Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΛΟΣ ΣΤΟ ONLYTHEATER
- Ημερομηνία: Τρίτη, 15/11/2016 16:35
Ο Δημήτρης Λάλος με πολύ χιούμορ μιλάει για το θέατρο, τις εκλεκτικές του συγγένειες, αλλά και το «Tempus Verum Εν Αθήναις», το χώρο που στεγάζει πλέον, τα όνειρά του.
-Πώς αποφάσισες να δημιουργήσεις το δικό σου χώρο;
Άμα δεν είχα την υποστήριξη των ηθοποιών μου, του Κυριάκου Λαμπρινάκη και της Μαρίας Γεωργατζόγλου, δεν θα αποφάσιζα να αναλάβω ένα χώρο μόνος. Επίσης με βοηθούν σοβαροί καλλιτέχνες, όπως ο Αντώνης Παναγιωτόπουλος, ο ιδιοκτήτης του χώρου Δημήτρης Δημητρακόπουλος, αλλά και οι άνθρωποι της εταιρείας Επικοινωνίας BraìnCo, της Σεμίνας Διγενή. Τους ευχαριστώ όλους από καρδιάς.
- Ποιο το όραμα σου γι' αυτό το θέατρο;
Να γίνει ένας χώρος συνώνυμος με το καλό θέατρο.
- Προέρχεσαι από μια πολύ δυναμική ομάδα. Ως ομάδα λειτουργείς και τώρα;
Το θέατρο μόνο έτσι μπορεί να λειτουργήσει. Ομαδικά!
- Πως διαμορφώνεται η νέα σεζόν;
Αρχίσαμε με την «Αρρώστια της νιότης» του Μπρούκνερ, ένα αντιρατσιστικό έργο του Μεσοπολέμου, για να ταξιδέψουμε πίσω, με το «Δεσποινίς Τζούλια» του Στρίντμπεργκ και να εξετάσουμε μια από τις ρίζες του φασισμού, δηλαδή την πάλη των τάξεων. Παράλληλα στο χώρο θα φιλοξενηθούν νέοι καλλιτέχνες με αξιόλογη πορεία, όπως ο Μάνος Καρατζογιάννης με την Μαρία Κίτσου στο «Για την Ελένη» και ένας άκρως ενδιαφέρων Τσέχωφ από τον Δημήτρη Μυλωνά. Επίσης, το «Καλιφόρνια Ντριμινγκ», το γνωστό έργο του Βασίλη Κατσικονούρη, σε σκηνοθεσία Θανάση Χαλκιά. Την παιδική σκηνή την έχει αναλάβει η Ομάδα Μικρός Νότος που γνωρίζει πολύ καλά την παιδική σκηνή της Αθήνας. Επίσης ένα από τα σημαντικά κομμάτια της δραστηριότητας του χώρου, θα είναι τα μαθήματα υποκριτικής, αλλά και η γενικότερη εκπαίδευση του επαγγελματία ηθοποιού.
- Τα δύο έργα που έχεις διαλέξει, έχουν κάτι κοινό, έναν κοινό άξονα;
Είναι και τα δυο έργα που έρχονται από τα βάθη της Ευρώπης, για να μας φωτίσουν κάποια πράγματα, που ίσως έχουμε ξεχάσει και να μας θυμίσουν ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται.
- Πώς επιλέγεις κάθε φορά το έργο που θα ανεβάσεις;
Ένα έργο είναι σαν το άλλο σου μισό. Αρχίζεις να το ψάχνεις όταν και αυτό αρχίζει να σε ψάχνει. Έτσι κάποια στιγμή απλά βρίσκεστε. Και μετά πολύ σεξ (γέλια).
- Έχεις στραφεί και στη σκηνοθεσία. Σε ενδιαφέρει περισσότερο, σε αυτή τη φάση, από το να παίζεις;
Από πάντα είχα το μικρόβιο του σκηνοθέτη και του δασκάλου, ήταν μέσα μου, απλώς τώρα ξέσπασε. Παίρνω αντιβίωση, αλλά τίποτα.
- Πώς επιβιώνει και αντέχει μια ομάδα σήμερα;
Με δανεικά...
- Πώς βλέπεις εσύ τα όσα συμβαίνουν στον πολιτισμό τον τελευταίο καιρό; Υπάρχει λύση άραγε;
Κάθε επιστήμη έχει και έναν σκοπό. Η ιατρική την υγεία, η στρατηγική την νίκη, οι οικονομικές επιστήμες τον πλούτο. Έτσι και η πολιτική έχει ως σκοπό να ορίσει πόσο ιατρική, πόσο στρατηγική, πόσο οικονομία ή και πολιτισμό θα έχουμε. Είναι λέει ο Αριστοτέλης γι’ αυτό το λόγο η υψίστη τέχνη. Οι καλλιτέχνες λοιπόν αυτής της τέχνης, είναι ανήμποροι μπροστά στην καινούργια μόδα της νέας τάξης πραγμάτων (παγκοσμιοποίηση, πλαστικό χρήμα, έλεγχος της ελεύθερης σκέψεις κ.α). Όμως έχω ελπίδα ακόμα σε αυτό το ον, που λέγετε άνθρωπος. Δεν είναι μόνο τρομοκράτης, δικτάτορας, βιαστής, αλλά και γιατρός, επιστήμονας, φιλόσοφος…
- Έχεις ένα ιδιαίτερο προσωπικό ύφος στις παραστάσεις σου. Σε ενδιαφέρει μια συγκεκριμένη φόρμα, έχεις μια μέθοδο δουλειάς και μια αισθητική γραμμή ή ακολουθείς περισσότερο το έργο;
Ναι, θα έλεγα ότι είμαι εγγονός του Στανισλάφσκι, ανιψιός του Γκροτόβσκι, κρυφός θαυμαστής του Αρτό και μπάσταρδο παιδί του Μπρεχτ.
- Ένα μεγάλο σου όνειρο;
Ειρήνη σε όλο τον κόσμο.