Ο ΑΠΡΙΛΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΑΝΟΣ
- Ημερομηνία: Κυριακή, 31/03/2019 10:51
Ο Απρίλης πάντα μου θυμίζει Χατζιδάκι.
Έχουμε συνάντηση σπίτι του, τον «σκανδαλώδη» Απρίλη του βρόμικου 1989. Τρέμω γι’ αυτό που πάω να κάνω. Θα με συμπαθήσει; Θα ανοιχτεί; Θα θυμάται άραγε, πόσο ζεστή ήταν η προηγούμενη συνάντησή μας, σε συναυλία του; (Καθόταν με τη Νένα Βενετσάνου κι εγώ –σε μια πρωτοφανή υπέρβαση της αγοραφοβίας μου– πάω και γονατίζω μπροστά του, λέγοντας «ευχαριστώ για τη μοναδική βραδιά». Εκείνος κρατάει τα χέρια μου ανάμεσα στα δικά του κι ακούει χαμογελαστός τη Νένα, που με συστήνει με τρυφερά λόγια).
Αναρωτιέμαι, θα θυμάται πως συμφωνήσαμε να μιλήσει στο Έθνος της Κυριακής;
Το θυμόταν.
Ο ευγενέστατος άντρας απέναντί μου, που γεννήθηκε το 1925 στην Ξάνθη, που δούλεψε φορτοεκφορτωτής στο λιμάνι του Πειραιά, βοηθός νοσοκόμου στο 401, παγοπώλης στου ΦΙΞ και σε άλλες βαριές δουλειές, για να επιβιώσει και να σπουδάσει, δεν μασάει τα λόγια του: «Περιέχω μέσα μου χιλιάδες αντιθέσεις, όλες τις δυσκολίες του Θεού. Έγινα όμως τόσο ομαλός, που οι γύρω μου φαίνονται όλοι ανώμαλοι».
Ο Χατζιδάκις είναι ευθύς και τίμιος. Πνεύμα ελεύθερο και ανεξάρτητο. Αριστοκράτης μάγκας.
Έλεγε:
«Τελικά του μοιάσαμε του Τέρατος και θα του μοιάσουμε περισσότερο. Εθιστήκαμε στην παρουσία του, δεν τρομάζουμε πια» και «Δεν σχολιάζω αρνητικά τη Μελίνα. Σέβομαι τους ερωτικούς ανθρώπους».
Τον ρωτώ αν η ζωή του ήταν ζωή ενός μουσικού ή ζωή ενός επικίνδυνου νέου, που η μουσική τον ισορρόπησε.
«Το δεύτερο» λέει ο Χατζιδάκις. «Η μουσική μ’ έκανε νόμιμο. Μου έδωσε την άνεση να ζω με τους άλλους ανθρώπους. Αλλιώς θα ήμουν φυλακή».
Πόσο μακρινός εκείνος ο Απρίλης και πόσο διαρκώς παρών... Με μουσικές, ποίηση και σοφία!