Ο ΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΥΔΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΟ ONLYTHEATER.GR ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΕΞΑΡΧΕΙΑ
- Ημερομηνία: Παρασκευή, 19/08/2016 14:50
Γεννήθηκα σε μια φτωχογειτονιά, κάπου στις ανηφοριές του Γκύζη. Τα περισσότερα όμως χρόνια τα έζησα και τα ζω εδώ, στα ένδοξα Εξάρχεια που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν, αγαπήθηκαν και παντρεύτηκαν ο Γιάννης και η Σμαράγδα. Δυο πάμφτωχα ορφανά παιδιά, που το μόνο τους λάθος ήταν που γέννησαν εμένα.
Τα πρώτα μου ακούσματα ήταν οι κρότοι από τους βομβαρδισμούς των Εγγλέζικων αεροπλάνων στον άμαχο πληθυσμό της Αθήνας. Θυμάμαι τον όλμο που έπεσε δίπλα στο σπιτι μας και που για αρκετό καιρό, είχαμε τον κάλυκά για βάζο.
Η μάνα μου έβαζε μέσα στο "βάζο" γαζίες και ανθούς από ακακίες, που έκοβε από τα δέντρα της γειτονιάς. Βλέπετε εκείνα τα χρόνια υπήρχαν ακόμη στην Αθήνα γαζίες, ακακίες, πηγάδια, αξιοπρέπεια και αισθητική!
Έτσι μοσχοβολούσε γαζία το σπίτι μας. Κι όταν λέμε σπίτι ,μη νομίζετε κανένα διαμέρισμα με χώλ, κουζίνα, κρεββατοκάμαρες, σαλοτραπεζαρία και τέτοια! Τίποτα απ ’όλα αυτά. Ένα δωματιάκι πλίθινο με πισόχαρτο για σκεπή, που όταν έβρεχε βγαίναμε έξω για να μη βραχούμε.
Α, μην το ξεχάσω. Το πάτωμα ήταν από χώμα και η μάνα μου έφερνε σ’ ένα κουβά νερό απ’ το πηγάδι και το πότιζε. Ακόμη έχω τη μυρωδιά απ’ το βρεγμένο χώμα στη μνήμη μου. Μ’ άρεζε, που θα’λεγαν και οι φίλοι μου από την κούκλα τη Θεσσαλονίκη. Η πόρτα ήταν τόσο χαμηλή που έμπαινα στην κάμαρη με….σπαγγάτο! Από κει και τα δεκάρια που μου έβαζε ο δάσκαλος της γυμναστικής ο κ. Σταυρόπουλος, στο σχολείο.
Είχα γίνει εξπέρ στα..ανοίγματα. Τώρα δυσκολεύομαι λίγο, δεν βαριέσαι. Καλά ρε φίλε και πού κάνατε την ανάγκη σας, θα μου πείτε. Σιγά, μη βιάζεστε! Πηγαίναμε απέναντι στο κοινό τούρκικο, ας το πούμε, WC. Τι WC και αηδίες δηλαδή… Καμπινές του κερατά ήταν. Ξέρετε πόσες φιλίες και ερωτικες γνωριμίες γίνονταν έξω απ’ το κουβούκλιο, απ’ αυτους που περίμεναν απ’έξω, γιατί ο άλλος που ήταν μέσα αργούσε; Άπειρες. Κάποιοι μάλιστα χόρεψαν και το χορό του Ησα’ί’α. Αφού οι χιουμορίστες γείτονες είχαν βαπτίσει το χώρο, ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΥΝΟΙΚΕΣΙΩΝ!
Τώρα θα με ξαναρωτήσετε πάλι, "Γιατί μας τα λες αυτά ρε φίλε, τι μας ενδιαφέρουν ;"
Κατ’ αρχάς, σας ευχαριστώ για το ‘’φίλε’’. Γιατί σας τα λέω ε; Μήπως ξέρω κι εγώ; Ίσως γιατί σήμερα έσπασε η γάτα μας το βάζο με τα λουλούδια και νοστάλγησα τον κάλυκα με τις γαζίες !