιού» και «Αυτοί που περπατούν στα σύννεφα», σε ένα βιβλίο που θα κυκλοφορήσει στο τέλος του φθινοπώρου. Από εκεί και πέρα θα περάσω τους επόμενους μήνες στη Γερμανία και την Ελβετία, καλεσμένος από το Λογοτεχνικό Συμπόσιο του Βερολίνου και το ίδρυμα Villa-Straülli αντίστοιχα.
- Σας ευχαριστώ.
Κι εγώ.